Covered With Fame

16.Bölüm

Merhaba ^_^ Öncelikle direk teşekkür ederek başlayacağım çünkü geçen bölüm çok güzeldi ♡ Hikayenin genel durumu da çok güzel, 4 bini geçtik ve bu harika!  Hepinize çok teşekkür ederim ♡

Umarım bölümü beğenirsiniz, iyi okumalar ♡

"Dostum-"  Liam, Harry'nin sözünü kesti.

"Tamam, ben onunla kalıyorum."

"Liam, birkaç gün iyi olacağım, bunun için aile toplantını iptal edersen berbat hissederim."  diye karşılık verdi Zayn.

"Ama bende seni bu halde bırakırsam aklım kalır ve tek başına kendine nasıl bakmayı planlıyorsun?"  Zayn hasta ve çocukların hepsinin planı vardı. Ona bakmak için iptal etmeyi teklif ediyorlardı ama Zayn şiddetle karşı çıkıyordu.

"Şey, çocuklar.."  Orada olduğumu yeni hatılamışçasına bana döndüler.   "Benim herhangi bir programım yok, Zayn ile kalabilirim."

"Michel buna gerçekten gerek-"   Zayn'i susturan girdiği öksürük krizi oldu. Hepsi endişeyle ona bakarken ben konuşarak odak noktalarını değiştirdim.

"Ailelerinizi görme fırsatını bir daha uzun süre bulamayacaksınız ama Zayn'le her gün Skype'tan konuşabilirsiniz, onu arayabilirsiniz."

"Veya evde kalırım ve bunları yaparım. Bakın, dışarı çıkmayacağıma bile söz verebilirim." 

"Tamam, Zayn, Michel ile kalıyor ve dışarı çıkmıyor, ayrıca her aradığımızda o telefon açılacak. Sorun çözülmüştür."  Louis konuşursa son söz onun olurdu. Onu vazgeçirmeye çalışanları ise geri püskürtürdü, aynı şu an yaptığı gibi. Zaten genelde aldığı kararlar yapılabilecek en mantıklı şey olurdu.

Havaalanında geçen konuşma ve ayarlamadan sonra herkes kendi arabasıyla gideceği yere gitmeye başladı. Şu an benim arabamda Zayn'in evine gidiyorduk, birkaç parça bir şey alıp bana geçecektik. İşin kötüsü evin yerini bilmiyodum, birbirimize alışma süreci tamamen konser çalışmalarında geçmişti.

"Sağdan."   Gözlerimi bir saniyeliğine yoldan ayırıp ona baktım. Yorgun, bitkin, çökük ve uykusuz görünüyordu.

Kısa sürede evine vardık ve arabayı parkettim. Hızlıca indikten sonra kapının önüne geldik. O kilidi açarken bende etrafıma göz attım. Bahçesi güzel ve bakımlı gözüküyordu. İçerisi ise -evet, az önce girdik- fotoğraf çerçeveleriyle dolu, bunun dışında sade. Genelde siyah ve beyaz tonlar ağırlıklı ve bu açıkçası beni şaşırttı. Ben ondan krem ve kahverengi beklerdim.

"Sen salonda bekleyebilirsin, ben çantamı hazırlayacağım."  Bakışlarım üzerine devam etti.  "Ve hiçbir şeyin eksik olmadığından emin olacağım."  Onu başımla onaylandıktan sonra yukarı çıkmasını izledim, ardından salona girip herhangi bir koltuğa oturdum. Bir erkeğe, daha doğrusu bekar bir erkeğe göre evi ne kadar temiz ve düzenliydi, tamamen Zayn'i yansıtıyordu.

O kısa sürede elinde aşağı çantasıyla inince gülümsedim ve yanına gittim. O mu? Ayakta uyuyordu.

"Zayn, her şeyi aldığına emin misin?"

"Evet." diye mırıldandı. Cevabı üzerine bulunduğum odanın lambasını kapadım ve dış kapıyı açtım.

"Sen arabaya git, ben kilitleyip geliyorum." O giderken kapıyı kilitledim ve ona yetişerek arabaya bindim. Kısa süre sonra başını cama yasladı ve uykuya daldı.

***

"Evet, o iyi. Gece uykusu çok bölündü ama yaklaşık beş saattir deliksiz uyuyor."  diyerek çocuklara verdiğim raporun sonuna geldim. Şu anda telefondan toplu konuşma yapıyorduk.