Malia Moonlight

Deel 41

"Re-building"

Ik hijs de plak tegen het houten geraamte aan. Jasper slaat hem vast en controleert of hij dan ook echt stevig zit. "Het dak is klaar, de zijkant is klaar" zegt Jasper. "Nog 89 te gaan" zucht ik en draai om. Iedereen is druk bezig met het herbouwen van het dorp. Voor stenen gebouwen hebben we geen tijd, dus het worden houten huizen, later zullen we ze verstevigen met cement. Er zijn minstens 20 huizen al klaar, en we hebben er maximaal 100 nodig. Zeker nu de helft van Dakota's pack ook hier is.

Het is rond de avond en heel warm. Vermoeid laat ik mezelf op de grond zakken. Het is genoeg geweest voor vandaag, klaar ermee. Ik sta op en loop naar het midden van het terrein. "Iedereen aandacht!" Het getimmer en gekraak stopt en honderden ogen zijn op mij gericht. "Ik vind dat het genoeg is geweest, het is warm en al laat. Laten we wat leuks gaan doen" vervolg ik. Geroezemoes begint te vormen in de groep. "Wie niet wilt hoeft niet, maar de rest kom mee naar het meer!" Roep ik en ren richting het water. Meerdere pack leden volgen me rennend naar het meer, blij gegil en gelach ontstaat in de groep met honderden wolven. Kai is de eerste die in het water springt. Daarna volgt de rest, als wolf als mens het maakt ook allemaal niet uit.

Ook ik spring het verkoelende water in, na dagen en weken van bouwen hebben we dit wel verdient. Een pauze, om iets leuks te doen. Ik zoek Aiden en zie hem verderop langs de kant. Ik glimlach en ga kopje onder. Onder water zwem ik naar hem toe, ik ga hem laten schrikken. Als ik bij hem ben trek ik een van zijn benen het water in, ook hij is kopje onder. Ik ga boven water en wacht tot Aiden boven komt, om hem dan te verwelkomen met een knuffel. "Hoi" zeg ik blij. "Hoi" zegt Aiden. "Hoe gaat het met mijn mate?" Vraag ik. "Goed" "mooi" zeg ik blij. "Hoe gaat het met mijn prinsesje?" Vraagt Aiden nu. "Nu jij er bent beter" zeg ik. Hij glimlach en geeft me een kusje. "En nu?" Vraagt Aiden. Niet-begrijpend kijk ik hem aan. "Wat gaan we nu doen met de pack?" Herhaalt hij duidelijker. "Daar gaan we nu niet over praten, we gaan het leuk hebben. Geen gemopper, geen zorgen" zeg ik en tik op zijn neus. "Kom!" Ik spetter Aiden onder en klim dan snel de kant op. "Sophie!" Ik begin te lachen en zet het op het rennen. "Kom hier!" Aiden rent me achterna rond het meer. "Je krijgt me toch nooit!" Zeg ik lachend.

Ik struikel waardoor ik me tegen moet houden en af moet remmen, hierdoor is Aiden sneller en tilt me op. "Ha, wat zei ik je?" Zegt Aiden. "Geluk" zeg ik. "Aha, daar ga je, een twee wopla!" Lachend gooit Aiden me het water in. Snel grijp ik hem vast, zo mee het water in. "Wopla!" Doe ik hem na. "Stom mens" zegt Aiden. "Jij bent een stom mens" zeg lachend terug. "Nog eens" zegt Aiden. "Je krijgt me toch nooit te pakken!" En voor aiden het in de gaten heeft ren ik al het bos in. Na een paar meter knal ik tegen iets aan. Met een klap val ik op de grond. "Auw! Kun je niet uitkijken!" Ik sta snel op, zeker dat het geen boom was. En dan zie ik wie het is.

"Wat doe jij hier?" Vraag ik boos. "Sophie" zegt hij. "Wat?" Vraag ik, ik heb echt geen zin om met hem te praten op dit moment. Hij zoekt het maar uit. "Heb je wat nuttigs te vertellen? Anders ga ik" zeg i en sla mijn armen rond elkaar. "Ik, ik zoek" en dan knalt iemand tegen me op. "Jij" gromt Aiden. "Kon je niet even eerder afremmen?" Vraag ik. "Ik zag je toch niet babe" zegt Aiden verontschuldigend. "Excuses aanvaard, maar ik lag wel bijna 2 keer op de grond" zeg ik geïrriteerd. "En wat zocht je?" Vraag ik. "Ik zoek niet wat, maar wie. Jasper" zegt hij. Met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Nope, gaat hem niet worden" ik draai me om en trek Aiden mee. "Sophie" ik word terug getrokken en wil eens even alles duidelijk uit gaan leggen, maar hij is me voor. "Ik weet dat ik fouten heb gemaakt, maar jij mag niet voor hem beslissen" zegt hij. "Luister eens even goed, 1, raakt me niet aan! 2 ik kies helemaal niets! Ik weet dat hij je niet wil zien. En je hebt geen fouten gemaakt, je hebt het kapot gemaakt Isaac, alles!" Ik draai om en ren terug naar het kamp.

"Sophie" zegt Aiden en stop voor me. "Gaat het?" Hij legt zijn hand op mijn wang, verdrietig kijk ik hem aan. Ik mag niet huilen, dat doen luna's niet.
"Sophie.? Je mag alles zeggen" zegt Aiden zoekend in mijn ogen. Ik houd het niet meer, de eerste traan biggelt al over mijn wang. "2 jaar heeft hij Jasper alleen gelaten, en nu durft hij zomaar terug te komen met een paar 'fouten' " zeg ik snikkend. "Je bent goed bezig Sophie, je doet het goed je hebt goed gehandelt en Jasper beschermt. Alles komt goed oke?" Zegt Aiden me troostend. "Nee, het komt niet goed, niets is oke, alles is een flop. Ik heb het verpest, ik en vrede brengen gaat het nooit worden. Ik kon niet eens terug vechten. Ik ben een slecht persoon, en je verdient mij niet. Ik doe mensen pijn, ik ben een egoïst" huil ik. "Nee, nee, Sophie je bent alles behalve dat. Hoe zou het anders gelopen zijn? Je bent de meest zorgende persoon die ik ken, je denk niet aan jezelf, anderen staan op de eerste plaats. Terwijl iedereen zijn eigen hachje zou redden als er gevaar is. Je bent niet egoïst, je bent de beste persoon die ik ken. Zonder jou zou de wereld donker zijn, maar jij bent ieders kaars, ieders lamp" zegt Aiden. "ieders laatste sprankeltje hoop in een donkere wereld" ik sla mij armen rond hem heen en verstop mijn gezicht in zijn nek. "Wat moet ik toch zonder jou" zeg ik zacht.

"Ik verlaat je niet Sophie, je zult het nooit zonder me moeten doen"

Jaa! Wat vonden jullie? Dit was echt een Maiden/ailia/soden hoofdstuk, ik ben slecht met ship namen😂❤️