Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 37

Στη πόρτα στέκονταν ένας απογοητευμένος Στέλιος. Αναστέναξε και με χαιρέτησε.

- είσαι βλαμμένο;

- δε μπορώ να το κάνω! Ξέχνα το. Άσε που παίζει και να δέχτηκε.

- τι; Αποκλείεται. Πάρ’ τη τηλέφωνο.

- πας καλά; Θα τη πάρω να τη ρωτήσω αν θα πάει να μείνει μαζί του;

- όχι! Παρ’ τη που σου λέω και θα δεις.

Αναστέναξε και πληκτρολόγησε στο κινητό του τον αριθμό της. Την έβαλε ανοιχτή ακρόαση, όπως του είπα.

- έλα!

- έλα Αναστασία! Τι γίνεται;

- καλά!

- ρώτα τη που είναι και πες της ότι είσαι μαζί μου.

Του είπα και απάντησε καταφατικά

- εεε… που είσαι εσύ;

- γυρίζω από το φροντιστήριο, γιατί;

- όχι τίποτα γιατί είμαι με τη Δανάη τώρα, αν ήθελες να βγαίναμε καμία βόλτα

- αα… εε… εντάξει δε πειράζει. Κάτσε με τη Δανάη δεν έχω θέμα.

- όχι ρε έτσι κι αλλιώς θα το διαλύσουμε σε κάνα πετάλεπτο

- σίγουρα; Μη σας χαλάσω τη παρέα

- όχι αλλά αν θες σε κάνα μισάωρο

Του ψιθύρισα να πει

- σε κάνα μισάωρο; Εε… ναι πάμε.

- πες της ότι είσαι σπίτι μου

- γιατί ήμουν στο σπίτι της και μέχρι να έρθω… καταλαβαίνεις…

- αα… ναι… μαζί πήγατε σπίτι της;

Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

- ναι

- α εντάξει… χαιρετίσματα

- θα της δώσω

- οπότε τα λέμε;

- ναι! Τα λέμε.

Έκλεισαν και με κοίταξε με στεναχώρια.

- τη λυπήθηκα ρε συ… και αν πάει μαζί του; Και αν νομίζει ότι τη παράτησα;

- ενδιαφέρεται για εσένα και κάνει μπαμ! Δε πρόκειται να σταματήσει να το κάνει ποτέ. Μίλα της τώρα που θα βγείτε.

- δε ξέρω…

- τι δε ξέρεις; Να σου πω δε θα κάνουμε την ίδια συζήτηση. Να πας να της μιλήσείς!

- καλά! Θα πάω… κάποια στιγμή!

- όχι κάποια στιγμή! Να πας σήμερα