Locked Up || Tokio Hotel

• Chapter six •

Melissa point of view.

"Gwenny schiet eens op! Ik moet naar de wc!" Gwenny staat serieus al 20 minuten onder de douche en mijn blaas staat ondertussen op klappen.

Misschien moet ik maar bij Tom en Bill kijken of de badkamer vrij is. Ik loop onze kamer uit en klop op de deur van Tom en Bill. Niet veel later word de deur open gedaan door Bill, in alleen een handdoek. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ik laat mijn blik over zijn blote bovenlichaam glijden. Ik ga al zijn tatoeages af. Hij heeft er veel, heel veel. De helft heeft volgens mij niet eens een betekenis. Daar kom ik dan met mijn twee mini tatoeages.
Er klinkt gekuch en ik schrik op uit mijn gedachtes. Ik kijk op naar Bill en hij kijkt me met een grijns aan. Ik voel dat mijn hoofd alleen maar roder word.

"So-orry", stotter ik en wiebel op mijn benen. "Mag ik jullie wc gebruiken? Gwenny heeft de badkamer al een half uur geclaimt." Bill lacht. "Tuurlijk! Kom binnen." Ik glimlach en bedank hem. Ik loop vlug naar de wc en doe mijn behoeftes en was mijn handen. Ik loop vervolgens terug de slaapkamer in van Tom en Bill. Tom zit op het bed op zijn telefoon en Bill staat in zijn onderbroek gebogen over zijn tas. Ik laat mijn blik even op zijn billen rusten, maar kijk snel weg als ik Tom zijn ogen op mij gericht zie in mij ooghoeken. Ik kuch. "Bedankt Bill.", zeg ik en hij draait zich om. Hij steekt zijn hand op en lacht naar me. Waarschijnlijk niet helemaal bewust er van dat hij in zijn onderbroek staat. Ik loop de kamer uit en loop terug naar mijn eigen kamer. Ik loop naar het bureau en trek de laadjes open en zie dat er make up en haarverzorging in ligt. Handig, ondanks ik mijn eigen make up bij me heb, aangezien die in mijn strandtas zat, net als mijn telefoon oplader.

Ook weer zoiets raars is dat de kledingkasten vol hangen met kleding. Kleding voor typisch onze leeftijden. Het voelt allemaal zo gek. Alsof dit zo voor ons gepland is. Gwenny komt de kamer in lopen, aangekleed en al. "Zullen we maar eens gaan ontbijten?", zeg ik en sta op van de bureaustoel. Gwenny knikt en we lopen samen naar de keuken. Er is nog niemand, dus dit betekend dat wij het tafel dekken op ons nemen.

"Goedemorgen!", klinkt Bill's stem door de hele keuken. Ik moet stiekem wel lachen, dus ik ben blij dat ik met mijn rug naar hem toe sta. Ik neem de twee zakken broden mee naar de tafel en leg ze in het midden neer. Bill schuift aan, aan de tafel en wacht geduldig af tot iedereen zit. Ondertussen dat iedereen aan tafel komt zitten zet ik wat thee en zet deze vervolgens op tafel zodat iedereen het zelf kan inschenken. Ik kijk de tafel rond en zie dat er alleen een plekje nog vrij is naast Bill. Mijn hart maakt een sprongetje en ik ga vlug naast hem zitten. "Eetsmakelijk.", zeg ik en de rest zegt hetzelfde.