Embracing Arms

Chapter 54

Chapter 54

Ninong Tristan Matteo Ferell

Buong akala ko ay lilipad na ako ngayong araw papuntang ibang bansa gaya ng nasa schedule ko, pero tumawag si Enna at sinabi nitong naudlot ang misyon namin kaya pwede muna akong tumigil ng ilang linggo sa Pilipinas.

Nasa mansion ako ni LG at pumipili ako ngayon ng salamin na isusuot ko. Simula nang maoperahan ang mga mata ko, sinimulan ko nang magsuot ng salamin. Wala man itong grado, wala akong pakialam. My eyes are my treasures, kahit mapuwing ay hindi ko hahayaang mangyari sa aking mga mata.

Sinabi ko na rin sa mga pinsan ko na hindi ako makakapunta sa hospital kapag nanganak na si Warden Doll, ginawa ko na lamang dahilan ang trabaho ko pero ang totoo nito, hindi maganda ang pakiramdam ko kapag nakakakita ako ng doctor o nurse.

I just want to kill them all. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nalalaman kung saang lupalop nagtatago ang doctor na nag opera sa akin at sa babaeng pinaka mamahal ko.

Nang matapos akong makapili ng salamin ay sinimulan kong maghanap ng movie sa aking laptop. Today, I planned to train myself to face my fears.

It's such a shame if the whole Sous L'eau agency discovered that their almight Cap Theo is damn afraid of horror movies. Ilang beses na akong nakakita ng patay, dagat ng dugo, putok ng baril at kung ano pang kaharasan pero simpleng palabas lang ay tumitiklop ako.

I blamed LG for this, nang mga bata pa kami. Siguro isa o hanggang dalawang beses lang kami pinalo ni LG, ayaw niyang pinagbubuhatan niya kami ng kamay kapag dinidisiplina niya kaming lima. Kung hindi niya kami pinatatayo ng tatlong oras habang nakaharap sa pader at walang kausap, pahaharapin niya naman kami sa tv na nagpapakita ng mga nakakatakot na palabas.

Ganito lagi ang ginagawa sa amin ni LG kapag may kalokohan kaming ginagawa ng mga bata pa kami, kinatakutan na namin ang horror movies dahil ipinapantakot ito sa amin ni LG noon pa man. Hanggang sa lumaki na kaming lima at dito na kami habang buhay na natakot.

Kaya ito ako ngayon, sa buong bakasyon ko sa Pilipinas manunuod ako ng maraming nakakatakot para patapangin ang sarili ko. Fvck! I can play with guns but this simple movie I can't? Ikakahiya ako ng buong ahensiya ng Sous L'eau kapag nalaman nila ang bagay na ito.

I tried to play the movie. Umpisa pa lang at nang marinig ko ang background music nito ay agad akong kinilabutan. Para akong gago na tumitingin sa kaliwa't kanan ko na parang may nagmamasid sa akin. May nakapagsabi sa akin na pinaka nakakatakot daw ang Sadako, kaya nagmagaling ako at pinanuod ko ito mag isa.

Ang higpit na nang kapit ko sa aking upuan habang pinapakita ang balon sa video sa tv, ramdam ko na unti unti ko nang naitutulak paatras ang inuupan ko habang dahan dahan nang may nagpapakitang kamay mula sa balon.

"Fvck! Shit! Oh!" kaliwa't kanan ang tingin ko sa paligid habang naglalakad na siya papalapit sa screen na parang ako ang pupuntahan.

Lumalakas na ang background music, hindi ko na kinaya. Tumayo na ako sa aking upuan at hinubad ko ang salamin ko at nabato ko ang laptop. Halos takbuhin ko na hindi tumitingin sa screen at marahas koi tong sinaraduhan.

Bakit ko ba kailangang magsanay manuod ng horror movie?! Ililihim ko na lang! Ililihim ko na lang ito sa Sous L'eau habangbuhay!

Naghanap ako ng diversion, hindi na ako lumapit sa laptop ko at nagsaksak na lamang ako ng flashdrive sa malaking tv. I watched rated x videos with this huge screen.

Hindi ko hininaan ang volume dahil ako lang naman ang tao. Nasa kalagitnaan na nang pag ungol ang babae nang bigla nang sumabog ang buhok niya sa kanyang mukha habang abala siya sa kanyang pagsakay. Napakapit na lang ako sa sofa, bumalik ang imahe ni Sadako sa utak ko.