Malia Moonlight

Chapter 32

WoW ik zie nu pas dat we al duizend reads hebben!!!!! Dat moet gevierd worden met extra lange hoofdstukken!

"Super Brother VS very angry mate"

Daar sta ik dan, voor de tweede keer voor het griezelige terrein van Michael. Deze keer met Dakota die er doodgewoon binnen loopt. Ik kan Aiden's geur ruiken. Hij is hier langs geweest. Ik krijg weer hoop in deze zoektocht en loop dapper achter Dakota aan.
"Het is belangrijk dat we niet in de buurt komen Cara" zegt Dakota. "We mogen absoluut niets horen" zegt ze. Maar dat kan ik niet beloven. Ik moet Aiden vinden! "Er kunnen ook gevechten zijn, tussen Alpha Blackmoon en mijn vader gaat het nooit zo goed" Aiden en Michael dus. "Oke" dus Aiden is hier.

Binnen in mezelf maak ik een sprongetje. Het school gedoe heeft dus echt gewerkt. En ik kom nu wel lekker onschuldig binnen. Natuurlijk moet ik ervoor zorgen dat Michael mij niet herken want dan ben ik de pineut. Dan komt Dakota erachter dat ik loog, dat ik 3 namen heb waarvan er maar 1 de echte is. En dan heb ik iedereen tegen me. Elke pack, want alle kinderen van die school kennen me als Cara, en daarna als Cara die eigelijk Sophie heet maar ook Malia Moonlight de liegenaar is. Nee dat moeten we voorkomen.

We zijn in het huis en ik volg haar naar Dakota's kamer. Hij is groot, met witte muren en op zich veel kleur. Als je het spookhuis van buiten ziet verwacht je dit niet aan de binnenkant.
"De vergadering start zo, ze verzamelen nu. Ik neem aan dat je vader ook mee is?" Vraagt ze. "Ehm, nee mijn broer is er vandaag" zeg ik. Ze knikt. "Ik ga even wat eten halen, tot zo" tijd voor onderzoek. Als ik haar niet meer hoor loop ik naar buiten en doorzoek ik het huis.

Dan hoor ik een bekende stem. Chris! Dan moet de rest in de beurt zijn. Het is niet echt een vergadering want er word veel geroepen. Ik spits mijn oren en luister goed. "We moeten het land eerlijk verdelen en tot Moonlight in actie komt moeten we het zo houden!" Hoor ik een onbekende stem zeggen. "We hebben lang genoeg gewacht op de reddende engeltjes, ik zeg zoek ze op en maak het af!" Dat was Michael. Hij wil ons dood hebben. "Doe normaal, je weet wat de consequenties zijn" hoor ik weer iemand anders. "We zien wel, wie weet nou zeker of niet maan koning en koningin bestaan!" Dat was Michael. "Je doet maar Michael" ik sla mijn hand voor mijn mond.

Aiden!

"Zoek ze maar op en doe wat je wilt, ik ben er klaar mee" zegt hij dat nu echt, of is het een spel? "Ik heb mijn pack, mijn terretorium. Ik ben tevreden en als iemand ons maar met een vinger aanwijst is die dood" Aiden klinkt agressief. Meer dan normaal, maar het zal wel aan mij liggen. Ik hoor een deur en ik loop weer richting de kamer van Dakota.
"Wat deed jij op de gang?" Vraagt ze. "Ik uh, zocht de wc" zeg ik. "Die zit in mijn kamer" wijzend naar de extra deur. "Oh" zeg ik, ik lach liefjes en snel dan de wc in.

En hoe kom ik binnen zonder mezelf dood te maken?! Misschien kan ik het Dakota vertellen, als ze dan mij wilt geraden vertel ik Michael dat ze zijn dochter niet echt is. Ja! Dan helpen we elkaar! Slim plan!

Ik open de deur weer en ga voor Dakota staan. "Ik ga je wat vertellen, en als je het doorvertelt dan vertel ik jouw geheim ook" zeg ik. "Wat?" Vraagt ze. Haar ogen proberen te achterhalen wat ik bedoel. "Ik ben niet echt Cara, en ik ben ook niet echt Sophie. Zoals iedereen me noemt" zeg ik. "Je hebt gelogen!?" Zegt ze boos. "Luister! Ik heb een goed verklaring. En ik wist dit zelf ook niet eens tot kort geleden" ik wacht tot Dakota weer een beetje luistert en ga dan verder. "Ik ben Malia Moonlight, dochter van de maan koning en koningin. Ik moet vrede in dit land brengen. En ik zoek mijn mate. Hij verliet vroeg de pack en ik was bezorgt omdat hij loog. Ik weet dat hij in de vergader kamer zit. Maar ze praten over dat ze mij en mijn broer dood willen hebben. En ik ga daar niet in m'n eentje naar binnen" zeg ik. Dakota staart me geschrokken aan. "Niet boos zijn, please" zeg ik.

