Κεφάλαιο 21

160 19 0
                                    

Κάνα μισάωρο μετά ανέβηκε στο δωμάτιό μου.

- έλα πες μου. Τι ήθελες;

- σου είπε η Ζωή ότι βγήκαμε χθες;

- όχι; Αφού δε το ξέρει.

- χαχα! Θα ‘θελες. Ήρθε και μου είπε να μη ξαναβγώ μαζί σου και ότι δεν έχω ελπίδες μαζί σου.

Εντάξει. Δεν έπρεπε να το πω αυτό το τελευταίο.

- πλάκα κάνεις!? Και τι είπες;

- ότι δεν είχα καμία όρεξη να τα βρω μαζί σου.

- πως το έμαθε;

- της το είπε η Σμαράγδα.

- όχι ρε μαλάκα… και τι της είπες όταν σου είπε ότι βγήκαμε.

- ότι εσύ μου το ζήτησες για να μου πεις κάτι σημαντικό για το Νίκο. Γι αυτό άμα σε ρωτήσει να της πεις ότι ήταν για το Νίκο.

- α… οκ… ‘ντάξει. Ευχαριστώ πάντως… αλήθεια. Πως και με καλύπτεις; Θα μπορούσες άνετα να πεις ότι σου ζήτησα να βγούμε έτσι για βόλτα. Αν και δεν ίσχυε.

Ανασήκωσα τους ώμους και ήρθε πιο κοντά μου.

- σου αρέσει που βγαίνουμε.

- καθόλου όμως;

- ψέματα μου λες.

- δε σου λέω ψέματα.

- ναι καλά. Εγώ θα πιστέψω ότι μου λες ψέματα.

- πίστεψε ότι θ…

Δε πρόλαβα να ολοκληρώσω και ένωσε τα χείλη μας. Σοβαρά τώρα;;; Η πουτάνα του είναι κάτω. Τι κάνει; Τον σταμάτησα

- σε περιμένει η Ζωή

Χαμογέλασε και έφυγε. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Γιατί πρέπει να με μπερδεύει έτσι; Νιώθω σα να με χρησιμοποιεί για να ξεχάσει τη Ζωή… γιατί δε μπορεί να ξεκαθαρίσει τι νιώθει για εμένα; Ίσως και τίποτα άλλο από μίσος αλλά τουλάχιστον ας μη το κάνει αυτό.

Alex'pov
Κάθισα στου Νίκου μέχρι το βράδυ. Μαζί και η Ζωή με τη οποία και θα κοιμόμουν μαζί της της απόψε. Τη πήγα στο σπίτι μου και τη ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. “πάλι με αυτή γαμώτο…” σκέφτηκα και ανέβηκα πάνω της αφαιρώντας της τα ρούχα. [...]

Η Ζωή κοιμάται δίπλα μου και εγώ δε μπορώ. Δε ξέρω τι έχω πάθει… σκέφτομαι τη Δανάη. Άνοιξε αργά η πόρτα και μπήκε μέσα η Ανδριάνα βουρκωμένη. Όχι! Γιατί; Τι της έκανα και τη στεναχώρησα; Ανακάθισα στο κρεβάτι και σκέπασα καλύτερα τη Ζωή.

- γιατί το κάνεις αυτό;

Κατέβασα το κεφάλι

- γιατί δε της λες πως νιώθεις παρά τη μπερδεύεις έτσι;

Αγάπησα Έναν ΑλήτηМесто, где живут истории. Откройте их для себя