Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 22

Χτυπούσα τη πόρτα σα τρελή και ευτυχώς που έλειπαν οι δικοί της. Μου άνοιξε ενώ κοιμόνταν όρθια και φαινόταν ότι τη ξύπνησα.

- τι έπαθες πρωί πρωί; Πως είσαι έτσι;

- δε φαντάζεσαι τι έκανα…

- μμμμ τι;

- ΙΩΆΝΝΑ ΞΎΠΝΑ! ΈΧΩ ΠΡΌΒΛΗΜΑ!

- ΕΝΤΆΞΕΙ, ΕΝΤΆΞΕΙ! ΞΎΠΝΗΣΑ! Τι φωνάζεις; Μπες μέσα και λέγε.

Κάθισα στο καναπέ και εκείνη ξάπλωσε και έβαλε τα πόρια της πάνω μου.

- παραλίγο να το κάνω με τον Αλεξ.

- ΤΙ; Πες μου ότι μου λες ψέματα.

Είπε ενώ σηκώθηκα απότομα και κάθισε δίπλα μου.

- όχι. Πήγα σπίτι και του είπα ότι θέλω να του μιλήσω στο δωμάτιό μου. Τον στρίμωξα και άρχισα να του λέω διάφορα.

- διάφορα λέγοντας;

- ότι τον προτιμούσα όταν δε τον ένοιαζε να με φιλήσει και ότι ήθελα πίσω το κακό χαρακτήρα του, αυτόν που μου αρέσει… ΈΓΙΑΝ ΡΕΖΊΛΙ!

- ΚΆΤΣΕ! ΜΗ ΦΩΝΆΖΕΙς ΓΑΜΏΤΟ! Πάμε να βάλω ρούχα να πάμε σπίτι σου.

- ΠΟΥ; Εκεί είναι αυτός.

- Δε πειράζει πάμε.

Αφού ετοιμάστηκε πήγαμε σπίτι και τους βρήκαμε στο σαλόνι να συζητάνε. Με το που άκουσαν τη πόρτα να κλείνει γύρισαν προς το μέρος μας.

- έλα εδώ μωρέ τρελή μου! Έφυγες με τις πιτζάμες άρον άρον.

Μου είπε ο Νίκος γελώντας και με αγκάλιασε.

- ορίστε που δε την έστησες τελικά!

- ναι! Ευτυχώς. Έλεγα θα σε έστινα ρε συ και θα με περίμενες.

Είπα στην Ιωάννα και τη κοίταξα. Μου χαμογέλασε και μου έκλεισε το μάτι. Ανεβήκαμε στο δωμάτιό μου να ντυθώ και συζητούσαμε.

- δε μου λες κάτι. Τι βλέμμα ήταν αυτό που είχε ο άλλος;

- ναι! Τον είδες; Όλο υπονοούμενα. Έτσι είναι από το πρωί.

- ααα… παέι κόλλησε τώρα. Και εσύ δε μπορούσες να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό για λίγο;

- τι να κάνω ρε συ! Ήμουν μεθυσμένη δεν ήξερα τι έλεγα!

- να κρατηθείς τουλάχιστον δε μπορούσες;

- Ιωάννα; Να σου πω, άμα είναι να με δουλεύεις αλλάζουμε θέμα.

- Εντάξει ηρέμησε μια πλάκα έκανα. Καλά συγγνώμη τώρα πιστεύεις ότι κατάλαβε ότι τον θες στα αλήθεια;