Malia Moonlight

44

"People from my past"

"Hey, hoe gaat het?" Blij staat ze voor me. "Goed, hoor" zeg ik. "Ik hoorde dat je moeder ziek was, hoe is het met haar?" Vraagt ze. "Het komt goed" ze knikt. "Dus, ga je nog studeren of zo? Of ga je al aan het werk" vraagt Maya. "Geen van beide, ik ga weg" zeg ik, haar blije gezicht betrekt. "Je gaat me toch niet weer verlaten?" Zegt ze. "Sorry, ik heb een huis buiten het dorp, en daar woon ik nu" ik probeer het uit te leggen zonder het boven natuurlijke, maar dat zal misschien moeilijk worden. "Je woont al alleen? Je bent 19 of 20?" Zegt ze. "Ik woon niet alleen, ik" "met wie?" Ik zucht en kijkt naar Evan die zijn schouders ophaalt.

"Aiden" ik kan het niet over m'n hart krijgen om tegen haar te gaan liegen. "Ken ik hem?" Ik schud nee. "War ken je hem van, hij is geen vreemde toch?" Vraagt ze bezorgt. "Natuurlijk miet, ik ontmoette hem op de kostschool" zeg ik, liegen. Ik ben er nooit goed in geweest.

"Aha, maar ik kan wel eens langs komen toch?" "Nee, en nu moet ik gaan" ik draai me om en begin te lopen. "Ga je me weer verlaten!" Roept ze dan boos. "Sorry" zeg ik zacht. "Je bent een bitch, waarom ben je überhaupt terug gekomen? Jij met je leugens!" Ik stop meteen. Een traan loopt over mijn wang. "Ik kan je de waarheid nier vertellen" zeg ik en draai me langzaam om. "Je hebt nooit tegen me gelogen, en ineens verdwijn je en ben je een totaal ander persoon" zegt ze. "Mensen veranderen" zeg ik nu ook geïrriteerd. "Nee, mensen zijn zoals ze zijn, ze kunnen zich alleen als een ander voor doen. Kijk naar mij. Ik ben niet verandert" zegt Maya. "Doei Maya"

"BITCH" "je bent wel degelijk verandert, agressiever en bozer!" Evan loopt langs me en kijkt me aan. "Zo had ik het niet voorgesteld, dat ik haar überhaupt nog zou zien" zucht ik. "Iedereen is er nog, behalve jij" zegt Evan. "Iedereen?" Vraag ik. "Ja, zelfs je weet wel wie" ik zucht. "Hopelijk kom ik hem niet meer tegen, gaan we nog naar het park?" Vraag ik. "Wie er het eerste is" zegt Evan lachend. "Ik zal me in houden" "niet doen" zegt Evan.  "3-2-1,go!"

Het park was rustig, net zoals altijd. Natuurlijk houd Evan me niet bij als ik mijn best ga doen, dus ik ren rustig. Wat hij ook nog maar net bij kan houden, jk laat hem opzettelijk winnen. Mijn grote broer heeft een grote lach op zijn gezicht als we bij de schommels aankomen. Ik ga er op zitten en wiebel wat heen en weer.
"Ik zei het toch" zegt Evan. "Ja, gefeliciteerd. Whatever" zeg ik. Ik kan me nog goed herinneren dat ik hem hier heb ontmoet. Het was een leuke tijd, maar nu zou ik hem niet onder ogen durven komen.

Ik snap eigelijk niet waarom ik hem compleet vergat toen ik ontvoert werd, net zoals ik Maya vergat. Niet vergat, ik dacht niet aan ze. Dat gat in mijn hart werd al snel gevuld door Aiden, al vanaf de eerste keer dat ik hem zag. "Dus" ik kijk naar Evan die het gesprek probeert te starten. "Ik moet je wat vertellen, maar ik hoop dat je niet boos word" "waarom zou ik boos worden" vraag ik verbaast. "Omdat ik met Layla heb" ik knik. "Oke, dat is toch kei leuk?" Vraag ik. "Ja, maar ze is dus zus van" "ja en?" Vraag ik. "Ik dacht, omdat het je ex is" zegt Evan. "Zo ingewikkeld zit ik niet in elkaar, typische meisjes misschien. Ik niet, maak je geen zorgen. Layla is kei aardig" zeg ik. De eerste keer dat ik haar zag was ze al als een grote zus voor mij.

