Locked Up || Tokio Hotel

• Chapter fourty •

Melissa point of view.

Een paar uur later word ik wakker. Blijkbaar was ik in slaap gevallen. Ik kijk om me heen en zie dat ik in mijn bed in de tourbus lig. Het bed is niet geweldig comfortabel maar het is oké.

Ik besluit op te staan en zodra ik me bij de rest voeg kijken alleen Bill en Sharr op. "We zijn er bijna", zegt Sharr en ik knik. Ik slik even en probeer de gedachten weer weg te wuiven.

Ik ga naast Bill zitten en geef hem een kus. Hij strijkt een plukje haar achter mijn oor en glimlacht naar me. Ik voel hoe mijn lichaam eindelijk een beetje ontspant bij zijn aanraking en ik merk dat het hem ook opvalt. Zijn ogen blijven op mij gevestigd en hij bijt op zijn lip. Ik schuifel wat op mijn plaats en ik voel hoe hij zijn hand op mijn bovenbeen leg.

Zo'n twee uur later komen we aan op bestemming en zodra we de bus uitstappen voel ik hoe mijn ademhaling versneld. Mijn ogen schieten alle kanten op en de paniek schiet door mijn lichaam. Ik hap naar adem, maar er komt geen zuurstof binnen lijkt het wel. Ik voel me licht in mijn hoofd worden en grijp naast me naar de bus. Ik hoor allemaal stemmen om me heen, maar ze dringen niet tot me door. Het lijkt wel een één of andere sims taal. Ik laat me tegen de bus aan leunen en ondanks het buiten ruim 30 °C is en de bus kokend heet aan voelt, voel ik het niet. Ik voel twee mensen mij ondersteunen en me naar de hotel kamer brengen. We moeten onderweg even wachten omdat er eerst ingecheckt moet worden. Het lijkt wel een uur te duren voordat we bij onze hotelkamer zijn. De twee sterke armen zetten me op bed neer en ik kijk naast me hoe Bill er bij komt zitten en zijn hand over mijn rug streelt. Tom zit aan de andere kant van me en houdt me goed in de gaten. Ik voel me al een stuk beter nu we binnen zijn. Ik laat mezelf tegen Bill aan zakken en leg mijn hoofd op zijn schouder. Tom legt zijn hand op mijn schouder. "Je moet er echt over gaan praten Melissa", zegt hij zachtjes. Ik knik en ik voel een traan over mijn wang glijden. Ik weet dat ik erover moet praten, maar ik durf het niet. Als ik erover vertel betekend het dat het echt gebeurd is. Tom staat op. "Ik laat jullie even alleen..", zegt hij en loopt vervolgens de kamer uit.

Ik besluit dat het beter is als ik het Bill gewoon vertel. Het zal moeilijk worden, maar het moet gebeuren. Ik hoop dat Bill me kan helpen. Ik zucht en ga even naar de badkamer. Ik gooi wat water in mijn gezicht en ga dan weer terug naast Bill zitten. Ik kijk hem aan en pak zijn hand vast. Langzaam begin ik vanaf het begin te vertellen.