Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 2

Niko's pov
Ήταν έντεκα το πρωί ότανκύπνησα. Ναι. Πάλι έχασα σχολείο. Το απόγευμα ήρθε ο Άλεξ. Ήμουν στο κόσμο μου. Δεν άκουγα καν τι μου έλεγε. Το μυαλό μου ήταν στα λόγια της Δανάης. Τόσο πολύ έχω αλλάξει; Κάλοτε νοιαζόμουν τόσο πολύ για εκείνη, τη προστάτευα και τώρα... την άφησα μόμη της; Άμα πάθει κάτι θα τρελαθώ γαμώτο. Τη νοιάζομαι. Γιατί της φέρθηκα τόσο άσχημα;
- Ε! Νίκο με ακούς;
Με διέκοψε ο Άλεξ από τις σκέψεις μου.
- ναι.
- τι ναι ρε μαλάκα; Τόση ώρα δεν έχεις ακούσει λέξη. Σε ρωτάω. Θες να πάμε καμία βόλτα;
- εε, ναι, ναι, πάμε.
- τι έχεις σήμερα;
Με ρώτησε μόλις βγήκαμε από το σπίτι.
- τιιι... δεν έχω κάτι.
- σου είπε τίποτα η Δανάη χθες;
- την έχω γράψει τελείως ρε φίλε... και είναι και μόνη της...
- αυτό σου είπε;
- ναι... σχεδόν... δε θέλει και πολύ να το καταλάβω όμως...
- λοιπόν άκου. Αύριο δε θα βγούμε γιατί έχω κι εγώ να πάω κάπου. Δοκίμασε να περάσεις χρόνο μαζι της. Μπορεί αυτό να θέλει.
- έχεις δίκιο. Ευχαριστώ ρε! Δε στο είχα να μου δείνεις συμβουλές για να τη κάνεις να νιώσει καλύτερα.
- το πάντα για εσένα.
Κάναμε τη χειραψία μας και αγκαλιαστήκαμε. Σταμάτησα κάπως να σκέφτωμαι αυτλο το θέμα. Πήγαμε στο Rock ήπιαμε δύο ποτα και μετά γύρισα σπίτι. Πήγα στο δωμάτιό της Δανάης.
Είχε πέσει ήδη για ύπνο. Μα τι περίμενα; Ότι θα μπορούσα να τις μιλήσω τέτοια ώρα; Πήγα κι εγώ για ύπνο.

Danae's pov
Το άλλο πρωί, ο θεός με λυπήθηκε, δεν ήρθε ο Άλεξ από το σπίτι. Καθίσαμε ΉΣΥΧΟΙ με το Νίκο να φάμε το πρωινό μας και ετοιμαστήκαμε για το σχολείο. Για να πω την άλήθεια μου φάνηκε αρκετά περίεργο το γεγονός ότι δεν ήρθε μαζί μας και ο Άλεξ. Στο σχολείο, φυσικά, αχώριστοι, όπως πάντα. Κάτι πρέπει να είχε ο Νίκος σήμερα. Δε μου φαινόταν τίδο καλά. Μακάρι να έκανα λάθος.

Μετά το σχολείο κατά κάποιο περίεργο λόγο, για άλλη μία φορά, ο Αλεξ δεν ήρθε μαζί μας. Γυρίσαμε στο σπίτι και εκεί ήταν οι γονείς μας. Τους αγκαλιάσαμε και κάτσαμε να φάμε το φαγητό που μας είχαν ετοιμάσει.

