Covered With Fame

18.Bölüm

Merhaba ^_^Umarım burayı okursunuz çünkü önümüzdeki hafta ile ilgili önemli şeyler söylemem gerek :D

Bildiğiniz üzere haftaya TEOG var ama asıl koni bu DEĞİL. Normalde bölümler aksamayacaktı ama önümüzdeki hafta, hafta sonu hariç evden uzakta olacağım ve bölüm yazamama ihtimalim çok yüksek, elimde ise bir bölüm artı yarım bölüm var. Uzun sözün kısası, Önümüzdeki hafta büyük ihtimalle sadece bir bölüm gelecek ama oda hangi gün olur bilmiyorum. Umarım anlayışla karşılarsınız, sizi seviyorum ♡

"İşte bu süperdi!" diye sahne arkasında bizi kucakladı Paul. Konser bitti ve ölüyordum. Daha önce hiçbir konserimde başımdan aşağı bir su şişesi boşaltılmamıştı, konfeti savaşı yapmamıştım veya sahnede kıvırcık biriyle kovalamaca oynamamıştım. Her şey gerçekten çok zevkliydi ama bunlar ölüyor olduğum gerçeğini değiştirmiyordu.

"Hemen giyinme odalarına! Michel, onlar adına özür dilemem gerek. Aşırı davranmamaları konusunda daha sıkı uyarmalıydım."

"Önemli değil Paul, her şey çok zevkliydi."

"O zaman harika, şimdi git ve üstünü değiştir yoksa hasta olacaksın." Onu onayladıktan sonra çocuklara yetiştim ve orada bizi bekleyen görevlilerden teşekkür ederek hazırda bekleyen kıyafetlerimi aldım. Öncekilere ne oldu gerçekten bilmiyordum, en son meyve suyu kokuyorlardı ve bir sürü muz lekesi vardı.

Hızlıca giyindikten sonra koltuktaki çantamdan telefonumu çıkararak twittera girdim. Konserle ilgili mesajlar atılmaya başlanmıştı bile. Ah, hayranlarımızı seviyordum!

Mesajlara cevap vermeden önce bizimle ilgili güncel haberleri paylaşan bir hesaba girdim ve çoktan yüklenmiş olan komser görüntülerinden bazılarını telefonuma indirdim. Bugünün bir anısı kalsın istiyorum.

**

Otele gittiğimizde toplu kararla Zayn'in benim odamda kalabileceği kararlaştırıldı. Kız olduğum için ona en iyi ben bakarım mantığı. Şu an ise odadaki iki tek kişilik yatakta oturuyorduk ve ben sırtımı ona yasladım, günlük yazıyordum. O ise uyukluyordu.

Yazımı bitirdikten sonra en eski sayfalara döndüm ve birkaç yer okumaya karar verdim, arada böyle yapmak iyi geliyordu.

"Sevgili Günlük,

Bugün olan tek şey neydi biliyor musun? 16. yaş günümde Logan'ın aldığı elbiseden kurtuldum ve çok rahat hissediyorum. Onunla ilgili her şeyi yok ettim. Aslında belki hala silmeyi unuttuğum resimler vardır ama emin ol neredeler bilmiyorum. Zaten bu yorgunluktan sonra aklımda bildiğim tek bir doğru kaldı: Onca süre sonra Logan'ı gerçekten aştım."

Okuduklarımdan sonra kafamı kaldırdım ve düşündüm. Ben o elbiseden kurtulduysam, İrlanda da, otelde o elbisenin ne işi vardı? Hemde benim bavulumun içinden çıktı? Hayır kendi 'yok etme' anlayışımı bilmesem oraya tıktım diyeceğim de..

"Zayn, bir şey sorabilir miyim?

"Sor güzelim." Bir dakika, güzelim dedi. Yani ben güzel miyim? Veya o mu fazla uykulu? Ah, beynim açık ara ikinci şık diyor.

"İrlanda da bizden önce odalarımıza birileri girdi mi, haberin var mı? " Yüzüne baktığımda gözlerini açtığını farkettim.

"Hayır, girmemiş olması gerek, neden ki?"

"Şurayı bir okusana." diyerek ona günlüğün sayfasını gösterdim. Okumayı bitirdiğini yüzündeki ifadeden anladım.

"Sen bir şeyden kurtuldum diyorsan o şey bir daha asla bulunamaz."