Memento Mori: A Love Story from 1804

C H A P T E R 2

Blow the Candle

"YOU'RE friend is okay. Sa palagay ko ay nahimatay lang siya dahil sa sobrang pagod. You said na bumyahe siya ng apat na oras right?"

"Ah, opo. Mas nauna po kasi ako rito, kahapon pa. At si Cath, kanina lang siya dumating at mukhang wala pang tulog. Editor po kasi siya at pakiramdam ko ay nag-overtime na naman ang babaeng ito. Nag-ipon kasi talaga siya para makapunta rito." Tinignan ni Flora ang kaibigan si Catherine na nakahiga sa kama at pagod na pagod na natutulog. Flora was very worried with Catherine lalo na't umiyak na lang ito bigla habang papasok sila sa headquarters tapos bigla na lang itong nahimatay.

Dati pang alam ni Flora na may napapanaginipan si Catherine na mga kakaiba. Since roomate sila noong college pa, alam na ni Flora ang sikretong iyon ni Cath. Minsan nga, naririnig niyang sumisigaw si Catherine habang natutulog.

Nalungkot siya bigla siya sa kaibigan niya. Flora is a very emphatic person, kahit iyong namatay niyang gold fish iniyakan niya. Ito pa kayang very close friend niyang nagsa-suffer dahil sa mga napapanaginipan nito? Kaya kahit medyo takot si Flora at baka mga hindi totoong tao ang nakikita ni Catherin ay nag-agree pa rin siyang tulungan ito.

If giving her the information about what her close friend will see in it's dreams, sino siya para tumangging tulungan ito? She majored History kaya alam niyang may maitutulong siya kay Cath kahit papano.

"Keep her hydrated and make sure she'll have a good rest."

"Thank you po." Yumuko si Flora sa harapan ng Doktora bago ito umalis. Mabuti na lang talaga at may naka-duty na doktora ngayon sa old hotel na ito kaya mabilis na natulungan si Catherine. The name of the hotel was Casa de Hotel.

Maya-maya pa ay nagising na si Cath. "Aray ko po!" Hinilot niya ang ulo niya nang sumakit ito.

"Oh! Gising ka na! Huwag ka munang malikot Cath." Mabilis na nilapitan si Cath ni Flora. Her long black hair were so messy na tipong para siyang nahanginan ng malakas.

"Anong nangyari sa buhok ko?" naiiyak na tanong ni Cath sa sarili. Napanganga si Flora. Mas concern pa si Cath sa nangyari sa buhok niya kaysa pagkahimatay nito.

Maya-maya pa ay kumibot ang mga labi ni Flora at parang batang naiyak sa harap ng matalik na kaibigan. "Pinag-alala mo ako Cath. Akala ko mamatay ka na. Bigla ka na lang naiyak tapos nahimatay ka na." Ngumawa pa ito sa harap niya.

"Sorry Flor, pinagalala kita." Catherine tapped Flora's back. Alam niyang madali lang talagang maiyak si Flora. Kahit nga noong may napatay itong ipis ay isang gabi itong umiyak---thinking na ang sama sama na nitong tao dahil nakapatay siya ng buhay na ipis.

"'Pag naulit 'yon, hindi na talata kita tutulungan!' umiyak pa rin si Flora.

"Oo na po. Sorry na..." Pampalubag loob ni Catherine kay Flora. Habang pinapanuod itong ngumawa ana parang bata, biglang naisip ni Catherine ang nangyari kanina noong naglakad sila ni Flora sa pathway ng headquarters.

Kinabahan siya. It was very surreal. Ang naranasan niya kanina ay totoong-toto, everything was vivid and clear. Hindi katulad sa panaginip niyang malabo at putol-putol ang mga eksena. Kanina, everything was spontaneous, dire-diretso.

Was she dragged back in time or the time was dragged back on her? What triggers it? For sure, may ginawa siya kanina para mabalik siya sa panahong iyon. Or was it that, kusa lang iyong nangyayari without her permission?

Though scared, she was glad na hindi siya nagkamaling itong municipality nga na ito nangyayari ang lahat ng mga napaginipan.

Pero anong taon iyon kanina? Was it a hundred years ago? Bakit siya naiyak? Bakit siya nilagpasan ng sundalo? Hindi ba siya nito nakita kanina?