Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 41

Το άλλο πρωί ένα τρίχρονο κοριτσάκι, με μαύρα σγουρά μαλλιά, η μικρότερη αδερφή του, μπήκε στο δωμάτιο φωνάζοντας και χοροπηδόντας στα κρεβάτια. Μουρμουρίσαμε και οι δύο νυσταγμένοι και μετά από κάνα δεκάλεπτο που φώναζε και χοροπηδούσε με τον ίδιο ρυθμό σηκώθηκα λίγο και τη κοίταξα.

- ωωω! Polly πως μεγάλωσες έτσι εσύ; Έλα να σε δω!

Της είπα και πήδησε πάνω στο στρώμα και κάθισε δίπλα μου.

- Polly τον θυμάσαι τον Αλεξ; Έμενε στη γειτονιά παλιά. Θυμάσαι που τον έφερνα συνέχεια εδώ;

Κούνησε το κεφάλι της αρνητηκά.

- όχι; Δε θυμάσαι που σου έφερε εκείνο το αρκουδάκι; Αφού το αγαπάς πολύ

- ναι!! Σε ευχαριστώ πολύ! Μου αρέσει πάρα πολύ!!

- χαχα! Το ξέρω. Μου τα λέει ο αδερφός σου

- ναι Polly δε πας προς τα μέσα να μας αφήσεις να ντυθούμε κιόλας;

- γιατί;

- τι γιατί ρε Polly; Πως θα αλλάξει το παιδί;

- γιατί ντρέπεσαι;

Με ρώτησε και γέλασα.

- όχι απλά…

- είσαι μικρή εσύ για αυτά! Άντε τράβα μέσααα!

Της είπε ο Ray και μετά από ένα άγριο βλέμμα που του έριξε και έναν αναστεναγμό βγήκε από το δωμάτιο.

- τι μικρή είναι ακόμα ρε μαλάκα; Με το μποξεράκι θα με έβλεπε

- ναι! Και να την έχω να σκέφτεται το μποξεράκι σου μετά

- χαχα! Σιγά ρε μαλάκα

- μη γελάς γιατί  τα ίδια έγιναν και με τον Άρη την άλλη φορά. Που τον έφερα να μείνει εδώ και μόλις τον είδε η μικρή έκανε αμάν πότε θα τον ξαναδεί. Και άρχισε. “Πότε ο Άρης θα έρθει σπίτι να ξανά κοιμηθεί έτσι;”... έλεος.

- χαχα! Λογικό μου φαίνεται. Όχι για τον Άρη. Αλλά άμα έβλεπε εμένα δε θα με ξεπερνούσε εύκολα μετά.

- ναι καλά εσύ πρόσεχε  ψωνάρα.

- την αλήθεια λέω. Ξέρεις πόσες γκόμενες ψοφάνε για εμένα;

- ναι ουουου…

- τι “ου” μωρέ μαλάκα! Πρόσφατα μάλιστα είχα μία… μπόμπα στο κρεβάτι. Ξανθιά, ψιλή, σέξυ… άστα να πάνε.

- ναι ε; Για λέγε για λέγε

- μαλάκα  μου τη γνώρισα σε ένα μπαρ, φορούσε μια κοντή φούστα, έξω η κοιλιά. φαινόταν το στήθος της, η μπλούζα ήταν ανοιχτή εκεί…