"Ik? Boos? Ik ben niet boos!" Zegt ze. "Nee?" Zeg ik verbaast. "Ik was al die tijd, vriendinnen met Malia, dé Malia, en ik hielp haar met haar taak als vrede brenger" Wauw beter dan ik had gedacht. "Wat is het plan?" Vraagt ze. "Ik moet levend in en uit de kamer zien te komen, Aiden moet ik sowieso spreken. En als het kan wil ik de alphas overtuigen dat ze ons niet dood moeten maken. Jouw taak is om me niet dood te laten gaan. Kan je dat doen?" Vraag ik. "Er zitten 12 alphas in die kamer, waarvan 1 mijn 'vader' is. Die kan ik niet in mijn eentje aan" zegt ze. "Is er niet iemand die je kan helpen?" Vraag ik. "Nee" zegt ze. "Ik denk wel dat ik ze lang genoeg af kan leiden, zodat jij kan ontsnappen" zegt ze. "Dan doen we dat, oke, Lets go!"

We verlaten de kamer en lopen naar de vergaderruimte. Ik adem nog eens diep in en uit en maak de deur open. "Malia!?" "Sophie!?" Hoor ik tegelijk. "Hoi" zeg ik. Dakota stapt naast me de ruimte in. "Wat had ik gezegd?" Vraagt Michael aan Dakota. "Dit is belangrijk, en het feit dat u haar naam al weet. Bewijst het" zegt ze. Michaels ogen staan boos en hij wil wat gaan roepen maar Aiden is hem voor. "Sophie, vertrek!" Zegt hij. "Ik wil eerst weten waarom je loog" zeg ik rustig. "Dat gaat je niets aan!" Zegt hij geïrriteerd. "Wat?! Je zegt van nee we zijn altijd eerlijk en dan ga je liegen!?" Roep ik verontwaardigt. "Verlaat de ruimte en ga naar huis!" Roept Aiden, lichtelijk aangebrand. "Nee" zeg ik. "Pittige tante black Moon" lacht een van de andere alpha's. "Dat heb je wel nodig als je vrede wilt brengen" zegt Michael. "Houd je kop!" Word er geroepen. "Is zij Malia!?" Zegt weer een ander. "Ja, kijk, de tatoeages, precies" zegt Michael. "Nou, hup met de geit, maak er een eind aan" oh shit!
"Dit was niet de bedoeling" zeg ik. "Waag het haar aan te raken!" Het is Chris die me verdedigt. Hij staat op van zijn stoel en begint dreigend te grommen.

"Lightwood! Waarom neem je het op voor mijn mate!? Ze is van mij!" Roept Aiden. "Jij doet het niet! Dan doe ik het" zegt Chris en loopt op me af. "Maar dit gaat vast de verkeerde kant op" zegt Dakota. Chris gaat voor me staan en duwt Michael uit de buurt. "Doe dat nog eens jonkie" zegt Michael. "En nu is het genoeg" grom Aiden dreigend en hij duwt Chris van me weg en grijpt me bij mijn pols. Hij stormt het gebouw uit en Dakota volgt ons op de voet. "Aiden!" Roep ik. "Laat me los!" Zeg ik.

"Je zou op de pack lette ! En wat doe je?!" Roept hij. "Je loog tegen mij!" Roep ik. "Dat maakt niet uit, je hebt mensen om voor te zorgen Sophie!" Gromt Aiden. "En die verantwoordelijkheid geef ik je nooit meer!" Hij gooit me op de grond en gaat boven me staan. "Nooit, nooit geef ik me jouw vertrouwen. Je hebt mijn dierbaarste bezit in gevaar gebracht" zijn ogen kleuren zwart en ik word bang van hem. Dakota staat er zielig naast. Ik begrijp dat ze niet veel kan doen op dit moment.

"Please" zeg ik. "Ik wilde dat alles goed kwam. De pack is veilig, ik zweer het" zeg ik. "Ik geloof je niet Sophie, net zoals jij mij niet gelooft" Aiden is anders. Erg anders, nog agressiever dan hij in het begin was. Alles aan mij wat Aiden rustig maakte, lijkt hem nu alleen maar op te jutten.

"En nu ben ik het zat! Laat haar gaan!" Hoor ik Isaac zeggen. Boos kijkt Aiden om en loopt op Isaac af. "Niet bang meer?!" Roept hij. "Nee" Isaacs ogen beginnen te vlammen en een gouden gloed komt van hem af. Dit schrik Aiden echter niet af en hij loopt stug door. Als hij een paar meter bij Isaac in de beurt is word hij afgevuurd. Door de gang heen, door de lucht. En Aiden land soepel op zijn benen. "What the!?" Ik sta weer snel op en zie dat er een vlam tatoeage op Isaacs schouder wel lijkt te branden. Alsof het echt vuur is.

Na een gevecht tussen de twee hebben de 11 alpha's ze uit elkaar gehaald en apart gezet. Chris is bij mij gebleven samen met Kai. "Gaat het?" Vraagt Kai. "Ja, het is alleen zo raar. Aiden doet nooit zo agressief" zeg ik. "Niet tegen jou nee" lacht Kai. "Nee maar serieus" zeg ik. "Er moet toch iets van een verklaring zijn?" Vraagt Chris. "Daar moeten we maar achter zien te komen" zucht ik.

Ja ja, 1555 woorden. Dat is 3x een hoofdstuk maar nu in een keer. Ja jullie zijn vast niet dom. Vergeet niet vragen te stellen in het vorige hoofdstuk. Aan mij of de karakters

Ik wil jullie in elk geval wel bedankten. De stille lezers, de stemmers, de lezers die bijna elk hoofdstuk een comment achter laten.
het is nog niet afgelopen hoor. Nee, er komt nog veel meer. Wacht maar af....

Xxx

(Sjesus ik gan niet gelogen, 1,29 duizend reads! *gilt enthousiast*€