Przeznaczenie || J.B/ A.G 1&2

7. Mamy plany na wieczór...(cz.2)

Wyszedłem zdenerwowany z auta i zacząłem wrzeszczeć już przed bramą.

-Lucia! Kto to do cholery jest?!!! - chyba się przestraszyła, ale teraz mnie to mało obchodzi - żądam wyjaśnień.

-Spokojnie ziomuś, jestem jej przyjacielem - wtrącił blondyn.

-Dlaczego ja nic o tym nie wiem? - zapytałem zdesperowany.

-Justin kochanie, chyba nie jesteś zazdrosny. Luke to mój przyjaciel z dzieciństwa. Wyjechał kiedy mieliśmy po 15 lat. Musiał się przeprowadzić, a dziś, kiedy wchodziłam do domu rozpoznał mnie i podbiegł. Ja rozpoznałam jego i... I widzisz. Potem przyjechałeś ty i zacząłeś krzyczeć.

-Dlaczego on cie obracał?

-Posłuchaj ziomuś. Nie widziałem jej 10 lat!

-Powiedzmy że wierzę. Kochanie.. Ubieraj się w tą nową śliczną sukienkę. Mamy plany na wieczór - uśmiechnąłem się zadziornie.

- Dobrze - posłała mi spojrzenie pełne niepokoju. - Luke zadzwonię do ciebie później. - blondyn odszedł, a ja wszedłem za Lucią do domu. Ona pobiegła na górę, a ja usiadłem już w garniturze na łóżku i zacząłem się zastanawiać czy ten cały Luke namiesza nam w życiu. Nie chciałbym go na ślubie, który swoją drogą ma już wyznaczoną datę. Nie żebym był zbyt pewny siebie. Po prostu Lucia kocha mnie, a ja ją. Co tu czekać. Dziś jest 29.06.2017, a ślub będzie 1.08.2017. Uważam że pond miesiąc nam wystarczy na przygotowania. Będzie to huczne wesele. Około 500 osób. Przyjaciele ze szkoły, którzy będą zdziwieni, o w szkole nienawidziliśmy się bardzo z Lucią. Po około godzinie Lucia zeszła na dół. Wyglądała olśniewająco. Mowę mi odjęło. Mój kolega dał się we znaki, przez co poprawiłem się w kroczu, na to otrzymałem śmiech Luci.

-Wyglądasz cudownie - powiedziałem z podziwem, nadal nie odrywając od niej wzroku.

-Ty też niczego sobie - uśmiechnęła się do mnie. Na dzisiejszy wieczór zaplanowałem wiele rzeczy. Przejażdżka konna, rejs statkiem, spacer, piknik, a na końcu oświadczyny. Zabrałem ją do auta. A tak swoją drogą to wynająłem limuzynę.

-Lucia..?

-Tak? - spojrzała na mnie.

-Pozwól, że zawiążę ci oczy - uśmiecham się zachęcająco. Odwróciła się, a ja wziąłem opaskę i zasłoniłem jej oczy. Jest to niespodzianka, o której ona nic nie wie, więc mam nadzieję, że dzisiejszy wieczór wywoła na niej wrażenie. Mijaliśmy właśnie kawiarnię, w której byliśmy na pierwszej randce. Pomyśleć, że było to 5 lat temu. Teraz jesteśmy prawie małżeństwem.

Dojechaliśmy na miejsce i zdjąłem Luci opaskę z oczu. Ona otworzyła oczy i zaczęła płakać.