Malia Moonlight

Chapter 28

"Standing up for each other"

Ik ben met Lyla aan het praten als er ineens een auto op het territorium komt rijden. "Ga Aiden halen" zeg ik tegen Lyla en ze rent als snel het packhuis in. Ik heb al een voorgevoel. Dit zijn zijn ouders.

Ik loop naar de auto toe en zie zoals verwacht Aiden's ouders uitstappen. Het is nu een weekje sinds ik luna ben. Veel is er  iet gebeurt, en eigenlijk dachten we dat zijn ouders niet meer kwamen. Verkeerd gedacht dus. "En hij heeft het toch gedaan!" Roept zijn vader die met grote passen op me afloopt. "Ik ben niet bang voor u!" Roep ik. "Wacht maar! Als ik mijn pack terug heb," roept hij en loopt naar het plein. "Mevrouw ik" maar zijn moeder houd me tegen. "We hadden je gewaarschuwd Sophie" zegt ze boos en loopt me voorbij. Shit!

Ik loop ze achterna en zie Aiden en zijn vader tegenover elkaar staan. "Wie wil er geen mens als luna?!" Roept zijn vader. Het blijft stil. "Wie ertegen is, kom bij mij staan en we vechten voor gerechtigheid! Ik, als nieuwe alpha!" Niemand reageert. "Dan vechten wij" Aiden gromt tegen hem. Dit gaat zo fout.

Ze beginnen te vechten en Aiden is wel sterk maar ik denk dat hij te boos is om erover na te denken. Zijn vader haalt uit en verandert. Aiden heeft een grote wond op zijn borst en bloed loopt eruit. Hij zakt door zijn knieën en ik gil zachtjes. "Stop," roep ik en ga ertussen staan. Ik help Aiden omhoog zijn wond is gestopt met bloeden maar is nog steeds open. "Stop!" Roep ik als zijn vader Aiden weer wilt raken.

Ik begin te grommen als hij weer Aiden raakt. "STOPPEN" brul ik. Ik voel botten in me kraken en ik gil van de pijn. Mensen kijken geschrokken toe hoe ik verander.
"Sophie" zegt Aiden. En dan sta ik maar een paar meter van de grond. Lager dan normaal. Ik kan niet praten, ik kijk omlaag en zie 2 grijze poten. Ik ben een wolf!

Sophie! Het is je gelukt!
Aiden?
Ja

"Jullie hoeven je niet meer druk te maken om een menselijke luna zoals jullie zien" zegt hij tegen zijn ouders. Tevreden kijkt hij zijn ouders aan. "Wegwezen, NU!" Gromt Aiden. Ze verlaten het terrein en iedereen juicht. "Ik wist dat het je ging lukken Sophie" zegt Aiden. Ik maak een piepgeluidje en ren dan richting de velden. Springend door het gras als een jonge pup. Het voelt zo geweldig!

Een met de natuur, een met de aarde. Alles lijkt wel op zijn plek te vallen. "Sophie!" Roept Aiden en verandert dan.

We beginnen te stoeien en ik ren het bos in. Aiden achtervolgt me en we zigzaggen tussen de bomen door.

Ik krijg je te pakken Sophie!
Niet waar!

Ik zeg een tandje bij maar struikel uiteindelijke en Aiden gaat boven me staan.
Zie je? Ik probeer hem boos aan te kijken maar dat lukt niet. Ik hoor Aiden in mijn hoofd lachend.

Zo Schatig
Ha-ha-ha

Ga je mee terug? Het is al bijna donker en dan vertrouw ik het bos niet.
Oke

We komen weer terug bij de pack en het is er vredig. Mensen praten, kinderen spelen. Net een normaal dorp.

"Zal ik koken?" Vraagt Aiden. "Kun je koken?" Vraag ik als we terug verandert zijn. "Ja, anders vraag ik het niet, domme" zegt Aiden lachend en verward mijn haar. "Niet doen!" Zeg ik terwijl ik mijn haar probeer te fatsoeneren. "Spectaculair Sophie" zegt Evan die binnen komt. "Dankjewel" zeg ik en buig. "Ik ga even naar buiten" ik knik goedkeurend en Evan loopt het huis uit. Ik  ga op het aanrecht zitten en kijk naar Aiden's kookkunsten. "En meneer chef, wat eten we vandaag?" Vraag ik.

"Spaghetti" zegt Aiden. "Proeven?" Ik knik. Hij geeft me een lepel met wat zelf gemaakte saus. "Lekker" zeg ik en geef de lepel terug. Aiden gaat verder en ik kijk tevreden toe. "Zit je nou naar mij of het eten te staren?" Vraagt hij. "Beide" zeg ik mompelend. Aiden draait zicht grijnzend om.

"Wat nou? Mag dat soms niet?" Vraag ik. "Jawel" zegt Aiden en geeft me een kusje. Die al snel verandert in een zoen. Aiden legt zijn handen zachtjes langs mijn gezicht en ik maak krulletjes in zijn haar. "Ik houd van je" zegt hij hees. "Ik ook van jou" ik geef hem snel een kusje en duw hem dan weg. "Hey!?"  Zegt Aiden verward. "Eten maken!" Zeg ik wijzend naar de spaghetti saus. "Ja luna" ik zucht. "Alleen packleden mogen me zo noemen en jij bent geen packlid, jij bent bijzonder bla bla bla" zeg ik. "Ga je nou mijn Speech nadoen?" Vraagt Aiden.

"Nee, echt niet, Nope" Aiden lacht en gaat verder met het eten.

Mijn mate: knap, lief, sterk, beschermend, stoer, geweldig haar, geweldig mooie groene ogen, wolf. En hij kan ook nog eens koken!

Wat wil je nog meer?