Discounted

CHAPTER 20: Tayo Na

Habang patuloy kami na naglalakad sa ENGINEERING building, wala pa rin akong naririnig na salita from him. Paktay, galit nga ata to.

“Thanks” I said when finally we reached our classroom.

I'm actually about to kiss him on his cheeks nang lumiko agad sya.

Haaays. EDUARD KIAN!😒

Dumaan ang break time, lunch, at isa pang break time nang walang imikan portion with him. Sinusubukan talaga ako nitong si Eduard 😕

“Ed?” bigla kong nasabi

“Nga pala, bukas all day practice tayo kaya kung may balak ka na namang tumakas ng practice, okay lang” walang emosyon nyang sinabi.

“Balak? Yun yung nasa Conjuring diba?” biglang singit ko ng joke sabay tawa. Pero di manlang sya natawa. Wtf 😡

Dismissal.

After ng klase namin sa Arts ay agad na akong nag pack up at nag change ng tshirt para sa practice. Nagpunta na ako sa gym.

“Oh Sav, bat wala ka kahapon?” tanong sakin ni Pia.

“May pinuntahan kasi ako kahapon. Sorry. Ah, sabi ni Ed may mga adjustments daw sa steps?” I said.

“Ah yes. Para mas mabilis at accurate” Pia said.

“Ah okay”

After few minutes, nag start na nga ang practice namin. Still, di pa rin ako magawang pansinin ni Ed.

“1-2-3-4-5-6-7-8”

After ng practice, naupo na muna ako sa isang gilid at nagpahinga habang sila ay nagpapack up na.

Di ko mapigilang maluha nang tumabi sya bigla sa akin. Hay nako Eduard!

Tila narinig nya ang pagsinghot ko kaya hinarap ako nito.

“Bat ka umiiyak? Tell me why” pag aalala nito.

“Huh? Di iyak to. Napuwing lang ako”

“Kunwari pa to oh. Kiss kita dyan eh. Ano nga Sav?” pangungulit pa nito.

“Wala nga sabe” pagtataray ko habang unti unti nang tumutulo luha ko.

“Grabe naman pala nakapuwing sayo, Love. Pinaiyak ka” sabay punas nito sa aking luha.

Natawa ako bigla kasabay ng tuluyang pagbagsak ng luha ko.

“Love. Nababaliw kana naman saken no? Tsk. Sorry na love. Love na love kaya kita” he said and then hug me.

“Eh pano ikaw. Nakakainis ka eh. Di mo ko pinapansin buong maghapon. Tapos kagabi ang cold ng replies mo. Tapos pati ba naman ngayon”

“Sssshhh” he said.

“Okay sorry. Sorry na love. Sinadya ko talaga na di ka pansinin today. Para naman mamiss mo ako” he added.

“Oh ayan. Namiss na kita. Umiyak nako. Masaya kana?” I asked.

“Di pa. Di mo pa ulit ako tinatawag na love eh” he said.

“Wow Eduard Kian. Wow” I said.

Hinawakan nya ang kamay ko at naglakad na kami palabas ng gymnasium.

Again, hinatid nya uli ako sa amin. ❤

“Magtext ka pag nakauwi kana ha. I checked your phone and twas not lowbat” bilin ko.

“Opo love. Gusto mo habang nagmamaneho pa ako, tawagan kita eh”

“Subukan mo. Di kita sasagutin” pagtataray ko.