Runaway Prince

Chapter Twenty Two

This is dedicated to you babaenggwapo. Haha. Salamat sa pagbabasa ha? I really appreciate it. Sana magustuhan mo tong Chapter na to. Yeah i know, mababaduyan ka. Baduy naman kasi talaga lahat ng Chapters ng Story ko. Ano pa bang aasahan sakin, di ba? Haha. Enjoy reading. Papromote naman? :DD

Sa mga nagbabasa nito, kung meron man, vote, comment and fan. I really appreciate it if you did. Mas gaganahan akong magsulat pa. :D

Chapter Twenty Two ~

TYLER's POV

Nang mabanggit ni Shem kanina ang salitang invitation, bigla kong naalala na may Birthday Party nga pala akong kailangang puntahan. Kahit labag sa loob ko na umalis ay ginawa ko dahil wala pa akong nabibiling regalo para sa kabigan ko. 

Kathy is my friend. She was may schoolmate before, doon sa dati kong school. Tanda nyo pa ba? Di ba nagtransfer ako?

Close kami ni Kathy kasi we both belong in the same organization. Parehas pa kaming officers kaya naging tight na kami. When I was in secon year, fourth na siya noon. Kahit dalawang taon lang kaming nagkasama ay naging masaya ang mga taong yun.

When she entered college, hindi na kami masyadong nagkakausap kasi sa ibang bansa na siya nag-aral. This week lang uli kami nagkausap nang chinat niya ako na uuwi siya sa Pinas for her debut.

 Sa bar na lang ako nagpunta kasi hindi na ako aabot kung pupunta pa ako sa bahay nila. I was late kasi nagkaroon pa ng problema sa bahay. Good thing is, nang makarating ako sa  bar ay nandito na rin pala si Kathy.

Inabot ko sa kaniya yung regalo ko. She smiled and hugged me. Doon ko lang napansin na sobrang lasing na pala siya. Umupo siya sa tabi ko and she said that she really missed me and before I knew it, she kissed me!

"Ano ba naman to Tyler, pati ba naman Ate ko?" hinila niya si Kathy at pagkatapos ay sinuntok niya ako.

What? Kapatid niya si Kathy? How come I didn't know?

"I'm the one who kissed him!"  sigaw naman ni Kathy.

"Ate, wag mo na ngang pagtakpan yang lalaking yan!"

Babanatan pa sana ako ni Shem kaso si Kathy, biglang natumba. I was about to help pero someone catch my attention. Bigla kasi syang tumakbo sa harap ko. Di ako pwedeng magkamali, si Aria yun. Hinabol ko sya.

 Pagkalabas ko ng bar, wala na siya.

Hindi ko alam kung bakit siya tumakbo, dahil ba sa nakita niya? Pero bakit? Is she affected? I don't know. Kailangan ko muna siyang makita. It's almost midnight at hindi na safe kung gumala-gala siya sa gitna ng dilim.

Biglang bumuhos ang napakalakas na ulan. Mas lalo akong nag-alala. Kinakabahan na ako. Konti na lang at susuko na sana ako when suddenly, I noticed a figure under a tree. Si Aria na ba yun? Agad akong tumakbo at lumapit sa kaniya.

"What are you doing here?"  tanong ko sa kaniya. "Gusto mo ba magkasakit?" nanatili pa rin siyang nakayuko at yakap ang sarili. 

Lumapit ako sa kanya at binigyan siya ng mahigpit na yakap. "Malamig pa ba?"  tinulak niya ako na siyang ikinagulat ko. 

Mukha namang nagulat siya sa ginawa niya. "I want to go home"  nanghihina niyang sabi. Agad ko naman siyang dinala sa kotse ko. 

Habang nagda-drive, hindi ko maiwasan na hindi tumingin sa kaniya. Umiiyak ba siya? Bakit? Gusto ko sanang itanong pero naduduwag ako. Nakaramdam kasi ako ng guilt kahit alam kong wala naman akong ginawa. 

"May masakit ba sa'yo?" sa wakas ay naitanong ko. Pero nanatiling diretso ang tingin nito sa unahan na para bang hindi narinig ang tanong ko.