"Wil je nog iets doen?" Vraagt Evan. "Weet niet,  ik zou" "Sophie" oh shit. "Dag Zack" zeg ik zacht. "Waar was je?" "Kostschool" een telefoon gaat af en Evan neemt op. "Ehm, ik ga. Zie je straks weer?" Ik knik. Nu zit ik vast.

Zack gaat op de schommel naast me zitten. "Weet je nog dat we hier elkaar ontmoeten?" Ik knik. "Je bent stil" merkt Zack op. "Ik ik vind het ongemakkelijk, er is veel verandert" zeg ik. "Maar, officieel zijn we nog steeds samen. Ik heb op je gewacht" "je hebt wat?" Zeg ik verbaast en draai me naar hem om. "We waren niet uit elkaar, en iedereen dacht dat je ontvoert was. Tot je ouders zeiden dat je oke was" zegt Zack. "Ja maar, date as 5 jaar geleden of zo" zeg ik. "Ja, en in die vijf jaar kon ik je niet vergeten" ik leg mijn gezicht in mijn handen en zucht. De badboy, die geen badboy bleek te zijn heeft verspreid vijf jaar gewacht tot ik terug kwam. Terwijl ik nu anders ben, en iemand anders heb.

"Ik, ik heb iemand anders" zeg ik zacht, mompelend. Hij zou het waarschijnlijk niet verstaan. "Wie? Je hebt een ander?" En toch heeft hij het verstaan. "Ja, ik" "je dacht niet aan me?" Zal ik de waarheid zeggen of liegen, niemand gelooft me toch. Ik houd me wel stil, zwijgen is altijd een optie. "Ja dus" zucht hij, een spottend lachje komt uit zijn mond. "Maya had gelijk" zegt hij. "Je hebt met haar gesproken? Wat zei ze" hij schud mijn hoofd. "Dat jij niet meer bent wie je was"
"Dat ben ik wel, ik ben alleen volwassen geworden" zeg ik. Er zijn wel meer dingen gebeurt, en ik wil liever naar huis nu. Naar Aiden want daar ben ik een soort van veilig. Daar hoef ik niet te liegen, en zie ik mijn dierbaren niet meer. Natuurlijk heb ik ze gemist, maar ik heb er niet veel over na gedacht. Aangezien mijn hele leven sinds die trein een gaos werd.

"Ik ga wel weer gewoon terug naar huis" zeg ik. "Doe maar, ga maar naar papa en mama" zegt Zack boos. "Nee, niet naar mijn vader en moeder, of heeft Maya je dat nog niet verteld?" Vraag ik. "Nee" zegt hij nieuwsgierig. "Ik woon nu bij Aiden, en ik ga vanavond nog naar huis" ik pak mijn mobiel erbij en bel Aiden. "Waar ga je heen?" Vraagt Zack. "Iets buiten het dorp" Aiden neemt op en ik zeg hoi. "Wil je al nara huis?" Vraagt hij. "Ja, kun je me zo ophalen?" "Natuurlijk, tot zo"

"Ik wil je niet weer kwijt raken" zegt Zack, hij staat achter me en niet te ver weg ook niet. "Ik kan het niet, ik heb Aiden" zeg ik en loop weg.
"Zeg maar tegen iedereen die me gedag wil zeggen dat ik over een uur vertrek" niet veel later ben ik alweer thuis en zie ik Aiden's auto staan. Ik loop naar binnen en zie hem aan de keuken tafel koffie drinken met mijn vader en Evan. "Hey" hij draait zich om en glimlacht. "Kon je niet meer zonder me?" Vraagt hij lachend. "Een soort van, ik, ik wil gewoon naar huis. als het met mama goed komt doe ik dat gewoon"