Embracing Arms

Chapter 30

Chapter 30

Pangatlong araw na namin sa resort at masasabi kong napakarami nang nangyayari na talagang kahit anong gawin naming pag iwas ng kapatid ko, mukhang hinding hindi namin maiiwasan. Sila mismo ang lumalapit at gumagawa ng gulo.

Marami sila habang dadalawa lamang kami, paminsan na rin nakikisabat si Nero at Aldus pero hindi namin hinahayaan ito Sapphire. Hindi naman namin gustong sabihin sa amin ng mga Ferell na inalalayo namin ang loob ni Nero at Aldus sa kanila.

The dinner encounter was a damn suspense, the volleyball game was quite an action, what will happen next then? I can't help but to feel nervous. Isang buong araw pa namin silang makakasama at malaki ang paniniwala kong napakarami pang pwedeng mangyari.

Having my bitchy sister? Na kapag hindi namin naawat ay laging gustong may kalmuting mukha. Simula pa lang nang makilala si ko Sapphire ay alam ko nang may ganito siyang ugali pero ngayon ko lang masinsinang nakikita ang ugali niyang ito. She is really 'the bitch'

Bigla ko tuloy naalala ang mga panahong may ganito pa akong pag uugali. I was a bitch back then. I can still remember how I bitchy treated Ferells during our teenage years. What should I expect from myself during those years? I was a great pretender, I did live my life pretending that I was tough, strong and fearless but deep inside I was fragile, scared and hopeless girl with painful past. Kaya nang sandaling nagsunod sunod ang problema, hindi ko na kinaya. I did breakdown and every decisions I made was damn irrational showing the real me, showing how weak I am.

Until now, I am in the process of putting myself together. Kahit nasa tabi ko na ang lalaking mahal ko, kahit nakasuporta na sa akin si Nero anumang oras hindi pa rin nito maaalis ang mga takot na naranasan ko mula sa aking nakaraan.

I am now trying to be tough, real tough and strong. Para sa sandaling may dumating na problema sa amin ni Nero kaya naming suportahan ang isa't isa.

Nero's still sleeping on our bed. Wala siyang kamalay malay na nakapasok na ang kapatid niya sa kwarto namin at prenteng humihigop na ng kape katabi ko.

"How I love the waves.." ngiting sabi ni Nally. Nasa terrace kami ng kwarto na siyang tanaw ang ganda ng dagat.

"I love waves too.." sagot ko sa kanya.

"Florence, thank you for these 3 days. Salamat at pinagbigyan mo si LG kahit alam mong hindi magiging maganda ang pagtigil mo dito.." tipid akong ngumiti sa sinabi ni Nally. Kung pwede lang sana na kapareho na lang niya ang iba niyang mga kamag anak.

"It's okay, gusto ko rin naman sundin ang gusto ni LG.." muling humigop ng kape si Nally.

"I am sorry about my mother Florence and also some of my cousins and aunties.." mahinang sabi niya na hindi makatingin sa akin.

"Hindi ako magsisinungaling. To tell you the honestly, I am not really fine with it. Hindi pa rin ba nila maintindihan na hindi ko ginusto ang nangyari? I am also a victim.." kahit ilang taon na ang lumipas napakasariwa pa rin ng galit ng mga ito sa akin.

"I tried to explain Florence, hindi ko na mabilang kung ilang beses ko silang pilit pinaliwanagan. But they're all closeminded, isinarado na nila ang isipan nila. We're talking about life here, buhay ng pinsan ko. They will definitely find someone to blame.." kung maaari ko lamang sabihin at ipagsigawan sa kanila na buhay si Tristan.