Malia Moonlight

Chapter 20

Hier is die dan Hoofdstuk 20

"The Truth, About Sophie Berends, AKA Malia Moonlight...."

"Wij zijn gevraagd, om op je te passen. Todat je groot genoeg was en ze je zouden komen halen" begint mijn moeder. "Want als prinses, liep je gevaar. Alleen de maankoningin  wist hier vanaf. Ze had de koning er niets van vertelt" gaat mijn vader verder. Ik knik. "Dat gelde ook voor je broer, jammer genoeg weten we daar niets van af. Maar om je veilig te houden. Zou je bij een normale familie, als een normaal kind moeten leven. Gelukkig duurde het een hele tijd voordat je je wolf kreeg, of nog krijgt. Als je al eerder een wolf werd. Was het opvallender geweest en zouden ze je kunnen ruiken" zegt mijn moeder. "Ik ben een weerwolf?" Vraag ik. "Daar ging je moeder wel van uit, het kan zijn dat je het gene niet hebt, en dat je gewoon mens blijft. Maar dat is niet zeker. De meeste wolven kunnen veranderen vanaf hun 15e tot hun 20ste, je hebt dus nog even" vertelt vader.

"Het ging allemaal goed, todat je verdween, we waren bang dat je was ontdekt. En dat zou erge gevolgen kunnen hebben. Ook voor de normale mensen. Je bent heel speciaal Sophie, je kan dingen die niemand anders kan. Zelfs de sterkste wolven niet. En dat geld ook voor je broer. Waarschijnlijk zal je moeder je contacten. Omdat je nu alles weet. Ze zal je vertellen wat je zal moeten doen met deze informatie en je leren je krachten te beheersen" het is raar om het woord moeder uit mijn pleegmoeders mond te horen komen.

"Snap je het een beetje?" Vraagt ze. "Soort van" lach ik. "En heb je je mate al?" Vraagt vader. "We wisten dat je die sowieso zou krijgen" vertel hij. "Ja, zijn naam is Aiden, en hij is Alpha van Blackmoon. Dat is een weerwolven pack" leg ik uit. "We weten wie hij is, lieverd. Maar wees voorzichtig. Alpha kunnen erg gevaarlijk zijn. Hij mag dan wel lief tegen je doen. Maar hij kan je ook gebruiken" waarschuwt mijn moeder. "Je moet vanaf nu op,etend zijn, en geen tekens afgeven" ik knik. "Oke" inmiddels zijn we thuis.

"Ik moet jullie wel 1 ding vertellen" zeg ik als we het huis binnen lopen. "Er is een weerwolf hier, waarschijnlijk ik weet niet of hij al weg is maar toch. Die dus" en ik ben al te laat. Isaac en Jasper zitten op de bank. Isaac een arm om Jasper heen en Jasper die met zijn hoofd tegen Isaac aanleunt. "Dat dus" wijs ik. "Oke, wat nieuws" lacht mijn moeder. Isaac springt op. "Ehm, hoi, Isaac" zegt hij en schud de hand van mijn ouders. "Leuk je te ontmoeten" zegt mijn vader. Isaac glimlacht ongemakkelijk. "Mam! Pap!" Roept Jasper en begint ze te knuffelen. "Het spijt ons, dat we verdwenen waren" zeggen ze. "Maar daar konden jullie toch niets aan doen?" Vraagt Evan die tegen de trapleuning geleund staat.

"Een soort van wel, maar dat leggen we later uit" Evan kijkt me raar aan. Ik haal gewoon mijn schouders op. Niet opvallen, zelfs niet bij je broers.

"Wanneer ontmoeten we  Aiden?" Vraagt mijn vader. "Zo snel mogelijk" antwoord ik.