Locked Up || Tokio Hotel

• Chapter thirty-three •

Melissa point of view.

"Melissa?", hoor ik Bill zachtjes vragen en ik zie vanuit mijn ooghoek dat hij naast me komt zitten. Ik negeer zijn blikken en wend mijn hoofd af. Ik sla mijn ogen neer en een verdwaalde traan rolt over mijn wang. "Het spijt me!", snik ik zachtjes. "Ik weet dat je niks verkeerds hebt gedaan en ik weet dat ik stom bezig ben en als je me nu haat snap ik dat volledig.", snik ik dan en ik voel Bill zijn hand op mijn arm en hij trekt me naar zich toe waardoor mijn lichaam draait. "Ik weet niet waarvan je dacht dat ik het verkeerd deed, maar ik bedoelde er echt niks mee! Ik wil jou en alleen jou! Natuurlijk haat ik je niet." Ik kijk hem aan en hij veegt mijn tranen met zijn duim weg en kijkt me met een droevige glimlach aan. "Ik wil niet dat je verdrietig bent. Ik wil je zien lachen, dan ben je op je mooist." Ik lach door mijn tranen heen. "Ik weet het niet, ik ben gewoon zo dom. Ik werd jaloers. Dat meisje, ze was hartstikke knap en toen legde jij je arm om haar heen en.." Bill stopt mijn geratel door zijn lippen op die van mij te drukken. Stom verbaasd kus ik hem terug. "Je bent ook wel een gekkie hoor! Wel mijn gekkie", zegt hij en ik schiet in de lach. "Ik ben blij dat je weer kunt lachen", zegt Bill en drukt zijn lippen op die van mij.

"Laten we weer naar binnen gaan voordat de rest zich druk begint te maken..", zegt Bill zachtjes en hij knikt met zijn hoofd naar de deur. Ik knik en hij trekt me aan beide handen op en hand in hand lopen we terug naar binnen. Ik knijp zachtjes in zijn hand en wanneer we terug zijn bij het tafeltje voel ik me opgelucht dat het meisje van zo net weg is. "Hey, gaat het wel met je?" Sharr komt bezorgd naar me toe en legt haar hand op mijn schouder. Ik knik en geef haar een oprechte glimlach. "Ja het gaat al weer!", zeg ik. Ze knikt en neemt een slok van haar cola. Ze mag natuurlijk niet drinken nu ze zwanger is. Ergens ben ik wel jaloers op haar. Ik zou het echt geweldig vinden om een kleine Bill rond te hebben lopen, maar ik voel me er nog veel te jong voor. Vooral om het echt te gaan plannen.

Bill geeft een zacht trekje aan mijn hand en hij kijkt me aan. "Ga je mee dansen?" Oh god, ik haat dansen! Ik kan het niet en ik voel me alleen maar onwijs awkward. Met een twijfelende blik kijk ik hem aan en hij trekt me mee naar de dansvloer. "Ik kan niet dansen!", roep ik boven de muziek uit. Hij haalt zijn schouders op. "Ik kan het ook niet geweldig maar zo lang je lol hebt is het goed!" Ik schud lachend mijn hoofd en begin zachtjes op de muziek te bewegen. Dansen kan je het niet echt noemen en je zou eerder denken dat ik stil sta, maar voor mij voelt dit al als extreem.

Alsof het zo had moeten zijn begint er een slow-dance nummer en Bill trekt me dichter tegen zich aan. Onze lichamen staan dicht tegen elkaar en hij duwt mijn armen om zijn nek en legt zelf zijn armen rond mijn midden. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en we beginnen zachtjes te dansen op de maat van de muziek. Ik volg Bill voor al. Ik voel hoe zijn handen afzakken naar mijn billen en ik lach. "Pervert!", zeg ik zachtjes in zijn oor en ik hoor hem lachen. "Je bent zo mooi..", zegt hij dan en een lichte blos komt op mijn wangen. Nog nooit heeft iemand dit tegen mij gezegd. Ik weet ook niet of ik het geloven moet. Mooi voelen doe ik niet. Ik druk een kus in Bill zijn nek. "Waarom heb je voor mij gekozen en niet voor één van die vele andere knappe meiden op deze wereld. Er zijn duizenden mooie meiden die aan je voeten liggen en dan kies je mij.." Bill duwt zichzelf zachtjes van me af en houdt zijn handen op mijn heupen. Hij kijkt me doordringend aan. "Waarom ben je zo onzeker over jezelf?", vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Ik ben altijd al onzeker geweest, maar dat is geen antwoord op mijn vraag!" Bill schudt zijn hoofd. "Ik vind het innerlijk veel belangrijker en tenslotte vind ik jou prachtig! Niet zo onzeker over jezelf zijn!", zegt hij en ik knik. Ik trek hem weer dichter tegen me aan en laat mijn handen over zijn rug gaan.