Κεφάλαιο 19

144 19 2
                                    

Το άλλο πρωί ξύπνησα με τις φωνές των αγοριών. Ναι! Ήταν πάλι εδώ ο Αλεξ. Ένα πρωινό χωρίς εκείνο δε παίζει; Κατέβηκα να πάρω πρωινό και είδα το τραπέζι στρομένο με χαρτιά.

- καλημέρα κούκλα! Έλα κάτσε.

- Νίκο τι κάνετε εδώ;

- παίζουμε πόκερ. Κάτσε μπας και μου φέρεις καθόλου τύχη…

- πάτε καλά; Παίζετε με λεφτά;

- ναι δέκα ευρώ τη φορά.

- κάτσε.

- είστε άρρωστοι.

- έλα Δανάη μου…

Στριφογύρισα τα μάτια μου και κάθισα μαζί του. Πράγματι του έφερα τύχη. Κέρδισε κάνα δύο παιχνίδια και σηκώθηκα.

- τέλος. Αρκετά του πήρες. Φτάνει.

Ο Αλεξ με κοίταξε έκπληκτος. Αυτό με το πόκερ συχίστηκε ως το απόγευμα. Μέχρι που έφυγα Ντύθηκα σχεδόν καλά και πήγα στη κουζίνα όπου ακόμα καθόταν στην ίδια θέση.

- έφυγα.

- που πας;

- βόλτα με το Γιάννη.

Το βλέμμα του Αλεξ αγρίεψε και με  κοίταξε. Ο Νίκος μου ευχήθηκε καλά να περάσω και πήγα στο πάρκο. όπου εκεί με περίμενε ο Γιάννης.

- έλα πες μου.

- Γιάννη… ο Αλεξ μου ζήτησε να βγούμε απόψε.

- αλήθεια! Ωραία!

- τι ωραία ρε μαλάκα; Τον μισώ σου λέω

- Δανάη πες την αλήθεια. Δε σου αρέσει καθόλου που βγαίνετε;

- εντάξει… έχει πλάκα… ίσως και να μη περνάω τόσο άσχημα μαζί του…

- να είδες; Δεν ήταν τόσο δύσκολο να το παραδεχτείς… τελικά…

- Γιάννη… τελείωνε.

- οοοο… σου αρέσει…

- τι; ΙΟΥ! Δε μου αρέσει.

- έχεις κοκκινήσει.

- δεν έχω… γι αυτόν.

- α οκ. Γιατί έχω μια ξαδέρφη που μπορεί να τον θέλει. Τη Μαίρη λέω. Τη θυμάσαι;

- Μη τολμήσεις! (έκανα μια παύση) Εντάξει… ίσως να μου αρέσει λίγο.

Μουρμούρισα και το χαμόγελό του κόντευε να φτάσει ως τα αφτιά του. Καθόμσαταν ώρες και συζητούσαμε μέχρι που κοίταξα το ρολόι μου και είδα ότι ήταν οχτώ και τέταρτο. Σηκώθηκα γρήγορα όρθια.

- εξαφανίστηκα τώρα.

- γιατί;

- σε λίγο θα βγω με τον Αλεξ και δεν έχω ετοιμαστεί ακόμα.

Αγάπησα Έναν ΑλήτηМесто, где живут истории. Откройте их для себя