Malia Moonlight

Chapter 34

"A wolves Rebelion"

Hoop dat ik dat bovenste goed schreef😂

En daar zijn ze, de tanden van Aiden die een stukje in mijn nek boren. Ik begin te gillen van de pijn en grijp het dekbed vast. Aiden stopt meteen en kijkt me bezorgt aan. "Sophie, het spijt me ik stop al" zegt hij en kijkt me verdrietig aan. "Waarom doet het zo veel pijn?" Vraag ik. "Weet ik niet, misschien omdat je speciaal bent. Ik heb dit nooit eerder meegemaakt" zegt Aiden die zijn vingers over de plek laat glijden.

"Doet dit pijn?" Vraagt hij. "Nee, dat is fijn" zeg ik. "Wil je het nog een keer proberen?" Vraagt Aiden. "Als je niet wil hoeft het echt niet hoor" zegt hij er snel achteraan. "Nee, doe maar" zeg ik. Ik pak Aiden's arm vast als hij weer op het plekje kust. Dit voelt zo fijn.
Maar het marken zelf, is afgrijselijk.

Ik voel zijn tanden weer en ik knijp hard in Aiden's arm. Hoe meer pijn, hoe harder ik knijp. En dan slaat de pijn over in genot. Duizenden dieren zijn uit de dierentuin ontsnapt en bezorgen mij kriebels. Ik laat Aiden's arm los en sluit mijn ogen. Ik kreun zachtjes als Aiden er kusjes op geeft, wat het alleen maar erger maakt.
"Gaat het?" Vraagt Aiden's fluisterend in mijn oor. "Ja" zeg ik zacht. Aiden begint kusjes te zetten vanaf mijn oor tot aan het mark.

De tintelingen worden alsmaar erger en ik geniet er echt van. Ik trek Aiden naar me toe en zet mijn lippen op de zijne. Met zijn ellebogen steunt hij langs mijn hoofd en zijn handen houden mijn gezicht vast.

"Ik, houd zo veel van je" zeg ik en trek me terug. "Ik ook van jou" zegt Aiden. "Laten we naar huis gaan , die vergadering word toch niets" zegt Aiden. Ik grinnik en knik. We lopen de kamer uit naar buiten en ik zie daar duizenden wolven staan. Dakota staat op een tafel en loopt tegen de menigte te schreeuwen.

"VINDEN JULLIE HET KUNNEN DAT ONZE ALPHA ZOMAAR VERMOORD WORD?!" Roept ze. Oh nee. "NEE!" Word er geroepen. "WILLEN WIJ WRAAK!?" Roept Dakota. "JA!" En ik moet haar gaan vertellen dat ik de gene was die haar nepvordering heeft vermoord?

"IK ZAL MIJN VADERS POSITIE OVERNEMEN EN STRIJDEN VOOR GERECHTIGHEID!" Roept Dakota en de menigte begint te juichen en schreeuwen. "WEG MET VREDE, WIJ WILLEN GERECHTIGHEID, WEG MET VREDE WIJ WILLEN GERECHTIGHEID!" Nou, dat word dan een moeilijke baan voor mij.

Dakota komt op ons af en lacht naar Aiden. "Hey, Michael is door iemand vermoord. Hebben jullie een idee wie. Ik vond hem in jouw gastkamer Malia. Maar jij was weg" zegt ze.

Waarom noemt ze jou Malia?
Ik moest het haar vertellen omdat, laat maar je weet het toch al niet meer.
Dalijk gaat ze het doorvertellen!
Maakt je geen zorgen, dat probleem heb ik al opgelost

"Oh, ik kwam Aiden onderweg tegen" zeg ik. "Vreemd, wat deed hij überhaupt in jouw kamer?" Vraagt ze. Mij vermoorden en zijn luna maken. Maar dat ga ik je niet vertellen dan heb ik geen goede alibi meer.

