Memento Mori: A Love Story from 1804

C H A P T E R 36

Sigaw

"Floresa, kailangan ko na talagang mauna, tinatawag na kasi ako ng kalikasan," dumadaing na ani Senyorita Maria at maya-maya pa ay sumakay na siya sa kalesa.

Naiwan si Senyorita Floresa, Esmael at Samuel sa Plaza Royal. Natapos na nilang libutin ang lugar ng mga magsasaka at aminado si Senyorita Floresa na nasiyahan siya sa ginawang paglilibot lalo pa't kasama niya si Esmael at Samuel.

Habang tinatanaw-tanaw ang buong Plaza Royal ay nakangiti lamang si Senyorita Floresa. Maya-maya pa ay nagsalita siya, "Ang mga Pueblong narito sa bansang ito ay mas maganda pa kaysa sa mga lugar sa Europa. Ang kaibahan nga lang ay malaya ang mga tao roon."

Hindi alam ni Esmael at Samuel ang ang isasagot sa sinabi ng Senyorita. Hanggang ngayong malapit ng gumabi ay hindi pa rin nawawala sa isipan nila ang ginawang paghalik ni Senyorita Floresa sa kanilang dalawa. Kakaiba ang halik na iyon, tila hinigop ni Senyorita Floresa ang kanilang kaluluwa.

"Gusto kong pakasalan kayong dalawa," ani Senyorita Maria na nagpakaba sa kambal.

"S-senyorita Floresa, hindi maaring mangyari iyon. Kapag nagpakasal ka, isang lalaki lang ang dapat pakasalan mo," kabadong ani Esmael.

"At isa pa, mga mababang antas lang kami, hindi kami nararapat sa iyo," ani naman ni Samuel.

Tumayo si Senyorita Floresa mula sa pag-upo at hinarap silang dalawa.

"Wala akong pakialam kung mababa ang antas niyo. Ang paki-alam ko:y mataas ang antas ng pagkagusto ko sa inyo." Hinawakan ni Senyorita Floresa ang pisngi ng dalawa at sabay na inilapit sa mukha niya para laplapin ang mga labi nito.

Hingal na kumalas si Esmael at Samuel, "Senyorita Floresa, kaming dalawa ng aking kapatid ay parehong lalaki. Baka hindi namin makayanan na hindi pigilan ang mga sarili naming----"

"Pasukin ako?" ani Senyorita Floresa.

Natulala ang kambal. Ramdam nilang nagngalit ang nakatagong batuta sa kanilang pantalon. Mga lalaki lang sila! Hindi nila kayang pigilan ang pag-init ng kanilang katawan dala ng ginagawa ni Senyorita Floresa sa kanila.

"Sa Europa, hindi pinagkakait ng mga lalaki at babae roon ang pangangailangan ng katawan nila. Kapag nauuhaw sila ay pinupunan nila ang pagka-uhaw na iyon. At ako, aminado akong uhaw na uhaw ako. Ilang buwan akong naglayag patungo rito kaya uhaw na uhaw ako. At kayo, alam ko ring uhaw na uhaw na kayo," mangiyak-ngiyak na sabi ni Senyorita Floresa.

"May kubong malapit dito," mabilis na ani Esmael.

"Siguraduhin niyong sarado, ayaw kong may makita sa atin," ani Senyorita Floresa.

"Sirado ang mga pinto ng kubong iyon," ani Samuel.

Nagstitakbuhan ang tatlo patungo sa direksyon na tinuro ni Esmael at nang makarating nga sila sa kubong iyon ay mabilis silang pumasok doon.

"Sindihan mo ang lampara," ani Esmael kay Samuel habang hinahalikan siya ni Senyorita Floresa.

Nagpunta si Samuel sa lamesa at nangngatog na sinindihan ang lampara. Nang matapos ay nagpunta siya sa likod is Senyorita Floresa at isinilid ang kamay nito sa baro. Nag-init ang katawan ni Samuel nang mahipo niya ang malambot na dibdib ng Senyorita. Hinalikan niya ang leeg nito na para bang wala ng bukas.

"Ako na..." mahinhing sabi ni Senyorita Floresa nang akmang tatanggalin na sana ni Esmael ang t-shirt nito.

Napangisi si Esmael sa ginawa ni Senyorita Floresa lalo pa na halos hindi nito maabot ang siko niya nang sa bandang doon ay natigil ang sa pag-alis ng tshirt ng katawan niya. Nang wala nang saplot pangitaas si Esmael ay hinaplos ni Senyorita Floresa ang chest nito. Esmael closed his eyes nang maramdaman niya ang haplos ni Senyorita Floresa sa katawan niya. Pareho silang kinabahan.