ARTA KALAN / TAMAMLANDI

8.Huzurun kaybolmuş adresi

Gözlerimi kapatıp içimden ona kadar sayıp gözlerimi açtığımda aslında her şeyin bir rüyadan ibaret olmasını dilerdim .Normal bir insan gibi olmayı ailesi tarafından terk edilmemiş normal bir çocuk olmayı dilerdim .Sıradan her çocuk gibi babasına aşık biri .Yada çok çocuklu bir ailenin en küçük kızı mesela dokuz kardeşli kutu gibi bir evde yaşayan mutlu ve huzurlu bir ailenin her hangi bir ferdi .Ama şuan yaşadıklarım gerçeğin böyle olmadığı ve hiç bir zaman olmayacağını acı bir şekilde gösteriyordu .

Sevgi teyze ile konuştuktan sonra bütün gün Melek ile ilgilenip akşama doğru Ateş'in dediği gibi yola koyulmuştuk .

Şuan arkada Melek yanı başımda uyurken bende pencereden dışarıyı izleyip bugün konuştuklarımızı düşünüyordum .Sevgi teyzenin söyledikleri uğulduyordu vicdanımda.Bugüne kadar hep ailem tarafından terk edildiğim gerçeğine inandırılıp hayatımı öyle yaşamıştım . Bildiğim tüm gerçeklerin aslında yalandan ibaret olduğunu görmek yüreğimde var ettiğim kayıp benin aslında hiç olmadığını haykırıyordu .

Arabanın durmasıyla dikiz aynasından bakıp

" Burası mı ? " Dememle

" Evet "

kısa ve net verdiği cevaba ergen gibi göz devirmek istesemde tepki vermeden arabadan indim . Bagajı açıp içindeki biri bana diğer ikisi Melek ve Ateş' e ait olan çantayı aldım .Ben çantalarla ilerlerken Ateş de kucağında Melek ile ilerliyordu .Biran gözümün karşıda yürüdüğümüz eve takılınca ağzım kocaman açıldı .

Bu karşımdaki ev daha doğrusu küçük kulübe rengarenk boyanmış ağaçlarla çevrili çok güzel bir şeydi .Ben donmuş bir şekilde karşımdaki kulübeye bakarken Ateş'in

" Orada dikilmeye devam mı edeceksin ? "

Sorusuyla ona dönüp elinde bana doğru almam için tuttuğu anahtarı alıp kapıya doğru ilerledim .Kolay açılan kapıyla derin bir oh çekip Ateş' in önünden çekilip geçmesi için yol verdim.Bende kapıyı açmak için kapının önüne bıraktığım çantaları alıp içeriye doğru ilerledim .

İçeriye girer girmez gözüme çarpan rengarenk koridor içimi ferahlatmıştı . Ateş' i takip edip Melek'' i yatırdığı odaya geçip çantayı bıraktım .Melek ' i yatırıp arkasını döner dönmez yoldan beridir ilk kez göz göze geldiğimiz Ateş ' in şuan ki bakışlarına anlam veremesemde anlamak için çaba göstermedim .Bana karşı geldiğinden beridir aynı tavrı takınan kişiye ne diyebilirdim .

Bakışlarımı çevirip odayı incelediğimde duvarda gördüğüm çocuk resimleri ile bu odanın Melek ' e ait olduğunu ve onun için hazırlandığını anlamam uzun sürmedi . Rengarenk boyanmış ve en çok yeşilin olduğu oda da bir dolap ve yatağın başucunda kocaman harflerle çizilmiş bir güneş vardı .

Güneş resmi çizilmiş duvarı görür görmez beynime üşüşen düşüncelerden kurtulup hemen dışarı çıktım .

Arkamdan gelen adım sesleriyle Ateş'in arkamdan geldiğini anlarken kalbimin atış seslerini bastırmak için elimden geldiğince hızlı adımlarla ilerliyordum .

İlk seferde açtığım kapının salon olması ile hemen geçip tekli koltuğa oturdum .Arkamdan gelip karşıma oturan Ateş ' e kısa bir bakış atıp önüme döndüm .Karışımda oturan Ateş'e dönüp kesişen bakışlarımızdan destek alıp konuşmaya başladım .

" Elimden geleni yaparım "

dedim karşımdaki adamın soğuk bakışlarıyla beni süzmesini aldırmadan ya da .Aldırmamaya çalışarak .