Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 53

Μετά από το δείπνο με τους γονείς μου ο πατέρας μου έπιασε το Νίκο να του μιλήσει και η μάνα μου με πήρε να ανέβουμε πάνω.

Niko’s pov
- γιε μου νομίζω πρέπει μιλήσουμε για κάποια πράγματα.

- ναι. Σε ακούω

- κάνεις ακόμα παρέα με εκείνο τον…

- τον Αλεξ. Ναι κάνω ακόμα παρέα μαζί του

- άκουσε με. Είσαι πλέον ενήλικας και σαν ενήλικας νομίζω πως ήρθε η ώρα να σοβαρευτείς και να κοιτάξεις λίγο τον επαγκελματικό σου προσανατολισμό.

- ναι και που κολλάει ακριβώς ο Αλεξ σε όλο αυτό, δε καταλαβαίνω

- κολλάει στο ότι δεν έχει καμία δουλειά μαζί σου.

- μπαμπά απλώς παρέα κάνουμε

- παρέα και αληταρία.

- ε ωραία όμως εμένα με ευχαριστεί να κάνω παρέα μαζί του. Ποιο είναι το πρόβλημα. Και στο κάτω κάτω χέστηκα για τον επαγκελματικό μου προσανατολισμό

- Νίκο είσαι ο πρωτότοκος γιος. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;

- ξέρω

- όχι δε ξέρεις! Η εταιρία θα περάσει στα χέρια σου! Έχεις καταλάβεις ότι τόσα λεφτά θα πάνε στα χέρια σου. Έχεις καταλάβει ότι πρέπει να εργαστείς πάνω σε αυτό; Δεν είναι αστείο Νίκο. Είναι πάρα πολύ σοβαρό. Αν κάνεις καμία βλακεία και το πάρει στη πλάκα όπως κάνεις συνήθως η εταιρία θα καταρεύσει!

- ε ωραία! Δε θα κάνω καμία βλακεία!... και καταρχήν ποιος σου είπε ότι θέλω να περάσει η εταιρία στα χέρι μου;

- δε μπορώ να την αφήσω στη Δανάη

- κακώς! Τότε μη την αφήσεις σε κανένα

- Νίκο δεν είναι αστείο.

- μπαμπά δε με ενδιαφέρει το θέμα αυτό. Και στο κάτω κάτω εγώ δε θέλω καν να εργαστώ σε ένα μέρος σαν αυτό.

- και τι θα γίνει η εταιρία; Τι θα γίνουν τόσα λεφτά;

- σιγά ρε μπαμπά! Τόσες εταιρίες κλείνουν

- όχι μια εταιρία που θα έχει αναπτυχθεί πρόσφατα όμως

- τι; Πως να αναπτυχθει; Που;

Έβγαλε από τη τσέπη του ένα χάρτη με ένα κομάτι της πόλης. Η μάλλον όχι ακριβώς της πόλης…

- εδώ. Είναι ένα άχρηστο μέρος. Μόνο κάτι κωλόπαιδα πηγαίνουν εκεί.

Έμεινα να κοιτάζω το χάρτη. Όχι δεν είναι δυνατόν… η περιοχή με τους τοίχους…