Malia Moonlight

Chapter 35

"Accepting the Rouges"

In de verte hoor ik wolven gehuil en ik ren naar binnen om Aiden te halen. "Aiden, ik denk dat Dakota eraan komt" zeg ik bang. "Waar ben je bang voor?" Vraagt Aiden. "Hallo?! Er komen wel zo een duizend wolven naar ons toe!!!!" Roept ik zwaaiend met mijn armen. "Lieve Sophie, wij zijn met meer. En jij bent het sterkst. Sterker dan die hele groep samen" zegt Aiden rustig en blijft zitten. "What the? Denk je echt, dat deze amateur wolf hun tegen kan houden?!" Zeg ik verwijzend naar mezelf.

"Eh ja" zegt Aiden en staat nu eindelijk op. "En je bent geen amateur Sophie" en dan loopt hij langs me op naar buiten. Aiden is van zijn lotje getikt. Ik kan mezelf niet eens goed verdedigen. Laat staan duizenden wolven wegjagen!
Ik loop hem gehaast achterna en vind hem voor Dakota, die dreigend voor Aiden staat. "Aan mijn vader zat een geur, een geur van jouw pack" zegt ze sissend en prik in Aiden's borst die gromt. "Hey! Dakota wil je van Aiden afblijven?" Roep ik en ga naast Aiden staan. "Hij heeft me wat te vertellen, of hij heeft hem zelf vermoord. Of en van zijn vriendjes" zegt ze. Dakota is niet meer de oude Dakota, ze is gemeen. Woest.

"Aiden was het niet,en een van de packleden ook niet" zeg ik. Ik laat niemand de schuld voor mij laten opdraaien. Ik heb er spijt van, en ik moet de consequenties accepteren. "Wie dan?" Vraagt ze. "Nadat je vader mij de zijne wilde maken, raakten we in een gevecht. Ik heb er spijt van, maar anders was ik nu zijn slaaf" haar ogen worden groot, ze worden donker en ze begint te grommen. "Pak haar!" De pack komt in actie en ik zet het op het rennen. In een flits grijpt Aiden Dakota bij haar arm. "Ze deed het omdat jouw vader haar dood wilde hebben, begrijp je dat?! Je vader wilde haar van me afpakken! En als hij al niet doldwaas. Had ik hem zelf afgemaakt, met mijn blote handen" zegt Aiden boos. "Moet jij zo nodig zeggen Aiden! Jij bent geen haar anders!" Roept ze.

Nu herinner ik me weer wat Michael zei, Aiden had zijn liefde afgepakt, waarschijnlijk Dakota haar moeder. Ik wil de waarheid weten maar aan de andere kant hang ik nu op de rand van leven en dood, maar 1 teken hoeft Dakota te geven en de pack komt in actie. Achter ons is onze pack verzamelt en staan ook in de startblokken voor een oorlog.

Ik weet zeker dat Aiden ze heeft gecontact via de mindlink, elke hunter is er. Zelfs degene die altijd op een post staan aan het eind van het territorium en dat is me een eind weg, zonder waarschuwing van Aiden had Mike dit niet geweten.

"Wat wil je Blackmoon?" Vraag Dakota uitdagend. "Oorlog" zegt Aiden. "Kunnen we dit niet uitpraten?" Vraag ik. "Nee" roepen ze beiden.

Sommige  veranderen in hun wolf vorm en beginnen te vechten, tussen Dakota en Aiden ontstaat er ook een gevecht.
Ik ren snel uit het slagveld zodat ik niet aangevallen word. Ik moet ze zien te stoppen maar hoe haal ik de amateur wolf ze uit elkaar?
Iets in me neemt het over en slaat hard met mijn vuist op de grond. "GENOEEEEEG!" Grom ik. Er ontstaat een scheur in de grond wat een scheiding maakt tussen de 2 packs. Wolven die er bijna in vallen springen omhoog of worden geholpen.

De tijd staat stil, Aiden en Dakota kijken me verbaast aan. "Geen gevecht! Ik heb dit veroorzaakt! Jullie gaan niet om mij vechten!" Roep ik.

"Dan nemen we jou toch mee Malia?" Zegt Dakota. "En voor als jullie het nog niet wisten, Blackmoon pack, jullie luna is de machtige magische Malia Moonlight. En ze denkt dat ze dit allemaal kan oplossen" zegt ze spottend. "Is dat waar Aiden?" Word er geroepen. "Ja" zegt hij. "Ze zijn niet eerlijk, hoe kunnen ze dan goed leiden? Sluit je aan bij mij. Aangezien ze beide mijn ouders hebben vermoord" zegt Dakota. Mensen beginnen te joelen en ik ga ook maar eens een geheimpje verklappen.

"Ik heb je vader niet vermoord Dakota, Michael is je vader niet. Je moeder was vreemd gegaan" Dakota's ogen worden zwart en ze begint te grommen. "Ze is niet eens de waardige opvolger! En dat betekent dat ze ook liegt! Wij hadden geen andere keus. Ik mocht niets zeggen van mijn ouders, ik bracht mezelf dan in gevaar. Niet alleen mezelf, iedereen. Ik had geen keuze, hoeveel pijn het ook deed" zeg ik, het is waar. Allemaal de waarheid en ik hoop dat ze me geloven.

"Ik geloof je" zegt Kai en stapt naar voren. Zo gaat iedereen stukje voor stukje aan onze kant staan. Zelfs leden van Dakota's pack. "Nee! Het is een leugen! Michael had een onpuur kind allang vermoord. Waarom denk je dat ik het geheim hield? Anders was ik dood!" Roept ze. "Als ze niet Malia was, had ik bij jou gebleven" zegt een man tegen Dakota. "Maar als we haar niet volgen, zullen we allemaal een straf ondergaan. Zoals de profetie zegt. Haar broer zal haar komen wreken en ons laten boeten voor de pijn die we haar gaven" zegt een oudere vrouw uit mijn pack.

Ineens gaat iedereen buigen, zelfs Dakota en Aiden. "Aiden wat doe je? Sta op. Verdomme wat moet ik doen?" Zeg ik fluisterend. "Leid ze Malia" zegt Aiden lachend. "Ja en hoe doe ik dat!?" Ik schiet in de stress. "Zoals normaal , wees jezelf" zegt Aiden en gaat naast me staan. "Aiden zal mijn partner zijn in alles wat ik doe om deze wereld uit de haat en onrecht te halen. En mijn eerste stap zal zijn" ik denk even na. "de Rouges accepteren als normale wolven. Niet zoals een monster, we maken ze zelf monsters" sommige mensen protesteren maar de meeste zijn het met me eens.

"Waarom Rouges?" Vraagt Aiden. "Vanwege mij, en Sara. Hoe ze ons behandeld hebben" zeg ik, ik krijg de kriebels als ik weer aan Louis denk. Ik zie hem verderop schuldig kijken.

Het spijt me luna, ik had je niet zo veel pijn moeten doen mindlink hij me.
Excuses aanvaard, zo doen we het in deze wereld.

Als niemand vragen stelt voor de Q&A kan ik hem moeilijk doen. Het lijkt em erg leuk om al jullie vragen te beantwoorden, vragen voor mij of de personages. Maakt niet uit. Maar ik heb nog gene enkele vraag.

Dat vind ik erg jammer. Zou iemand een paar vragen willen stellen. Ik heb er minimaal 4 nodig en dan komen ze achter hoofdstuk 35 aan.