TONY MONTANA

29. Bölüm

İyi Okumalar... 

Yorum bırakmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen ^-^

27 Aralık 2017

Yarım saat sonra her yerinden yılbaşı süsleri sarkan göz alıcı çınar ağacı tamamen yalnız kalmıştı.

Namjoon odasının kapısını kilitleyince arkasını dönüp odanın belli köşelerinde duran çocuklara baktı.

Jin berjere oturup bacaklarını çapraz yapmıştı, fiskosun üzerinden aldığı bir kitabı karıştırıyordu. Yüzünde bir ferahlık vardı. Hafif bir tebessüm...

Hope ve Tae yatağın üzerinde fısıldaşıyorlardı. Tae Hope'un omzuna vurunca sarıldılar. İkisinin de yüzü yara bere doluydu ama başkanı nasıl sinir ettiklerini konuşup dalga geçiyorlardı.

Namjoon da mutluydu.

Artık Tae'nin nereye kaçtığını, Jimin'in kimin elinde olduğunu ve Yoongi'nin akıbetini merak edip endişelenmiyordu.

Sanki her şey yavaştan yoluna girmeye, düzene oturmaya başlamıştı.

Namjoon banyo kapısına yaslanmış duran Kookie'yi gördü. Odada yüzü düşük olan tek kişi oydu. Gözleri yerde bir noktaya dalıp gitmişti. Kollarını göğsünde bağlamış, elleriyle dirseklerini okşuyordu.

" Jungkook?"

Namjoon ona seslenince gözlerini kaldırıp ona baktı.

Namjoon ona dokunmak için elini uzattığında çocuk ciddi bir şekilde " Hyung." dedi.

Biraz sonra Namjoon Jin'in oturduğu berjerin sağ koluna, Kookie de yatakta oturan çocukların arasına oturmuştu.

" Sizi bağlayacakları program hakkında birkaç şey öğrendim."

" Kimden?" Jin'in yüzündeki misafir gülümseme bir daha gelmezmiş gibi silinmişti.

" Chul..."

Namjoon kaşlarını çattı. " Şu seninle kavga eden çocuk mu? Onun dediklerine nasıl..."

" Kötü bir insan değil. Artık iyi anlaşıyoruz." Kookie gözlerini kenetlediği ellerinden ayırıp Namjoon'a baktı. " Siz bana hiçbir şey söylemediğiniz için ona yakınlaşmıştım."

Taehyung sırıttı. " Piçe bak sen. Yeni kanka bulmakta zorlanmadım diyorsun yani?"

Kookie çocuğa bakıp gülünce diğerleri de biraz güldü.

" Onun... Vücudunu gördünüz mü?"

Hobie yavaşça başını salladı. Gözleri dalmıştı. " Evet. Her yeri yanmış neredeyse."

" O yangın... O bu programa bağlıyken çıkmış."

Odaya bir sessizlik çöktü. Sessizlik güneş tepeye yükselene kadar sürdü. Tozlanmış gülümsemeler çocukların yüzünde dolaşıyordu, gün ışığı onlara vurdukça.

Namjoon aniden " Dava?" diye sordu. " Dava açılmamış mı?"

" Bilmiyorum." Çocuk kaşlarını çatıp bir süre daha oturdu sonra ayağa kalkıp odadan çıktı.