"Sinaktan ka ba ni Shem?"  tumingin ito sa akin nang napakasama. May mali ba akong nasabi?

"Magfocus ka sa pagda-drive!"  

Napatingin ako sa daan at muntik na! Muntik ko nang mabangga yung pusang dumaan, buti na lang naiwas ko agad. Nang ibalik ko ang tingin kay Aria, nakasandal na ang ulo nito sa may binatana at nakapikit na. Nandoon pa rin ang bakas ng mga luha niya.

Bakit ganito? Nasasaktan ako. Di ko kayang makita siya nang ganito.

"Aira, nandito na tayo."  pilit ko siyang ginising pero sobrang lalim ng tulog niya. Kahit tulog siya ay nakikita ko pa rin sa kaniyang mukha ang sakit na nararamdaman niya. Ano bang problema? 

Bumaba ako ng kotse. Naka-ilang pindot na ako sa doorbell pero walang sumasagot. Walang sumisigaw. Patay lahat ang ilaw sa bahay nila. Sobrang dilim. Hindi kaya, wala na namang tao dito sa bahay nila?

Bumalik ako sa kotse at ganoon pa rin ang posisyon ni Aria, nakasandal ang ulo sa salamin. Hinubad ko ang coat na suot ko at ipinatong ito sa kaniya. Alam kong nilalamig siya dahil napakahigpit ng pagkakayakap niya sa sarili. 

Ninalikan ko siya sa noo. Kahit ako ay hindi ko alam kung para saan ang halik na yun. Nagbabakasakali na lang na makakatulong 'yon na mawala ang sakit na nararamdaman niya. Napansin ko ang cellphone niya na nakalawit sa may bag niya. 

Hindi naman sa pakialamero ako, pero naisipan kong contactin ang magulang niya. Hindi ko kasi alam kung saan siya dadalhin e. Pagkabukas ko, may isang unread message siya mula sa kaniyang Mama.

| Nak, Wag ka na lang umuwi ngayong gabi, makitulog ka na lang kina Miley or Anneth ha? Di kasi ako makakauwi, may biglaang seminar at kailangan kong umattend dun. Si Aris, wag mo ng alalahanin nasa mga Tita mo pa rin sya. Babalik rin ako bukas ng hapon. Ingat. |

Isa na lang ang naiisip kong gawin.

Nang buhatin ko si Aria, bigla akong nagi-init. Ibig kong sabihin, biglang nakaramdam ako ng init mula ng binuhat ko sya, siguro ng body heat? O baka nilalagnat si Aria? Nagpanic ako bigla, dali-dali akong pumasok sa loob.  

"God, what happened?"  pagsalubong sa akin ni Tynnie.

"I think, she has a fever." 

"Whaaat?"

Hindi ko na siya pinansin at agad na pinasok siya sa kwarto. Nakasunod naman si Tynnie at may dala na siyang thermometer. 

"Ito lang ang dala mo?!"  hindi ko mapigilang mainis, obvious namang may lagnat si Aria e. What I need now is something that would lower her fever!

"Sorry." bigla naman akong naguilty sa ginawang pagsigaw ko sa kaniya.

"Sorry din. Get me some water and a towel." 

Nang umalis si Tynnie ay ginamit ko na rin yung thermometer niyang dala para malaman kung gaano kataas ang lagnat nito. 39.2 C? Sobrang taas ng lagnat niya!

"Ito na kuya."  

I Soaked the small hand towels in the lukewarm water and dab it over her arms and legs. After that, I leave the soaked cloth on her forehead to help soothe any discomfort caused by the fever.

I stood up and go over Tynnie. "How abou you? Are you okay now?" she nodded. When I was about to leave the house this afternoon, Tynnie experience some abdominal pain so I send her to the hospital. The doctor said it was dysmenorrhea and she just gave her a medicine and adviced to stay indoors and get some rest. 

"Go to bed and sleep. Ako na ang bahala kay Aria."  I said.

"You sure?"  I nodded. Then she pat my shoulder and head to her room. 

I was left here with Aria. Hindi pa rin ako mapakali. Sana gumaling na siya. Sana paggising niya bukas okay na lahat.