Malia Moonlight

Chapter 6

"Promise me Something"

Ik ga zo snel mogelijk en ik weet als ik de bosrand bereik hij me niet meer zal vinden. "Sophie!" Hoor ik hem gevaarlijk dichtbij roepen. Nog een paar meter en dan ben ik in het bos.
Maar dan word ik getackeld. "SHIT!" Gil ik. Ik beland op de grom en Kai houd mijn polsen stevig tegen de grond gedrukt. "Je mocht een paar meter van het huis zijn, die vrijheid word waarschijnlijk van je afgenomen Sophie"

Ik moest toch wat proberen?" Zeg ik zuchtend.

"Wat is dit!?" Zegt Aiden die boos naast ons staat. "Ze wilde ontsnappen" zegt Kai. "Ga van haar af" zegt Aiden bevelend. Ik sta ook op en word meteen bij mijn armen gegrepen. "Waarom liep je weg? Wil je niet bij mij zijn?" Gromt Aiden boos. "Omdat ik naar huis wil, en ik ken je niet. Ik ben toch niet het meisje dat je zoekt dus" zeg ik. Een lage dierlijke grom ontsnapt uit Aiden's borst en hij trekt me mee terug naar het huis.

We lopen dezelfde kamer in en Aiden sluit de deur. "Waarom moet ik blijven? Ik ben Malia toch niet" vraag ik. "Ik ben blij dat je Malia niet bent Sophie. Ik hoef nu geen keuze te maken" zegt Aiden. "Wat?" Ik snap helemaal niets meer. "Dat vertel ik je nog een keer, nu" hij stopt met praten en loopt naar me toe. "Moet je me beloven" gaat hij verder. Aiden pakt mijn hand vast en sluit zijn ogen. "Dat je niet meer wegloopt" eindigt hij de zin. Aiden opent zijn ogen weer en een speelse twinkeling is in zijn ogen te vinden. "Oke" zeg ik. Meer kan ik er niet uitkrijgen, want door mijn lichaam gaan fijne schokjes.

"Wat is dit?" Vraag ik bibberend. "Wat?" Vraagt Aiden verward. "Die schokjes" zeg ik en kijk in zijn ogen, waarin ik weer bijna verdrink. "Soulmate" zegt Aiden alleen maar. "Je bent mijn soulmate" zegt Aiden. "Jouw wat?" Zeg ik en trek mijn hand los. Aiden kijkt verschrikt en dan geïrriteerd. "Mijn soulmate" zegt hij nog een keer. Strenger deze keer. "En waarom dan? Kies jij dat of zo!?" Zeg ik boos. Nu is het mijn beurt om boos te worden. "Nee, dat bepaal ik niet!" Zegt Aiden nu boos. "Dat word voor ons bepaald" zegt hij. "Nou en wie bepaald dat want met die persoon wil ik een hartig woordje praten!" Roep ik. "Dan ga je maar mooi naar de maan dan!" Roept Aiden en loopt de kamer uit. Met een dreun slaat hij de deur dicht.

Een gefrustreerde dierlijke grom vervolgt, ik krijg er de bibbers van en zak op de grond. Ik zit hier vast. Geen idee hoe ik hier weg ga komen. Maar ik heb beloofd dat ik niet meer weg zou lopen.

En ik, ik houd me aan mijn beloftes.