Malia Moonlight

chapter 10

"No, is no"

Ik open de deur en zie Aiden en zijn ouders in de kamer. De vrouw heeft zwart haar en een lieve blik in haar ogen, integendeel tot zijn vader. Hij kijkt streng naar Aiden en ik zie dat Aiden zich een beetje ongemakkelijk voelt.

"Hey, ik ben Sophie" zeg ik en geef ze beide een hand. "Ik ben Laura en dit is mijn man Richard" zegt Laura. "Dus jij bent de mate van mijn zoon?" Vraagt Richard en ik knik. "Tot welke rang hoor je?" Vraagt hij. Volgens mij bedoelt hij of ik alpha ben of zo. "Oh. Nee, ik ben geen weerwolf" zeg ik maar.

"Maar dat maakt voor mij niets uit" zegt Aiden. Ik kijk naar hem en glimlach. "dan is ze niet geschikt als Luna" zegt Laura. "Hoezo niet? Ik weet zeker dan Sophie het super doet" verdedigt Aiden me.

"Het is nog steeds mijn Pack Aiden, ik zou hem zo van je weg kunnen nemen" zegt zijn vader boos. "En een menselijke Luna laat ik niet toe" vervolgt hij. Hoe durft hij zo tegen Aiden te praten?!

"Aiden is nu Alpha, en ik weet zeker dat de packleden niet meer naar u zouden luisteren" zeg ik boos. "Dat zullen we nog wel eens zien, als zij Luna word Aiden. Sta ik op je stoep" zegt zijn vader. "Ik ben niet bang voor jou" gromt Aiden.
"Oké, eh, het is misschien beter als we een andere keer terug komen" zegt Laura.

"Zeker" zegt Aiden. Het is duidelijk dat hij boos is, heel boos. Ik pak zijn arm in een poging om hem af te koelen en tot mijn verbazing lukt het. Zijn ademhaling word rustiger en het gegrom stopt. "Hou het alsjeblieft hierbij Aiden, ga niet vechten met je ouders" zeg ik. "Best, maar als ze aan jou komen" gromt hij. Zijn ouders lopen het huis uit, stappen in een auto en rijden weg. De bossen in.

"Jij word gewoon luna, Sophie. Hun gaan dat niet beslissen" zegt Aiden. "Wat jij wilt, alpha" zeg ik. "Noem me geen alpha, alleen packleden mogen me zo noemen" zegt hij. "Oh, en ik ben niet een van de packleden? Nou bedankt" zeg ik nep-beledigd en loop weg. "Sophie!" Roept Aiden. Een gemene glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Nee, ik vind het niet aardig van je. Laat me met rust. Ik ben boos" dan loop ik het huis uit. "Sophie!" Roept Aiden wat bozer. Ik begin te rennen maar natuurlijk haalt hij me in. Aiden tackelt me en lachend val ik op de grond. Aiden vind het blijkbaar niet zo grappig, woest kijkt hij me met zijn donkere ogen aan. "Sophie!" Roept hij. "Wat?" Piep ik zacht. "Je bent geen normaal packlid, omdat je mijn mate bent. Je bent speciaal" bromt hij. "Dus waag het om boos op me te worden!" Lacht hij. "Oh! Je nam me in de maling!" Zeg ik en duw hem van me weg. "Gemeenerd" zeg ik. "Wie is hier gemeen Huh, jij begon toch?" Zegt Aiden grijnzend. Ik zucht. "Sorry"

"En nu naar binnen jij" zegt Aiden en tilt me op. Ik begin te gillen en te lachend terwijl ik op zijn rug sla. "Aiden, zet me neer!" Roep ik. "Toverwoord?" Vraagt hij. "Zet me alsjeblieft neer" zeg ik. "Alsjeblieft wie?" Hij is zo gemeen nu. "Lieve lieve Aiden, zo je mij alsjeblieft terug op de grond kunnen zetten" hij doet het en ik lach tevreden.

"Ik houd van je Sophie"