Memento Mori: A Love Story from 1804

C H A P T E R 14

Punasan Mo Senyorita

"SHOOT!" Itinaas ng naduduling na si Catherine ang baso niyang may lamang soju at nakipag-cheers kay Flora. Pareho silang tumatawa matapos nilang ininum iyon. Nasa loob sila ngayon ng D' Tiergente Barista---isang night bar na nasa labas ng Pueblo Maharlika. Napagdesisyunan nilang mag-inum matapos nilang maramdaman ang matinding stress sa katawan nila ngayon araw na ito.

Flora had been seing invisible soldier this day habang si Catherine ay paulit-ulit namang nahihila papunta sa nakaraan. Pareho silang stress kaya ito, nagwawalwal muna sila.

"Sabi sa'yo Cath eh, sana sa Boracay mo na lang ako dinala. Paniguradong may lalaki na akong nabingwit ngayon!" naduduling at tumatawang ani Flora.

"Bora-bora ka diya! Wala tayong budget!" ani Cath at natawa na lang silang pareho.

"Nakakatanga rin eh, bago tayo pumasok sa Pueblo Maharlika, normal pa tayong mga tao pero ngayon, kung anu-ano na lang ang nararanasan natin? Mga sundalo? Pugot na ulo? Shet memeng! Ano 'to? Harry potter?" pagewang-gewang na sabi ni Flora sabay inum.

"Oo kasi mukha kang Maggots," tawang-tawa namang ani Catherine na hindi na mapigilan ang pagtawa dahil sa sinabi.

"Ang sama mo talaga! Pero seryoso, sa tingin mo? Ano talaga 'yong pinaka-point ni Senyorita Maria at pinapakita niya pa sa'yo ang mga nakaraan?" seryosong sabi ni Flora na halos hindi narinig ni Cath dahil sa sobrang lakas ng music sa na pinapatugtog sa bar na ito.

"Point? Pointless! Kasi pakiramdam ko, magkakaroon ng secret affair itong si Donya Satanas, este, Donya Cecilia at Thomas at pagkatapos ay magbibigti na lang si Senyorita Maria!" sigaw ni Cath. Hindi maintidihan ang sarili kung bakit siya nagagalit at all! Unang-una, kung sakaling hiniram niya nga ang kaluluwa ni Senyorita Maria para magkaroon ng kaluluwa ang katawan niya noong sanggol pa lang siya, o kung reincarnation man siya nito, masyado na itong naging malaking abala sa kanya.

She's Catherine Cruz and not Senyorita Maria T' Guibilin, daughter of the Donyo Tiago and Donya Maria. She's f*ckinly Catherine Cruz! Why does she need to suffer those blurred and horrible dreams? Why does she need to be dragged back in the past? She just want a simple answer! She just want to end her suffering by just one simple answer! Bakit masyadong komplikado ang proseso? Why does it take too long? Why is that she's starting to feel what Senyorira Maria is feeling too towards Thomas?

She suddenly cried out of exhaustion, "Pagod ba ako bes!" aniya kay Flora.

"Okay lang 'yan bes," Flora tapped Catherine's back, "Baka kailangan talaga ni Senyorita Maria ang tulong mo. Maaring meron talagang nangyari sa past na gusto niya alamin?"

"Pero bakit ganun? Bakit ang gulo-gulo? Bakit ang tagal-tagal? Bakit hindi na lang direct to the point?" umiiyak pa ring sagot ni Catherine.

Flora calmly replied, "Kapag ba nagbasa ka ng nobela, ending agad ang babasahin mo? Eh 'di ba kailangan mong magsimula muna sa chapter one hanggang mapunta ka sa ending? Editor ka kaya dapat alam mo 'yan!"

Well, what do you expect from Flora? Kahit pa shu-shunga-shunga tong babaeng 'to, she still have some depths inside her. And Catherine admits that what Flora had just recently said comforts her.

Sa kalasingan ay hindi na alam ni Catherine kung ano ang nangyayari sa paligd niya. All she can see right now is the swirling disco lights of the bar, the sobber Fora infront of her and crowd drinking, talking and dancing everywhere.

She promise she'll never close her eyes, ayaw niyag mahila na naman pabalik sa nakaraan not until....

"Senyorita?"

Naggigil ang gilagid ni Catherine nang marinig ang malamig na boses na iyon. Hindi niya alam kung bakit naging iritado siya bigla.

"Bakit ba?" she shouted. Nang ibinuka niya ang mga mata niya ay natagpuan niya ang sarili niyang nasa parehong lugar ngunit sa nasa ibang panahon na. Lesser crowd, no more sobber Flora, no more swirling disco lights, only swirling flames inside the gasera adherent on the brick walls.