Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 35

Δε πέρασε πολύ ώρα που καθόμουν και έπαιζα Lol (ε καλά τώρα) και χτύπησε η πόρτα του δωματίου μου. Του επέτρεψα να περάσει και άνοιξε ο Νίκος.

- να σου πω. Δεν έρχεσαι να παίξουμε τίποτα κάτω που έχω βαρεθεί;

- νόμιζα έπαιζες με τον Αλεξ

- έλα μωρέ τώρα δε πειράζει. Έλα κι εσύ κάτω...

Είπε και σηκώθηκα από το γραφείο μου και κατέβηκα μαζί του κάτω. Ο Αλεξ με κοίταξε με ένα στραβό χαμόγελο και κάθισα, και καλά αναγκαστικά, δίπλα του. Κάθισε δίπλα μου ο Νίκος και μας κοίταξε.

- μη τυχόν και τσακωθείτε. Κανονίστε.

Δεν απαντήσαμε απλά κοιταχτήκαμε με μίσος και μετά κοιτάξαμε εκείνο. Έβαλε να παίξουμε μπάσκετ κάτι που αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν καλύτερο από το FIFA. Ξεκινήσαμε να παίζουμε πρώτα με το Νίκο μέχρι να φτάσει πάλι η σειρά μου. Ο Αλεξ με κοίξε με ένα πονηρό χαμόγελο.

- ετοιμάσου να σε κάνω σκόνη

- χαχαχα! Αυτό και αν είναι αστείο. Σκόνη αγάπη μου δε θα με κάνεις ούτε στα πιο τρελά όνειρα σου.

- έτσι νομίζεις; Θα σου δείξω εγώ τώρα!

- όοοοχι δε καταλάβατε και οι δύο. Δεν έχω καμία όρεξη για τσακωμούς. Μαζί μου θα παίξετε.

- ω έλα ρε έλεος πια! Έχω βαρεθεί να παίζω συνέχεια μαζί σου! Ασε με να παίξω και με κάποιον που θα τον κερδίσω σίγουρα.

- κάνε όνειρα τώρα που μπορείς γιατί μετά δε θα μπορείς. Θα έχουν γκρεμιστεί και τα προηγούμενα.

- να σας πω! Δε θα αρχίσουμε πάλι τους τσακωμούς για ένα κωλό- παιχνίδι στο playstation.

Ξεκινήσαμε να φωνάζουμε και να τσακωνόμαστε και οι δύο αυτή τη φορά με το Νίκο.

- ΕΕΕ! Φτάνει! Αμάν πια! Συνέχεια τσακωμούς! Βαρέθηκα! Δε κάνετε άλλη δουλειά όλη μέρα! Άντε τελειώνετε. Ένα όμως! Και μη τσακωθείτε πάλι!

Τον κοιτάξαμε και οι δύο με αγανάκτηση ώσπου τελικά έβαλε το παιχνίδι επιτέλους. Παίζαμε για κάνα μισάωρο και είχαμε φτάσει 20-20. Παραλίγο να βάλει καλάθι ο Αλεξ αλλά ευτυχώς αστόχησε και του πήρα τη μπάλα. Άλλαζα πάσες με του παίκτες μου μέχρι ο Αλεξ να πέσει πάνω μου και να μου κάνει φάουλ. Κέρδισα δύο βολές και τελικά το παιχνίδι έληξε 22-20. Πετάχτηκα όρθια και φώναζα ενώ ο Νίκος ήταν σίγουρος για το τι θα ακολουθήσει.

- χα! Πάτρ'τα! Τι έγινε Αλεξάκο; Χάσαμε; Φάγαμε τη σκόνη της "μικρής";

Είπα ενώ είχα ανέβει όρθια στο καναπέ και τον κορόιδευα