Tamamlandı ✔️
Demir & Yüsra
▶▶ Kaybolmuş Sesler Arasın Da Ki; Sessizliğin Hikayesi ▶▶
Yıkılmaz duvarlarının arkasında ki,
Güçlü adam..
Doğru bildiği yoldan ayrılmayan,
inatçı bir kız.
İç sesleri duyması yüzünden onları bir araya getiren, kusursu...
Umut; bir parça mutluluk, bir parça çırpınış. Ama hep bir kurtuluş.
Bir yudum suya muhtaçmışçasına hasret kaldıklarımız, yarım bıraktıklarımız, yarım kaldıklarımız adına..
"
Kara kalemin izlerini taşıyan parmaklar son anda durdu. Siyah lekelerin bir girdap gibi dolaştığı o beyaz tuval aniden karardı. Orada bir kadın vardı. Silüeti yavaşça kaybolan ama dudağında ki tebessüm asla kaybolmayan o kadın. Çizgiler boyunca uzanan bu yolculukta biraz güldü, biraz ağladı, yıkıldı. Dizleri üzerinde dakikalarca soluklandı ama sonun da hep dimdik ayağa kalktı. Arkada bıraktığı küllerinden takip edilene kadar sürdü çizgiler. Bir adamın parmaklarında tekrar hayat buldu. Küllerinden doğdu. Anka kuşunu kıskandıracak denli güzel olan bu kadın artık bu adamın ellerinde hayat bulacak, yeniden varolacaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duru titreyen elleriyle kapıyı yavaşça araladı. İki senedir ayak basmadığı bu ev ona artık çok şey ifade ediyordu. Topuklu ayakkabıları sert zeminde seri bir tık sesiyle yankılandı. "Demir?" Diye seslendi ama bir cevap alamadı. Kısa sarıya dönük saçları artık parmaklarının ucunda bir imdat butonu gibi sıkı sıkıya örtülüydü. Evin salonuna gelince gördüğü manzarayla adeta yerine mühürlendi.
Yüsra her yerdeydi.
Duvarların tamamı onun çizimleriyle doluydu. Dökülen sıvalar da olmasa tavan hariç tek bir boşluk bırakılmamıştı. Salon sanki etrafında dönüyor, Yüsra ona her yerden gülümsüyordu. Nefesi kesildi. Elleri şimdi kollarını sarıyor, kendini kucaklıyordu. Yüsra'yı hiç bu denli yanında hissetmemişti. Acıyla karışık bir huzur ense kökünden sırtını kamçılıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duru Demir'in varlığını arkasında hissetti ama dönmedi. Gözlerini duvardan alamıyordu. Nasıl özenle ve aynı zamanda acıyla çizilmişse gözlerini çekse bu çizimlere haksızlık edermiş gibi görünüyordu.
"Çok güzel gülümsüyor." Dedi sonun da. Gözleri aniden dolsa da kendini toparladı. Demir Duru'nun yanından geçip Yüsra'nın sadece dudaklarının olduğu duvara gidip elini koydu. Onu hissetti. Gözlerinin önüne nasıl gülümsediğini getirdi. İçi bir nebze olsun rahatlayınca nefes almaya başladı.
