Malia Moonlight

Chapter 4

"Aiden, alpha Aiden"

Ik word wakker en lig nog steeds op dezelfde kamer en in hetzelfde bed.
Maar nu is het donker. Buiten de kamer hoor ik stemmen. Nieuwsgierig sta ik op en loop naar de deur. Ik leg mijn oor ertegen en luister aandachtig.

"Je doet voorzichtig met haar Louis. Ze mag niet bang van ons worden" pff, te laat. "Ze moet toch weten wie hier de baas is?" Bromt Louis. "Je weet wat de alpha heeft gezegd als je haar nog een keer pijn doet toch?" Zeg de ander weer. "We zien wel, ik ben niet bang voor hem" en dan hoor ik het slot. Zo geluidloos mogelijk ren ik naar het bed en spring erin.

Louis stapt de kamer binnen en ik hoor hem grinniken. "Ik krijg jou nog wel, Malia" jongens, ik heet Sophie!.
De deur word weer gesloten en opslot gedraaid. Ik zucht en ga rechtop zitten, dan stap ik uit het bed en loop de kamer rond. Opzoek naar iets waarmee ik me kan beschermen tegen de malloten hier.

Ik vind een spiegel en dan was het. Ik zou hem natuurlijk kapot kunnen maken en dan een scherf gebruiken maar dan hoort iemand me zeker. Het is het proberen waard toch? Ik gooi hem op de grond en pak een grote scherf. Stil wacht ik totdat er iets gebeurt. Nee, niets.

Yas! Maar de deur word al geopend. Shit! Ik stop de scherf achter mijn rug en zie Louis binnenkomen.
"Wat doe jij?" Zegt hij boos. Hij komt op me af maar ik blijf stug staan. Geen denken aan dat hij me weer gaat slaan!

Ik kijk hem boos aan en als hij dichtbij genoeg ik steek ik de scherf in zijn borst. Bloed sijpelt langs de scherf en Louis trekt hem eruit. Hij lijkt er geen last van de hebben en kijkt me woest aan. "Jij wicht!" Roept hij.

"LOUIS" daar staat hij. Met zijn prachtige groene ogen en bruinige haar. "Wat had ik gezegd?!" Schreeuwt hij tegen Louis. De jongen doet de deur dicht zodat ik niet weg kan en loopt op ons af. Hij trekt Louis van me af en knalt met zijn vuist in Louis' gezicht.

Het is grappig te zien dat een jongen van 18 de baas is over een man van 35. "Ze stak me met een mes" zegt Louis. "Spreek me niet tegen!" Roept de jongen. "Vertrek!" Roept hij en wijst naar de deur. Met een gebogen hoofd verlaat Louis de kamer.

"Het spijt me Malia" zegt de jongen dan. "Hè, wat?" Vraag ik verward. "Sorry voor Louis, hij is wat opstandig" zegt de jongen. "Zeg je nu echt sorry?" Zeg ik nog steeds verbaast. "Ja" zegt de jongen met een kleine glimlach. Wow hij lacht, wacht is dat een goed of slecht teken!?

De jongen laat zijn hand langs mijn arm glijden. Schokjes gaan door mijn lichaam en ik sla hem van me af. "Raak me niet aan" zeg ik hakkelend. De ogen van de jongen worden donker en hij duwt me tegen de muur. Zijn adem likt langs mijn lippen en dat is ook het enige waar hij oog voor heeft.
Zijn vingers glijden langs mijn lippen en ik word bang van hem. Zachtjes drukt hij zijn lippen tegen de mijne. Het is op een Marnier liefdevol, zacht, teder. Dan trekt hij terug. "W-wat is je naam?" Vraag ik.

"Aiden, alpha Aiden" zegt hij met zijn lage stem.