"Het is de waarheid" ik glimlachte geforceerd en liep naar mijn kluisje.
"Dus je gaat mij dit keer in de steek laten?"
Ik haalde mijn schouders op en draaide me om.
"Adam, wij kunnen nooit vrienden zijn. Dat snap je toch ook wel?"
"Waarom niet?" hij trok een pruillip.
"Waarom wel?" antwoordde ik en ik draaide me terug naar mijn kluisje.
Ik opende mijn kluisje en pakte mijn boeken eruit die ik nodig had.
"Haat je me dan zo erg?" vroeg hij zacht met een emotieloze stem.
Ik keek hem aan en zijn ogen doorboorde me.
"Ja, om eerlijk te zijn wel ja. Neem maar een ander meisje, ze staan voor je in de rij" zei ik op een bitchy toon en zonder nog wat anders te zeggen liep ik weg en liet ik hem daar alleen achter.
Ik kon er niks aan doen dat ik zo gemeen was.
Ik mocht absoluut niet voor hem vallen.
Als ik hem eenmaal zou vertrouwen, breekt hij dat vertrouwen vroeg of laat toch weer.
Ik keek op mijn telefoon en zag dat ik nog 20 minuten pauze had.
Ik wilde naar Lily gaan, alleen ik had geen flauw idee waar ze zou moeten zijn.
Ik ging naar de meisjestoiletten en zag dat allebei de hokjes nog vrij waren.
Ik stapte de wc binnen, trok mijn broek naar beneden en ging zitten.
Zoals ik altijd deed begon ik de teksten te lezen die op de muren geschreven waren.
Tot mijn ogen op een bepaald stuk vielen:
'L.S. en A.G hebben het samen gedaan'
Ik wist niet goed hoe ik hier op moet reageren.
Het kon haast niet anders dan dat ze hier mij en Adam mee bedoelen.
Ik las snel verder om te kijken wat mensen erop hadden gereageerd.
'Maar die hoer doet het met alle jongens, Matthew bijvoorbeeld'
Ik schrok van deze zin, hoe wisten zij van Matthew en mij...
De enige die hiervan wist was Lily of iemand moet ons gezien hebben.
Met tegenzin las ik de andere reactie hierop.
'Sommige mensen kunnen gewoon op geen andere manier aandacht krijgen, typisch aandachtssletje'
Ik nam mijn hoofd in mijn handen en zuchtte diep.
Ik vroeg me af wat voor mensen zoiets vreselijks konden schrijven over andere mensen...
"Mensen zijn wreed hè?"
Ik schrok op van een onbekende stem ineens naast me in het hokje.
"Je hoeft niet te reageren, maar ik weet zeker dat je het gelezen hebt"
"Yea..." mompelde ik zacht.
"Het is niet waar, is het?" vroeg de onbekende stem.
"Nope" beantwoordde ik haar vraag vlug.
"Dacht ik al, het spijt me voor je" was het laatste wat ik van deze onbekende persoon hoorde, voordat ik het hokje dicht hoorde klappen en voetstappen snel weg hoorde lopen.
Ik was al te laat om het hokje uit te komen en te kijken wie het was, dus op mijn gemak kleedde ik mezelf weer aan en liep ik het hokje uit.
Nog steeds een beetje beduusd van wat er zojuist gebeurd was.
JE LEEST
His love, Her hate
Romance"Stop toch met je tijd aan mij verspillen en trouw een zwijn asshole" "Ik hou ook van jou hoor babe" "Je kan m'n reet likken fucker, laat me met rust!" Hij... Zij... Zo verschillend, maar zo perfect. Zij is een goede leerling, hij niet Hij is enorm...
