Κεφάλαιο 5

161 17 2
                                    

Alex's pov
Έφυγα αργότερα από το σπίτι τους. Φοβόμουν να κοιμηθώ το βράδυ. Άνοιξα σιγα σιγά τη πόρτα του δωματίου της Ανδριάνας. Κάθισα στο κρεβάτι της. Εμφανίστηκε μπροστά μου. Εκείνη ήταν. Έκλαιγε πάλι.

- γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;

- δ- δεν έκανα τίποτα.

- χαχα. Ούτε σε εμένα δε πεις την αλήθεια. Γιατί με φοβάσαι;

- δε σε φοβάμαι.

- σε βλέπω. Τρέμεις. Γιατί; Σου έκανα κάτι;

- δε μου έχεις κάνει τίποτα. Σε αγαπάω. Ότι και να μου έχεις κάνει θα σου το συγχωρούσα.

- το ξέρω. Σε βλέπω.

- με βλέπεις;

Απάντησε καταφατικά.

- γιατί δε μου είπες την αλήθεια από την αρχή; Γιατί με πλήγωσες έτσι;

- συγγνώμη. Συγγνώμη δεν ήθελα να σε πληγώσω. Σε αγαπάω δε μπορώ χωρίς εσένα μη φύγεις. ΌΧΙ!

Χάθηκε μέσα σε ένα κύμα καπνού κλαίγοντας. Άνοιξα τα μάτια μου απότομα. Είχα ιδρώσει. Πήρα το κινητό μου, έφυγα από το σπίτι. Πήγα στο σπίτι του Νίκου.

Danae's pov
Χτύπησε το κουδούνι. Ήταν μιάμιση το βράδυ. Κατέβηκα να ανοίξω. Στη πόρτα στεκόταν ο Άλεξ.

- γεια.

- γεια. Ο Νίκος δεν είναι εδώ. Έχει πάει στην Άννα.

- α... μήπως μπορώ να κοιμηθώ στο σπίτι σας απόψε;

Τον κοίταξα περίεργα. Είχε ένα βλέμμα τρομαγμένο.

- σπίτι μας;

Απάντησε καταφατικά.

- σε παρακαλώ. Δε μπορώ να κοιμηθώ μόνος μου

- έλα.

Είπα και μπήκε στο σπίτι. Οι δικοί μου ήταν στη δουλειά πάλι... από τη μια ευτυχώς αλλά από την άλλη...

- λοιπόν... που θες να κοιμηθείς;

- δε ξέρω. Κάπου που να μην είμαι μόνος μου. Φοβάμαι...

Ψέλλισε τη τελευταία λέξη και κατέβασε το κεφάλι.

- να σε βάλω στο δωμάτιό μου;

Με κοίταξε έκπληκτος

- στο δωμάτιό σου;

- δε ξέρω. Εσύ είπες ότι δε μπορείς μόνος σου.

Ανασήκωσε του ώμους και με βοήθησε να μεταφέρουμε ένα στρώμα από την αποθήκη στο δωμάτιό μου. Φυσικά και δε θα κοιμόμασταν μαζί. Τι νομίζατε;

Αγάπησα Έναν ΑλήτηМесто, где живут истории. Откройте их для себя