Malia Moonlight

Chapter 22

"I'm addicted to you?!?"

Ik word wakker van een rinkelende telefoon. Eerst denk ik dat het mijn wekker is maar dan zie ik dat er 'onbekend' op staat. Ik neem toch maar op. "Is dit Sophie?" Hoor ik Lara zeggen. "Hey, ja ik ben Sophie" antwoord ik. "Ook goed gelukkig, ik probeerde je al op je eigen mobiel te bellen, maar je nam niet op en toen zag ik dit nummer in Aiden's telefoon" vertelt ze. "Hoe gaat het met Aiden? Kan ik hem spreken" vraag ik snel. "Ik denk het niet, hij is de laatste week helemaal gestrest Sophie" zucht ze. "Wat?" Vraag ik. "Hij is agressief, totaal niet medelevend en heeft heen genade voor niemand. We zijn banger voor hem dan ooit tevoren" zegt ze. "Je moet NU komen" zegt Lara. "Oke, ik kom nu, laat me even de jongens halen" zeg ik. "Oke, schiet op, voordat het uit de hand loopt" zegt Lara. "Tot zo" zegt ze. "Tot zo" en dan hangt ze op. Ik kleed me aan en ren de gang op.

"Iedereen nu! Opstaan! We gaan gelijk!" Gil ik. Isaac komt al naar buiten. "Wat?" Vraagt hij slaperig. "Aiden is hem helemaal geflipt, kom nu mee, of ik ga alleen" en dan loop ik naar beneden waar ik mijn ouders aantref. "We moeten nu maar Aiden"zeg ik. "Wat is er Sophie?" Vraagt mijn vader. "Hij is totaal de pan uit geflipt" zeg ik en ren naar boven op mijn haren in een staart te doen en mijn tanden te poetsen.

"IEDEREEN KLAAR!" Schreeuw ik niet veel later. "Ja" antwoorden ze. "Lets go" zeg ik. We lopen op een aardig tempo, maar w eraan niet zo snel als Isaac en ik hier gekomen zijn. Dat kan natuurlijk niet want ik zat toen op zijn rug en we gingen echt speedy consales.

Ik begin te rennen hoe dichter we bij het territorium komen. Als ik na uren eindelijk Aiden's huis zie stop ik. Ik hoor hem hier al schreeuwen. Ik ren het huis in en knal de deur open. Ik zie Louis, Aiden en een persoon die ik nog niet ken. Aiden is duidelijk woest op de onbekende persoon. "Aiden" zeg ik. Meteen kijkt hij mijn kant op, zijn blik verzacht en tranen lopen in zijn ogen. "Sophie" zegt hij.

Aiden knuffelt me plat en kust me, waarna  hij met zijn hoofd tegen het mijne aanleunt. "Ik heb je gemist" zeg ik. "Ik jou ook kleine wolf" zegt Aiden en een klein lachje verschijnt op mijn gezicht. "Jullie kunnen gaan" zegt hij tegen de 2 mannen. Ze verlaten het huis en ik blijf Aiden maar aanstaren.

"Hoi" hoor ik iemand twijfelend zeggen. "Wat nu weer!?" Roept Aiden. "Rustig, het is mijn familie" zeg ik lachend. Isaac, Jasper, Evan en mijn ouders komen het huis binnen. Isaac kijkt Aiden argwanend aan terwijl hij dicht op Jasper blijft staan.

"Maria" zegt mijn moeder en schud Aiden's hand. "Alpha Aiden" zegt Aiden om zijn rang te bevestigen en hun te laten weten dat ze ver onder hem staan. Zo stelt iedereen zich voor. "Ik wil geen lightwood in mijn territorium" zegt Aiden kijkend naar Isaac. "Isaac is mijn vriend" bevestig ik. "Best, maar als hij ook maar één ding verkeerd doet" zegt Aiden. "Doet hij niet rustig" zeg ik.

"Jullie ruziën maar om de kamers, ik claim Sophie" zegt Aiden en trekt me mee de trap op.

Giechelend trekt Aiden me zijn kamer in en sluit de deur. "Ik heb je zo gemist, ook al was het voor een weekje" zegt Aiden. "Zo niet normaal fucking veel" zeg ik. "Precies" Aiden loopt naar zijn bed en trekt me met zich mee. "Zo graag wil ik je weer aanraken" zegt hij. "Dat mag" zeg ik en ga bij hem op schoot zitten. "Ik houd van je" zeg ik mompelend. "Wat?" Vraagt Aiden lachend. "Ik houd van je!" Zeg ik duidelijker.

Ik leun naar voren en Aiden's neus raakt de mijne. "Ik zou alles, maar dan ook alles laten vallen voor jou" zeg ik fluisterend. En dan druk ik mijn lippen op de zijne.

Het is niet normaal, hoeveel ik Aiden gemist heb, zijn ogen, zijn liefde. Het lijkt wel een verslaving...

Ik had een heel klein beetje moeite met spiet schrijven van dit hoofdstuk, maar ik denk dat ik er tevreden over ben. Wat vinden jullie?