Locked Up || Tokio Hotel

• Chapter thirty-two •

Melissa point of view.

We waren na zo'n vier uur aangekomen op bestemming en ik voelde me moe worden. Het was dan al eind van de middag. Tijdens het rijden hebben we ook nog een uur pauze genomen, want zo de hele tijd maar zitten wordt je ook niet vrolijk van.

Zodra we de bus uitstappen strek ik me uit en ik besluit mijn moeder een sms te sturen dat we zijn aangekomen op de eerste bestemming. Al gauw reageert ze. 'Fijn dat je wat laat weten, veel plezier!'

"Zullen we vanavond uit gaan?", vraagt Gwenny. Ze wilt vast een keer weer met wat jongens flirten. Ook al snap ik niet waarom ze niet voor Georg kiest, maar dat is haar eigen zaak.

Iedereen stemt in en die avond gaan we dan ook zoals gezegd naar een club in de buurt. Hand in hand loop ik met Bill langs de gespierde man die de deurwacht heeft. Ik glimlach vriendelijk naar hem. "Ik neem het eerste rondje wel op me!", zegt Tom en verdwijnt in de menigte naar de bar. We besluiten met zijn allen aan een tafeltje te zitten en al gauw heeft een personeelslid er voor gezorgd dat dit tafeltje de rest van de avond voor ons gereserveerd staat. Dat betekend dat we zonder zorgen over of ons tafeltje in bezet wordt genomen door anderen de dansvloer op kunnen gaan.

Al snel komt Tom terug met een dienblad vol drankjes en ik neem gauw één van de wijntjes. Ik ben niet zo van het bier. Ik neem een slok van de wijn en het voelt heerlijk hoe de alcohol in mijn slokdarm brand. Ik richt me op Elisa. Ik besef dat ik haar al een hele tijd niet 'echt' gesproken heb. We praten over alles en nog wat en we zijn al redelijk snel bij gepraat. Ze vertelt me ook over haar eerste kus met Gustav en ik voel me onwijs blij voor haar. Elisa en ik zijn allebei een beetje hetzelfde op liefdes gebied, allebei verlegen en geen eerste stap durven zetten. Mijn eerste kus was dan ook onwijs awkward en raar. Een kus die ik graag zou willen vergeten.

In mijn ooghoek zie ik hoe iemand zich bij onze tafel voegt. Ik kijk op en zie dat het een meisje is van ongeveer onze zelfde leeftijd. Ik kijk haar vragend aan. "Kan ik je ergens mee helpen?", vraag ik als ik zie dat ze daar een beetje onzeker blijft staan. "Ik.. zou ik op de foto mogen met jullie jongens?" Ze wijst naar de jongens toe en ze halen hun schouders op. Bill staat op en loopt naar het meisje toe. Terwijl de rest zich erbij voegt haalt het meisje haar telefoon uit haar zak en houdt deze op. "Zal ik de foto maken?", opper ik en het meisje kijkt me dankbaar aan en overhandigt mij haar iPhone. Ik hou de telefoon omhoog en via het beeldscherm zie ik hoe Bill zijn arm om het meisje haar middel doet en een jaloerse steek gaat door me heen. Ik weet dat het een fan is en gewoon een aardig gebaar, maar het voelt niet fijn. Het is een knap meisje dus ik geef hem niet eens ongelijk. Ik maak snel de foto en duw de telefoon in het meisje haar handen. Zonder wat te zeggen ga ik weer naast Elisa zitten en ik negeer de blikken die ze op me werpen. Ik staar in mijn wijnglas. Mijn moed is meteen in mijn schoenen gezonken en mijn humeur ook. Ik neem een grote slok van mijn wijn en excuseer me dan naar het toilet. Ik negeer Bill die nog aan me vraagt wat er is en ik gooi de deur van het toilet hokje met een klap achter me dicht. Ik voel de tranen branden in mijn ogen en ik kan het niet meer in houden. De tranen rollen geruisloos over mijn wangen en ik veeg ze snel weg met de rug van mijn hand. Ik heb frisse lucht nodig. Ik kan niet meer na denken. Ik loop het hokje uit en negeer de blikken van de meisjes die voor de spiegels staan en wurm me het toilet uit. Ik wurm me door alle mensen heen naar de uitgang en ik merk dat ik nu echt snel buiten moet zijn anders val ik flauw. Mijn hoofd maakt overuren. Ik loop snel langs wat mensen die net binnen komen lopen en duw perongelijk iemand om ver. Ik mompel een sorry en loop naar buiten. Als ik buiten kom hap ik snel naar adem.

Ik weet niet waarom ik in hemelsnaam zo heftig reageer op zoiets kleins, maar het hielp dan ook niet echt met die drukte en warmte om me heen. Ik laat mezelf op een half muurtje zakken en staar wat voor me uit.