Lucas' POV.
Masaya ako na napasaya namin si Sav nung birthday nya. Masaya ako na naging parte ako ng buhay nya. Naalala ko tuloy nung mga bata palang kami, ako ang Super Inggo nya, at sya naman si Maya. Tapos after namin maglaro, sabay sabay pa kaming tatakbo papuntang dagat, hanapan piso. And then habang naghinahanap nila yung piso, not knowing na naunhan ko na sila sa paghahanap, nasugatan yung kaliwang paa ni Sav. Nakatapak kasi sya ng matalas na bato. Grabe yung iniyak nya non. Hanggang sa inihagis ko sa kanya yung piso na nahanap ko at saka ko binigyan ng first aid yung sugat nya. Binuhusan ko pa nga ng alcohol yung paa nya eh. Grabe mahampas hampas nya ko sa iyak non. Hahahaha. Skl.
Andito ako ngayon sa labas ng gate nila Sav, driver on duty every morning and evening. Haha.
“Kanina kapa?” tanong nya sakin nang lumabas na sya ng bahay nila.
“Sorry kung napaghintay yata kita nang matagal. Late ako nagising eh. Tara na, baka maabutan pa tayo ng traffic” pagmamadali nya kasabay ng pagpasok nya sa kotse.
“Oh bat parang rush ka na naman. First day sa pagiging 21 years old kaya dapat smile lang” I said na ikinangiti nya.
“Atleast I'm beautiful” sambit nya.
“Nga pala kilala mo ba si Vanessa?” tanong ko bigla
“Vanessa Della?” tanong nya
“Oo. Kilala mo?” dugtong nya pa.
“Hindi naman ganon kakilala. Nagchat kasi sakin kagabi. Mutual ka eh tsaka si Eduard”
“Bat ka naman chinat? Anong sabi?”
“Nag-hi. Alangan namang iseen ko lang diba? Kaya nag hello nalang ako. Kaso ayun dinaldal ako”
“Naks, baka san pa mauwi yan Lucas ha”
“Hindi no. Di ko naman sya type eh” giit ko.
“Ikaw yon. Eh pano kung type ka non?”
“Pogi problems na talaga” biglang pagbibiro ko.
“Sus”
Savree's POV.
“Thankyou!” pasasalamat ko kay Lucas nang maihatid nya nako dito sa company.
“Wala yon Señora! Mauna nako ha” he said at saka umalis.
“Ang aga mo yata ngayon Architect Roosevelt” bungad sakin ni Kent.
“Maaga paba ako?” gulat na tanong ko.
“It's already 8:21 am. 21 minutes late” he said.
“Nga pala, kamusta tulog mo kagabi?” tanong nya.
“Nakatulog ako sa kababasa ng message nyo. May pahabol pala kayo ha” I said na ikinatawa nya.
“Pinakamahaba yung sakin no?”
“Halos pareparehas lang” I said.
Nang makapasok nako sa opisina ko, nilabas ko na ang laptop ko at ipinatong na sa table ko. Inayos ko na rin ang opisina kong hindi ko pala naayos kagabi bago ako mag-out. Pagod eh.
“Architect, may meeting po raw ngayon lahat” biglang sambit sakin ni Marine. Hala biglaang meeting. Tungkol kaya saan?
“Okay” I said
YOU ARE READING
Discounted
Подростковая литература"Kaya pala dapat 'wag sisihin ang puso sa tuwing nabbroken tayo sa lovelife, di naman sya ang dahilan kung bakit tayo nagmamahal at nasasaktan. Taga-pump lang naman sya ng dugo natin all the times. The best kaya yan, walang kapaguran." - Savree Agat...
