Embracing Arms

Chapter 46

Chapter 46

Natahimik ang lahat sa magkasunod na sinabi namin magkapatid. Nagplano na kaming magkapatid na manatiling tahimik at walang kilos na gagawin hanggang sa makapanganak ako pero itong mababait naming biyenan, bigla pa kaming sinugod at pinamumukha sa amin na kaming dalawang magkapatid na naman ang mali at masama.

Ano nga ba ang aasahan mula sa kanila? Wala na kaming ginawang tama sa kanilang mga mata. Magkaroon lang kami ng maliit na pagkakamali, gagawin na agad nila itong magandang oportunidad para siraan kami sa kanilang mga anak.

Hindi lang tatlo, apat o sampu ang bilang ng pang iinsulto at masasakit na salita ang naibato nila sa aming magkapatid at ngayong nasa teritoryo namin kayo, lugar na kaming magkapatid ang reyna sisiguraduhin naming pauulanan namin sila ng sarili naming mga salitang may kakaibang anghang.

We had enough, ang matagal naming pagpapasensiya at pag iwas magkapatid sa ganitong klaseng sagupaan ay tapos na. Tinatapos na namin. Ngayong gabi na ang araw na ibabato na namin ang lahat ng kinikimkim namin.

Napansin ko na pinagkrus ng kapatid ko ang kanyang mga braso at ilang beses siyang humakbang na parang lalapit siya sa aming butihing mga biyenan.

"Tell us, handa kaming makinig lahat." Matigas na sabi ng kapatid ko.

Pansin ko na litong lito ang mga lalaking Ferell sa mga nangyayari, kahit si LG at lolo ay hindi na rin makapagsalita. They can be our audience, a very good audience.

"What? Anong sinasabi niyong dalawa?" mabilis na sagot ng mama ni Nero o tama pa ba na sabihin ko pang biyenan ko?

"What is this Mama?" matigas na tanong ni Nero.

"May alam ka ba dito Ma?" tanong din ni Aldus sa kanyang ina.

Sinimulan ko nang magsalita.

"Mama, hindi mo alam? Hindi ba at magkasama lang kayo noong isang araw? Masaya pa kayong nagtatawanan sa bahay ng Mommy ko. Hindi mo talaga maalala?" tanong ko na may sarkastikong ngiti.

"Kilala ko si Amira! At magkaibigan kami pero hindi ibig sabihin nito ay pwede nyo na akong akusahan ng kung ano ano. Anong mga karapatan nyo? Hindi nyo man lang ako iginalang!" sigaw nito sa akin.

"Mama! Let's go! Umuwi na tayo! Aldus, si Tita." Agad na sabi ni Nero para matapos na ang gulo. Hindi pwede.

"No!" sabay naming sabi ni Sapphire.

"Tutal naman ay nandito na tayong lahat, magkausap usap na tayo. Magkaharapan na, ilabas nyo na ang lahat ng hinaing nyo sa aming magkapatid at ganito din ang gagawin namin ni Florence." Malakas na sabi ng kapatid ko.

"Rogelio.." pakinig ko ang tawag ni LG.

"Bakit hindi ipagpatuloy? Para matapos na ang walang tigil na diskusyon nyo." Sabay kaming tumango ni Sapphire sa sinabi ni lolo. Hindi na namin palalampasin pa ang gabing ito.

Nasa gitna namin ni Sapphire si lolo. Habang kaharap naman namin ang mga Ferell, hawak na ni Aldus at Nero ang kanilang mga ina habang nasa tagiliran si LG at halatang halata ang pagkalito sa mga nangyayari.

"You are friends with Tita Amira?" tanong ni Nero sa kanyang ina.

"Yes, anong masama anak? Kailan pa naging masama ang pakikipagkaibigan? Bakit masyadong binibigyan lagi ng kahulugan ng mga Almerong 'yan ang mga bagay bagay?" mabilis na sagot nito.

Nanatili kaming tahimik ni Sapphire, hahayaan muna namin silang magsalita.

"Bakit parang sa punto ng pagsasalita nyo mga hija ay sinasabi nyong may kinalaman si Nerissa sa anim na taong pagkawala ni Lorenzo? Baka hindi nyo nalalaman ang mga salitang binibitawan nyo." Mahabang sabi ni Tita Beatrice.