• Chapter one •

384 10 5
                                    

Melissa point of view.
"Maar even serieus, kun je je bedenken dat we ze misschien wel tegen komen? Ze zijn gewoon in dezelfde freaking stad! Hoe bedoel je pure toeval?", roep ik enthousiast uit naar mijn drie beste vriendinnen; Sharr, Gwenny en Elisa.

"Ja, oh mijn god als dat gebeurd, ik weet niet waar ik dan toe in staat ben.", zegt Gwenny en ze zet grote ogen op.

Ik leg mijn strandtas iets hoger op mijn schouder. Gelukkig is het niet heel ver meer lopen naar het strand, want deze tas is loei zwaar. Op de één of andere manier zijn mijn tassen altijd zo zwaar! Terwijl ik voor mijn gevoel helemaal niet zoveel onnodige dingen mee neem.

"Hey girls, moet je kijken!" Sharr wijst naar een oud huisje, gemaakt van hout. Het ziet er niet heel erg verwelkomend uit. "Zou daar nou echt iemand wonen? Dat zou ik me dus echt niet kunnen voorstellen." Ook al is het een redelijk groot huis, ziet het er gewoon niet uit. Het onkruid staat in de aarde en komt tussen het hout door. Er zitten allemaal krassen op de muren en de ramen zijn beslagen.

"Laten we gaan kijken!" Sharr rent al enthousiast richting de deur. "Ja dag, daar ga ik echt niet naar binnen. Wat nou als daar een of ander eng mens woont?", zegt Gwenny. Elisa stemt met haar in. "Ik blijf ook liever buiten, gaan jullie maar kijken!", zegt ze. Ik haal mijn schouders op en loop met Sharr mee.

Ik pak de deurknop vast en draai deze om en ja hoor! De deur gaat open. Ik duw zachtjes tegen de deur en het hout begint akelig te kraken. We lopen naar binnen en tot mijn verbazing ziet het er van binnen hartstikke gezellig er uit. Alle meubels zijn van hout gemaakt en er is een open haard bij het zit hoekje. Is er dan echt niemand die hier gebruik van maakt?

"Moet je kijken!", zegt Sharr met verbazing in haar stem. Ik loop naar haar toe en ze wijst naar een oud fotolijstje. Het lijstje is stoffig en als Sharr met haar hand langs het glas veegt ontstaat er een kleine stofwolk. De droge lucht slaat in op mijn keel en ik moet hoesten. "Thanks Sharr.", zeg ik lichtelijk geirriteerd. Ze kijkt me onschuldig aan. "Sorry!"

Ik hoor luid gekraak en draai me vlug om. Mijn blik valt meteen op de deur die langzaam dicht valt. Mijn pupillen vergroten zich en met grote ogen kijk ik om naar Sharr. Ze kijkt me met precies dezelfde blik aan. Ik ren naar de deur, val onderweg half over de bank, en grijp dan de deurknop vast. Ik trek er aan, maar hij gaat niet meer open. Ik zet mijn voeten tegen de muur en zet mezelf af. Ook dit helpt niet. Ik sla op de deur, maar hij gaat gewoon niet open. Ik kijk angstig naar Sharr. "We zitten vast."

--------------

Ik hoop echt dat jullie het leuk zullen vinden! Of in het volgende hoofdstuk of die erna zullen de jongens erin voor komen!

Locked Up || Tokio Hotel Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu