Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 27

- εδώ είσαι;

Είπε εκνευρισμένη η Ζωή στον Αλεξ.

- ναι γιατί υπάρχει πρόβλημα;

- συγγνώμη με ρωτάς αν υπάρχει πρόβλημα; Φυσικά και υπάρχει! Είμαι τόσες μέρες και περιμένω να έρθεις στο σπίτι μου και σε βρίσκω τώρα εδώ;

- συγγνώμη αλλά όταν με πήρες τηλέφωνο σου εξήγησα ότι δε πρόκειται να ξανά έρθω.

- υποσχέθηκες να πάμε και με τη Τζίνα μια μέρα.

- δε πα να υποσχέθηκα με όσες ήθελα; Άλλαξα γνώμη.

- για να πας με αυτή τη παρθένα; Να κάνεις τι;

- ότι θέλω θα κάνω μαζί της και δε θα σε ρωτήσω με ποιες θα βγαίνω. Και μίλα λίγο καλύτερα δε βλάπτει.

- με απατάς όμως!

- πρώτων. Δε σε απατάω σε χώρισα το μεσημέρι. Δεύτερων, μη μιλάς εσύ για κέρατο γιατί τα δικά μου έχουν φτάσει στο θεό! Ή νομίζεις δε το ήξερα. Ανοίγεις τα πόδια σε όποιον γνωρίζεις.

Η Ζωή είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα.

- δε σε αναγνωρίζω. Πως τόλμησες να πεις κάτι τέτοιο για εμένα;

- μόνο αλήθειες.

- δε σε απάτησα ποτέ.

- ναι που ερχόμουν κάθε μέρα σχολείο και όλο και κάποιος διαφορετικός μου έλεγε ότι πέρασε τη νύχτα στο κρεβάτι σου. Ζωή! Με παρατάς; Αρκετά! Χωρίσαμε τελείωσε.

Είπε και η άλλη έφυγε μέσα στα νεύρα.

- συγγνώμη για αυτό…

- αφού τα ήξερες όλα αυτά γιατί δε τη χώριζες πιο νωρίς;

- γιατί ήμουν μαλάκας, γι αυτό. Γιατί νόμιζα ότι θα σε έκανα να ζηλέψεις μόνο και μόνο κουβαλώντας γκόμενες στο σπίτι σου.

- εμένα προσπαθούσες να κάνεις να ζηλέψω τόσο καιρό;

Απάντησε καταφατικά ενώ εγώ δε πίστευα τίποτα απ’ όσα ζούσα.

- δηλαδή από τότε που σε ρώτησα για εκείνη προσπαθούσες να με κάνεις να ζηλέψω βλέποντάς σας μαζί;

Ξανά απάντησε καταφατικά. Τον έκανα μια πολύ σφιχτή αγαλιά μέχρι κάποια στιγμή να βγάλει μια φωνή πνιγμού λέγοντάς μου

- οξυγόνο, πεθαίνω, θα με σκάσεις!

Γέλασα με την αντίδρασή του και με αγκάλιασε φιλώντας με.

- σε λατρεύω

- κι εγώ

- α! Και δε πειράζει για αυτό πριν.