"Helpen jullie mee?" Vraagt ze. "Nee, we moeten weer terug naar Blackmoon" zegt Aiden. "Oke, kom je nog terug naar school Cara?" Knipoogt ze. "Misschien" zeg ik. "En je bent dus mate van de verschrikkelijke Blackmoon alpha" zegt ze Aiden inspecterend. "Hij is niet verschrikkelijk" zeg ik. Dakota kijkt wel erg lang naar Aiden en ik vind dit niet leuk. Aiden is van mij!

Fijn om te horen
Wat!? Hoe kom jij in mijn hoofd?
Onze band is versterkt, ik kan je gedachtes nu ook binnenkomen
Ah, gatver
Wat nou gatver?
Als ik dan iets aan het doen ben of zo weet jij meteen wat
Ja leuk toch

"Kom we gaan Aiden" zeg ik en trek hem mee.
"Ik vind het leuk als je me de jouwe noemt" zegt Aiden. "Ja" zeg ik. "Hmhm, jij jij bent ook van mij. Niemand mag aan mijn prinses komen" zegt Aiden. "Dat geeft me toch wel een veilig gevoel" zeg ik met een glimlach.

"Je hebt er ook weer een mooie tatoeage bij" zegt Aiden wijzend naar mijn markplek. Aiden's tand afdrukken zijn verdwenen en een mooi hart met 2 wolvenpoten erin staat nu op mijn sleutelbeen. Een van de pootjes heeft een M en de andere een A. Malia en Aiden.

(Willen jullie de tatoeages nog zien? Die van Michael is moeilijk te maken. Laat maar weten)

"Hij is speciaal voor jou" zeg ik. "Ah Dankje" ik zie dat Aiden hem ook heeft maar ik laat het nog niet weten.
Het word een verassing als hij straks in de spiegel kijkt.

-*-

We zijn thuis en ik heb besloten een douche te nemen. Ik volle me echt vies. Mijn kleren doe ik uit en ik ga onder de douche staan. Ik was mijn haar en bekijk de tatoeage van Michael. Het voelt niet goed, een tatoeage, van Michael. Voor Michael een soort van, als Dakota dit ziet ben ik dood.

Maar die van Aiden in tegendeel is prachtig. Als ik er met mijn vingers overheen ga komen de fijne kriebels weer.
Zou Aiden deze gedachte ook volgen?

Ja, en schiet op
Oh en waarom dan? Ik mag toch zelf wel weten hoe lang ik douche?
Ja, maar het feit dat je doucht bevestigt dat je geen kleding draagt. En ja
Ik begin te lachen. Je kan er niet tegen?
Nee, schiet op en trek kleren aan!
"Ja meneer alpha" zeg ik lachend.

Om hem te pesten doe ik er lekker lang over en denk aan het douchen. Dan pak ik mijn handdoek en sla hem rond me heen. Ineens vliegt de deur open en Aiden komt binnen stormen. Zijn ogen zijn zwarter dan ik ze ooit heb gezien, hij komt op me af en drukt me tegen de douche cabine aan. Stevig houd ik de handdoek vast.

"Aiden, please verlaat de badkamer" zeg ik zacht. De blik in Aiden's ogen verandert en hij rent naar buiten. Ik kleed me snel aan en ga hem achterna. Ik kan hem alleen nergens vinden.

Aiden?

Ik zoek zijn gedachten op en hoor hem denken.
Ik ben slecht voor haar, Sophie is te goed voor mij. Ze moet weg, ik ben een slechte mate en door mij word ze alleen maar bang. Banger voor mij en iedereen die van haar houd.

Nee! Aiden nee!
Sophia? Wat doe je waar ben je?
Ik ben in je gedachten dommie, en ik ben niet te goed voor jou. Je bent perfect, ik heb het zelf uitgelokt en het is mijn eigen schuld.
En toch voel ik me schuldig
Waar ben je? Ik kom al naar onze kamer
Tot zo, ik houd van je dat weet je toch?
Ja, ja dat weet ik. Ik ook van jou