Locked Up || Tokio Hotel

• Chapter fourty-two •

Melissa point of view.

Ik durfde Bill niet aan te kijken. Hij dacht vast dat ik me onwijs aanstelde. Hij dacht vast; dat je er moeite mee hebt, oké, maar dat je niet in dezelfde stad wilt zijn is een ander verhaal.

Bill blijft een tijdje stil en hij slikt hoorbaar. Ik voel een traan over mijn wang rollen en ik kijk voorzichtig op naar Bill. "Dat is echt heel heftig Melissa en het spijt me dat je dat hebt moeten mee maken. Ik wilde dat je me dit eerder had verteld.. ook al snap ik ook wel waarom je het niet verteld hebt." Ik knik en leg mijn handen in elkaar gevouwen op mijn schoot. Een volgende traan volgde en spat uit één op de palm van mijn hand.

Bill pakt mijn handen vast en knijpt er zachtjes in. "Ik snap het als je hier nu weg wilt, maar ik zou het heel erg fijn vinden als je bleef. Ik zal je zo veel mogelijk proberen te steunen natuurlijk." Ik kijk hem aan en knik. "Ik zal ooit over deze angst heen moeten komen..", zeg ik en leg mijn hoofd op zijn schouder. "Ik blijf bij jullie", besluit ik dan en Bill drukt een kus op mijn hoofd. "Dat vind ik fijn.. heel fijn!" Ik glimlach en sla mijn armen om hem heen en druk mijn gezicht in het kuiltje van zijn nek. Ik neem zijn geur in me op en voel me zo vertrouwt. Bill drukt een kus in mijn nek en duwt me iets van zich af. "Gaat het met je?" Ik knik en glimlach naar hem.

Na een tijdje nog over de situatie gepraat te hebben besluiten we naar Tom te gaan. We kloppen op zijn deur en al snel gaat deze open. We lopen hand in hand binnen en Tom kijkt ons meteen grijnzend aan. "Ik wist wel dat jullie gewoon moesten praten." Ik grinnik en knijp zachtjes in Bill zijn hand. We gaan op Tom zijn bed zitten terwijl Tom een beetje op zijn gitaar speelt. Even later wordt er op de deur geklopt en terwijl Tom naar de deur toe loopt klopt diegene nog eens. Ongeduldig? Tom doet de deur open en Sharr komt vol op in paniek de kamer in gelopen en begint over van alles te praten naar niemand lijkt haar te volgen en net wanneer ik het woord 'bloed' op vang, valt mijn blik op de rode vlek in haar broek. Ik sta gelijk op en begin tegen Tom en Bill te roepen dat we naar het ziekenhuis moeten en dat één van hen naar de auto alvast moet en de andere het ziekenhuis belt.

Het gaat allemaal heel snel en in de auto hou ik dan ook constant Sharr haar hand vast. Ik hoop maar zo dat het geen miskraam is, want dat zou echt zo vreselijk zijn.

Bij het ziekenhuis gaat Sharr met een dokter mee een kamer binnen en dat laat Tom en Bill en mij achter in de wachtkamer. Tom ijsbeert door de kamer terwijl ik tegen Bill aan zit en zijn hand vast hou. "Ik zal de anderen op de hoogte stellen..", zegt Bill en pakt zijn telefoon uit zijn broekzak. Ik knik. Ik had er überhaupt niet eens aan gedacht dat de anderen niets wetend in het hotel zaten.

Ik kijk Bill met grote ogen aan als ik de dokter onze kant op zie lopen. Tom loopt meteen naar hem toe. Ik kijk peinzend naar de dokter als ik zijn gezicht zie. Ik hoop zo erg dat alles goed is! Ik hou Bill zijn hand weer vast en leg mijn andere hand op Tom zijn schouder. "Hoe gaat het met de baby?", vraagt Tom.