Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 28

Πριν συνεχίσω να πω ότι οι γονείς μας αποφάσισαν να μας πάνε σε ένα πιο "υψηλής τάξης σχολείο από το δημόσιο". Φυσικά και δε συμφωνήσαμε να μας πάνε σε ιδιωτικό με όλα τα σπασικλάκια και τις πουτάνες που το παίζουν έξυπνες, οπότε μας πήγαν σε ένα και καλά πιο προσεγμένο και πιο καλό σχολείο από τα άλλα.

Το εικοσάλεπτο αυτό πέρασε απίστευτα βαρετά και απίστευτα αργά επίσης. Συναντηθήκαμε όπως είπαμε όλοι έξω από την αποθήκη του επιστάτη και προς μεγάλη έκπληξη μου ήταν και η Ιωάννα.

- τι κάνεις εσύ εδώ;

- ο αδερφός σου μου είπε να έρθω εδώ.

- ναι σωστά. Ξέχασα να σου το πω αυτό. Θα είναι και η Ιωάννα.

- Βάζεις τη κολλητή μου σε κίνδυνο αυτή τη στιγμή για να κάνουμε βλακείες.

- μη λες μαλακίες. Κανένα δε βάζω σε κίνδυνο. Ελάτε να πάμε. Λοιπόν ακούστε πως έχει. Αλεξ θα πας μαζί με την Ιωάννα και εγώ θα πάω με τη Δανάη.

- Εγώ θα πάω με τη Ιωάννα; Γιατί;

- γιατί δε μπορεί να πας με κανέναν άλλο

- τι λες ρε μαλάκα; Γιατί να μη βάλουμε τα κορίτσια μαζί να πάμε οι δυο μας;

- γιατί άμα βάλω τα κορίτσια μαζί μπορεί να γίνει οτιδήποτε και να βρεθούν στο γραφείο γι αυτό. Εσύ με τη Δανάη έτσι και σας βάλω μαζί δε θα βγάλτε το σκασμό ποτέ, θα τσακώνεστε συνέχεια, οπότε... πας με την Ιωάννα.

Αναστέναξε και χωριστήκαμε ο καθένας εκεί που αποφασίσαμε αργότερα να πάμε. Εγώ και ο Νίκος πήγαμε στο κυλικείο. Κρυφτήκαμε σε μία γωνία όπου ήταν και το καλύτερο σημείο και του κοιτούσαμε. Καθίσαμε κάτω και περιμέναμε μέχρι να δούμε το οτιδήποτε. Δε περιμέναμε πάνω από δέκα λεπτά και η Αντωνία ήταν ήδη έξω μαζί του και φιλιόνταν στο διάδρομο.

- αυτό είναι.

Είπε ο Νίκος σχεδόν ψιθυριστά και έβγαλε το κινητό του από τη τσέπη. Του έβγαλε δύο τρεις φωτογραφίες, που πραγματικά δε κατάλαβα που τις χρειάζονταν τελικά και πήγαμε να φύγουμε όταν γυρίσαμε και είδαμε από την άλλη άκρη του διαδρόμου την Αλεξ μαζί με το διευθυντή. Γυρίσαμε και κοιταχτήκαμε ταυτόχρονα με το Νίκο. "τέλεια. Τώρα τη βάψαμε".

- τι κάνετε εσείς εδώ έξω;

Έπιασα και έσφιξα το χέρι του αδερφού μου σα να τον παρακαλάω να μας ξεμπλέξει από αυτό το δράμα που θα ακολουθήσει.

- εεε... εγώ... η... η Δανάη ζαλίστηκε και μου ζήτησε να πάω μαζί της.

- μάλιστα... και που ακριβώς πηγαίνατε;