Runaway Prince

Chapter Thirty Seven

Chapter Thirty Seven 

"I really love you Aria." then inch by inch he moves closer to me until he reaches my lips. 

The touch of his lips was as warmth as before. "Now tell me, do you still love me? You keep on denying but I know you still do."

"What now?"  I want to tell him that I still love him but my mouth won't allow me to. He sighed in dismay. "I want you to know that this is our last chance. If you really love me, go and chase me. "

I was about to open my eyes when suddenlt, he ran away. 

"Wait!"  I shouted. 

I sighed in disbelief when I realized that it was only just a dream.

Pero mukhang totoo! The same dream as before. The kiss and the runaway scene, except for the words he left me.  What does he mean by that? 

Napailing na lang ako. Kalimutan mo na natin. Panaginip lang iyon. 

Napalingon ako sa aking kalawa at doon ko lamang napansin na nandito parin pala ako sa kwarto kung saan natutulog si Tyler pero wala na siya ngayon sa tabi ko. Pagtingin ko sa may pinto, bukas ito. Hindi kaya totoo ang panaginip ko at kailangan ko siyang habulin?

Tumakbo ako palabas ng kwarto at naabutan kong napakatahimik ng paligid. No signs of Miley and Anneth. Kahit si Ritsu, Shem at Tynnie ay wala rin. 

Nasaan na sila? Ano ba talaga ang nangyayari?

Pagkalabas ko ng villa ay tumakbo agad ako sa may tabing dagat kung saan kami nag dinner noong isang gabi. There I found a huge sand castle with a text carved on it saying, I love you Aria, can you be my Princess?

Just when I turned, I saw Tyler standing few feets away. 

"You chase me, meaning you love me."  He smiled at me, feeling proud. I just raised my eyebrow in confusion. Honestly, I didn't know what's going on here.

"Aminin mo na mahal mo pa rin ako." parang nanunukso pa siya habang papalapit sa akin.

"I already forgot everything about us and besides, you have Ritsu with you."

"See? Affected ka pa rin."

"Of course not."

"Bakit tinabihan mo ako kagabi?"

"Napilitan lang ako. Pinakiusapan ako ni Ritsu."

"Hindi 'yun ang nakikita kong dahilan."

"Fine. Paniwalaan mo kung anong gusto mong paniwalaan."

"Bakit kasi ayaw mong aminin na mahal mo pa rin ako. This is pur probably our last chance. Ano bang ikinakatakot mo?" 

Mahal ko pa rin si Tyler at kung tatanungin ako, gusto kong magkabalikan kami pero paano? He's already committed. 

"If you're thinking about Ritsu, we've already talked about this. She's even the one who urged me to do this."

Nagulat ako sa narinig.

"Yes, it's her idea. Sabi niya, ayaw na niyang maging selfish.  Hindi namin alam na sinasaktan na pala namin ang mga sarili namin dahil sa ginagawa namin. Nakita niya na hindi ko magawang maging masaya simula nang bumalik ako sa kanya at iwan ka. That's why she wants me to go back with you and she's right, sa'yo ako magiging masaya."

Hindi ko mapigilang maiyak. His words were just so sincere and guinine that go through my heart. I don't know what to do. Ang alam ko lang, mahal ko siya at hindi ko kayang mawala pa ulit siya sa buhay ko. 

Pinawi niya ang mga luha ko at idinikit ang noo niya sa akin. 

"I love you Aria, can you be my Princess?" bulong niya. 

"Sagutin mo na!!!" napalingon ako at nakita ko si Anneth na kumakaway sa hindi kalayuan. Kasama niya sina Miley, Shem at Ritsu na totoong nakangiti sa akin. Napalingon ako kay Ritsu at tumango ito sa akin na para bang sinasabi niyang, umOO na ako. 

"Hinihintay nila ang sagot mo." napalingon uli ako kay Tyler.

"Bakit ikaw hindi mo ba hinihintay?"

"Alam ko namang sasagutin mo rin ako eh."

Hinampas ko siya. "Ang kapal mo talaga!"

"Bakit hindi ba?"  at ngumiti siya sa akin. Napangiti na rin ako. 

"Sige na, Oo na!"  

"YESS!"  at napatalon ito sa tuwa. Niyakap niya ako at sa ilang saglit lang ay nagsitakbuhan na ang mga kaibigan ko at naki- group hug. 

"Masaya ako para sa inyo."  narinig kong sabi ni Ritsu.

---

Nandito kami sa sementeryo. Isang taon na simula nang mamatay si Ritsu kaya naisipan naming dalawin siya. Noong araw na nagkabalikan kami ni Tyler ay namatay siya kinabukasan. Ganoon pala 'yun, masama pala maging sobrang saya kasi may masamang kapalit ito. Muntikan ko na ngang iwanan si Tyler dahil sinisi ko ang sarili sa nangyari kay Ritsu. Pero ang sabi sa akin ng mga kaibigan ko ay malulungkot lang si Ritsu kapag ginawa ko 'yun. Pinilit daw ni Ritsu ang lahat para magkabalikan kami ni Tyler pagkatapos ay iiwan ko lang din. Nadala lang naman ako ng emosyon ko pero natanggap ko rin na siguro ay oras na talaga ni Ritsu. Sayang nga lang, hindi kami nagkaroon ng maraming oras para magsama. Ang daming oras na nasayang na dapat ay inilaan namin bilang magkaibigan. 

"Pero salamat pa rin Ritsu kasi sa maiksing panahong nagkasama tayo, pinatunayan mong totoo kang kaibigan. Salamat."  at inilapag ko na ang mga bulaklak na dala namin ni Tyler. 

Napansin ko na may mga fresh na bulaklak na nakalapag dito. Siguro ay may dumalaw rin kay Ritsu kanina. 

"Ano tara na?"  pagyaya sa akin ni Tyler. Tumango lang ako at hinawakan ang kamay niya. Pasakay na kami ng sasakyan nang magulat kaming may nakasakay na sa loob.

"Hi guuuyss!"  sabay-sabay nilang bati. Si Tynnie, Miley, Anneth at Shem na pinagkasya ang mga sarili sa backseat. 

"Anong ginagawa niyo rito?" nagtatakang tanong ni Tyler. 

"Dinalaw si Ritsu!"  sagot ni Shem.

"E bakit kayo nasa kotse ko?"  tanong ulit ni Tyler. 

"Kasi po may pupuntahan tayo. Kailangan mo po kaming  ilibre po!"  nang-aasar na sabi ni Tynnie.

Napataas naman ang kilay namin ni Tyler. 

"Balita namin ay nag out-of-town daw kayo kahapon." pagpaparinig ni Miley.

"Wala bang post annivery celebration dyan ...  with friends?"  sigaw ni Anneth at nagtawanan lahat.

Wala kaming nagawa ni Tyler sa makukulit naming kaibigan. Kaya hayun, bahala na kung saan kami mapadpad. Basta go lang din ako, bulsa naman ni Tyler ang mada-damage eh! Hahaha. 

At dito na po nagtatapos ang aming storya. 

~ END.