Malia Moonlight

Chapter 18

Willen jullie ook een POV vanuit iemand anders of houden we het bij Sophie?

"I know everything, every little tiny thing"

En daar zit ik dan, alleen op de bank. Evan is in geen velden en wegen te bekennen. En ik hoor Jasper en Isaac in de keuken. Die proberen eten te maken, denk er maar niet aan dat ik Jaspers eten ga eten. Bleh, hij kan echt niet koken.

Ik kan niet wachten op morgen. Dan gaan we naar Michael. Jasper en Evan gaan ook mee. Hopelijk gaat dat goed.
"Eten is klaar!" Roept Jasper. "Ik eet het niet op!" Roep ik terug.
"Wat zeg je me nou?" Vraagt Jasper die in de woonkamer staat. "Ik ken jouw eten" zeg ik. "Ja, maar" zeurt hij. "Ik heb gekookt" zegt Isaac. "Alsof jij beter kan koken" zeg ik. "Proef dan!" Roept hij.
"Best" zeg ik en loop achter ze aan naar de keuken. "Wat heb je?" Vraag ik. "Lasagne" zegt Jasper. "Nou, dat klinkt niet zo slecht" zegt Evan die binnen loopt. "Proef" zegt Jasper en duwt een lepel in mijn gezicht. "Ja doe rustig!" Roep ik. "Oh nee! Nu zit er saus op mijn make-up" doet Jasper mij dom na. "Hey!" Roep ik. "Zo praat ik niet!" Verdedig ik mezelf. "Jawel" knikt Isaac. "En ik draag geen make-up" zeg ik en neem een hap van de lasagne. "Nou valt niet tegen, applaus" zeg ik.

"En.." zegt Jasper. "Oke, ik eet het wel" zucht ik. We dekken de tafel en zetten het eten erop. "Dus, hoe laat gaan we morgen?" Vraag ik. "Ehm, weet ik niet, zo vroeg mogelijk?" Vraagt Jasper. "Maar jij gaat niet mee!" Roept Isaac. "En waarom dan niet?" Vraagt Jasper. "Omdat het gevaarlijk is" zegt Isaac. "Ik wil mee!" Zegt Jasper. "Geen sprake van" zegt Isaac. "En Evan, mag die wel mee?" Vraagt Jasper. "Nee" zeg ik dan. "Wat?" Zegt Evan. "Jullie mogen beiden niet mee, jullie kunnen jezelf niet verdedigen" zeg ik. "Oh, en jij wel?" Vraagt Evan. "Ja, en ik moet mijn vader en moeder vinden" zeg ik. "Ja duh, wij ook, en het zijn niet eens je echte ouders. Dan mogen wij toch wel mee" zegt Evan. "EVAN!" Roept Jasper. "Dat was gemeen" een traan loopt over mijn wang. "Dat ze niet mijn ouders zijn, maakt toch niets uit!" Roep ik en loop het huis uit.

Net zoals zon cliché film regent het. Wauw wat slecht. Waarschijnlijk had Evan het niet zo bedoeld, maar het kwam hard aan. Ik weet welke kant het op is naar Michael, en ik kan mezelf makkelijk verdedigen. Dus ik ga. Punt uit.
En weet je wat? Ik ga gewoon nu! Ik heb Isaac niet nodig!

Door de regen loop ik toch nog wel wat meer door. Maar na een paar uren lopen. Ben ik al in het territorium van Michael. "En wie ben jij?" Vraagt een man. "Sophie, en ik moet weten of Michael wat weet over mijn ouders" zeg ik. "Ik leid je naar hem toe" wauw, dat ging makkelijk. Het is er griezelig. Integendeel tot bij Aiden en Chris is het heer net een kerkhof. Geen mensen, een groot hek om het territorium . Bleh.

"Deze kamer in" zegt de man en hij opent de deur. Aan een bureau zit hij, een man, met grijs haar en rond de 40 denk ik. "Ah, daar hebben we je" zegt hij. "Weet u iets van mijn ouders?" Vraag ik. "Natuurlijk, ik weet waar ze zijn" zegt hij. "Kan u me alstublieft vertellen waar" zeg ik. "Wacht, hoe weet u dat ik Sophie ben?" Vraag ik bang. "Omdat, jij geen Sophie heet. Je bent een pleegkind. Malia Moonlight" zegt hij lachend. "Niet waar! Ik ben Sophie!" Zeg ik. "Maar je bent wel een pleegkind, en ze hebben je nog nooit vertelt over je echte ouders, toch? Ene weet je hoe dat komt?" Vraagt hij. Ik ben stil. "Omdat, jouw ouders niet op aarde leven lieve Malia, ze zijn goden" zegt Michael. "Nu bluf je, ik ben geen weerwolf, ik ben gewoon een stom pleegkind met ouders van 16 of zo die me niet wilde hebben" zeg ik. "Dan zeggen je pleegouders wat anders, liegen hun? Of heb jij je voorspelling fout" lacht hij gemeen.

"Ik weet alles Malia, alles"