Οι γονείς μας ήταν οι ιδιοκτήτες μιας εταιρίας. Γενικλα ποτέ δε μας έλειπε κάτι. Ή... μάλλον... σχεδόν... όλα τα είχαμε εκτός μάλλον από τους ίδιους μας τους γονείς... από τότε που τους θυμάμαι δεν είχαν ποτέ χρόνο για εμάς. Μας φρόντιζαν, μας παρείχαν τα πάντα, αλλά ποτέ δεν ήταν δίπλα μας πραγματικά. Ο Νίκος θυμάμαι να με φροντίζει από τότε που λημουν μικρή και κάποιες.ψορές να βοηθάει τη μαμά μου στο να με φροντίζει. Πλέον σπάνια τους βλέπαμε. Κάποιες φορές ήταν άπειρα τέλειο το να  μένουμε μόνοι στο σπίτι, αλλά και καποιες άλλες καθόλου, μιας που μας έλειπε η παρουσία. Η εταιρία ήταν μιάμιση ώρα μακρυά από το σπίτι και υπήρχαν και φορές που έμεναν στην εταιρία όλο το βράδυ η και όλη τη μέρα. Είτε για να πάρουν αποφάσεις, είτε για να συζητήσουν τα προβλήματα, είτε και για να κάνουν συμβούλιο μεταξύ των υπαλλήλων για να συζητήσουν διάφορα θέματα που απασχολούσαν την εταιρια. Καθίσαμε και τους είπαμε όλα τα νέα που είχαμε, μέχρι το απογεύμα που, μαντέψτε, έπρεπε να φύγουν. Πάλι. Αφού έφυγαν  πήγαμε με το Νίκο και κάσαμε στο σαλόνι.
- λοιπόν; Για πες. Τι θες να κάνουμε;
- εεε.. δε ξλερω...
Ήμουν έτοιμη να τον ρωτήσω αν συνέβη κάτι με τον Αλεξ, μιας και έμοιαζε σαν όντως κάτι να είχε συμβει, αλλά το ξανά σκεφτηκα και δε μίλησα.
- λοιπόν, νομίζω πβώς κατι βρήκα...
Είπε και έδειξε το Playstation με το βλέμμα του.
Τον κοίταξα με το ίδιο βλέμμα και το πήα το χεοριστήριο στα χέρια μου.
- ετοιμάσου να χάσεις.
- χαχα! Ας γελάσω τώρα γιατί μετά δε θα λε τέτοια αστεία. Ποτέ δε κερδίζεις το δάσκαλό σου.
Είπε και έβαλε να παίξουμε FIFA. Το μόνο που ήξερα να παίζω. Μέχρι να χτυπήσει το κινητό μου έχανα 4-2. Καλά δε λέω. Ήταν αρκετά καλός. Αλλά να μην ονειρευτώ κι εγώ λίγο; Στο τηλεφωνο ήταν ο Πάνος, ο οποίος και μου ζήτησε να βγούμε. Παίξαμε άλλο ένα ημίχρονο, στο οποίο και κέρδισε για άλλη μια φορά ο Νίκος. Μετά από αυτό έφυγα. Κάθισε μόνος του να παίξει κάτι άλλο.

Το Πάνο τον συνλαντησα στο πάρκο. Του έδωσα ένα φιλί και τον αγκάλιασα. Πήγαμε καμία βόλτα και κατά τις δέκα γύρισα σπίτι. Ο Νίκος έλειπε και υπέθεσα ότι θα ήταν στον Άλεξ. Πήγα και έκατσα να δω καμία ταινία.

Niko's pov
Καθισα σπίτι με τη Δανάη και παλιξαμε playstation. Περάσαμε καλά και γελάσαμε αρκετά πολύ. Μλεχρι τουλάχιστον να τη πάρει τηλεφωνο ο Πάνος κατλα τις πέντε και να φύγει. Με άφησε μόνο μου και έτσο έβαλα να παίξω ένα ατομικό παιχνίδι για καμία ώρα. Πήρε τον Αλεξ, αλλά ακόμα δεν είχε τελειώσει. Πήρα τα σπρέι μου και έφυγα κι εγώ από το σπίτι. Πήγα να πάρω το αυτοκίνητο από το συνεργείο και επιτέλους πήγαινα όπου θέλω. Νύχτωσε πολύ γρήγορα και αποφάσισα να επιστρέψω. Καθώς επέστρεφα συναντησα τον Άλεξ και πήγαμε μια βόλτα.
- τι έγινε; Τα "ξανά βρήκατε" κάπως;
- ε... ναι...
- ε ναι;; Τι τσακωθήκατε;
- όχι ρε. Μια χαρά είμαστε. Όλα εντάξει.
- σίγουρα; Γιατί δε σε βλέπω καλά.
- όχι όλα οκ. Περάσαμε πολύ ωραία. Βγήκε και με το Πάνο...
- το Πάνο; Πότε;
- ε κατά τις πέντε νομίζω και εγώ πήγα ξέρεις-που μπας και περάσει λίγο η ώρα μου.
- μάλθστα. Άρα δε περάσατε και πολύ χρόνο μαζί ε;
- ε εντλαξει περάσαμε. Απλά... είναι λίγο κάπως να σκέφτεσαι ότι ένας άνθρωπος που σε έχει ανάγκη να μη σε χρειάζεται πια.
- μη λες μαλακίες! Πάντα θα σε χρειάζεται. Απλά είναι τόσο βλαμμένη πο δε θέλει να το δείχνει.
- εεε! Το ξέρω πόσι την αγαπάς. Δε χρειάζεται να τα λες αυτά τα γλυκόλογα και τώρα.
- ναι σωστά. Σόρι. Άρα δε σου κρατάει και τόσο κακία;
- μπα. Τώρα είναι όλα εντάξει.
Γύρισα σπίτι κατά τις δώδεκα και τη βρήκα στο καναπέ να κοιμάται με την πθόνη της τηλεόρασης αναμένη αλλά μαύρη. Λογικά θα έβλεπε καμία ταινία. Έκλεισα τη τηλεόραση και τη ξύνησα να πάει στο κρεβάτι της.

********************
Hey!! Δεύτερο πάρτ! Εντάξει είπα να μην λεχουνε τόσο απότομες αλλαγές στο χαρακτήρα τους. Ελπιζω να σας αρέσει γιατι νομίζω πως προχοράω λίγο απότομα τη ροή της ιστορίας.