Malia Moonlight

Chapter 14

"I'm dead..."

"Oh" zegt Isaac. "Dat wist ik niet" nee joh.
"Maar alsnog, hij heeft mensen vermoord Sophie, onschuldige mensen" zegt Isaac. "Daar zal dan wel een rede voor zijn" zeg ik. "Nu wil ik weten waar mijn ouders zijn" ga ik verder. "Oke, ik kan sporen gaan zoeken, door het huis. Als je dat wilt?" Vraagt Isaac. "Ja, fijn" Isaac loopt de kamer uit en ik blijf nog even zitten. Aiden, die mensen vermoord? Ik wist dat hij agressief was maar dit? Nee, dit had ik niet verwacht.

"Wie ben jij!" Ik spring op en loop naar de keuken. Evan staat te schreeuwen naar Isaac. "Rustig! Hij is een vriend, hij helpt ons!" Roep ik. "Sophie!" Roept hij en plet me in een knuffel. "Als je me wil laten leven zou ik stoppen met me te laten stikken" mompel ik. Evan laat me los en kijkt me bezorgt aan. "Ik heb niets" zeg ik. "Mooi" zegt an met een glimlach. Isaac is alweer verder en ik sta in de keuken, waar mijn moeder altijd eten stond te koken.

"Sophie, je zei dat je et ontvoert was, waarom ging je dan weg?" Vraagt Evan. "Omdat, ik antwoorden wilde. Ik weet het niet. Ik heb er ook spijt van het was een domme actie" zucht ik. "Het belangrijkste is dat onze Soof weer terug is!" Zegt Jasper. "Precies broertje" zegt Evan. "Ik heb jullie gemist" zeg ik en een traan rolt over mijn wang. "Aah, zusje toch" zegt Jasper en haalt hem weg. "Het komt goed" ik glimlach. "Sophie!" Hoor ik Calum roepen. Ik ren naar buiten en zie hem in de verte staren. "Wat is er?" Vraag ik, aangezien ik niets raars merk.

"Je zei toch, dat Aiden, van black Moon, je mate was?" Vraagt Isaac. "Ja, hoezo?" Nog steeds merk ik niets ongewoons op. "Ze komen je halen, en zo te horen, is bijna zijn hele pack mee" zegt Isaac bang. "Hoe weet je dat?" Vraag ik. "Ik hoor ze, praten, rennen, gommen" en dan huilt een wolf. "Huilen" zegt Isaac dan. "Ik moet weg" zegt hij. "He! Blijf!" Roep ik en grijp zijn trui. "Als ze denken dat ik je heb ontvoert, ben ik dood" zegt Isaac bang. "Je blijft hier, ik zorg dat dat niet gebeurt" zeg ik. Bang kijkt Isaac weer in de richting van Aiden. Ik begin nu ook grommen en geroffel te horen. "Wat is dat?" Evan en Jasper staan naast me. "Shit, jullie moeten weg" zeg ik. "Oh! En hun mogen wel weg!?" Roept Isaac gestrest. "Isaac!" Zeg ik geïrriteerd. "Er komt een storm, ja een storm. Ik kom zo oke" zeg ik en duw ze weg. "Een storm die huilt als een wolf?" Vraagt Jasper. "Ja een hele speciale" zeg ik en wil ze het huis in duwen. "Sophie?" Zegt Isaac. "Wat Isaac!?" Roep ik gefrustreerd. "Te laat" wijst hij.

Daar komen ze, een grote zwart rode wolf voorop, daarachter kleinere. Alle soorten en maten, groot klein, zwart, grijs, rood, bruin. "Shit" zeg ik. Evan en Jasper staan met open ogen te kijken, hoe de grote groep wolven als een tornado deze kant op komen. Serieus? Hij had toch alleen kunnen komen. "Ik ben dood" zegt Isaac, en ik hoor hem slikken.

Nog een paar meter. En ze blijven maar rennen, met z'n vieren staan we genageld aan de grond. En nu?
Gaat Aiden me pijn doen? Mijn broers? Of Isaac?

De rood zwarte wolf heeft duidelijk de ogen van Aiden, hard grommend komt hij dichterbij, 30 meter. 20 meter. 10 meter.

5 meter...

En hij staat stil