Ses verin !!! Lütfen okuyan herkes bu duyurumu dikkate alıp bölümü beğenirse yıldıza bassın ya da beğenmediği kısımlar hakkında yorum yapsın özelden mesaj atsın ki bende nasıl ilerlediğimi bileyim .Ufak bir ricamdır .Bu arada saat 5 :33 ve bugün arife şimdiden herkesin ramazan bayramı mübarek olsun HAYİRLI HUZURLU BIR BAYRAM GEÇIRMENIZ DILEĞIYLE ...
Gözlerimi yabancı bir odada huzurla açarken ilk başta etrafımdaki eşyalara olduğum yere anlam veremezken aklıma gelenlerle yorganı üzerimden atıp karşımdaki saate baktım .Gözlerim kocaman açılırken en son dinlediğim Rapunzel masalı aklıma gelince gülümsedim .Hızlıca ayağa kalkıp aşağıya indim merdivenlerden iner inmez karşıma çıkan Neşe hanıma daha doğrusu anneme ufak bir bakış atıp
"Herkes nerede? " diye sordum .
"Abin ve baban salonda sende geç birazdan yemeğe geçeriz "demesiyle gülümseyip
"Telefonum nerde yani çantam Melek merak etmiş olabilir "Beni merak edecek yalnız bir kişinin olduğuna inanıyordum .Melis ve Ates'in bu sabahki olanlardan sonra beni pek düşünmedikleri ortadaydı .Karşımdaki kadın gülümseyerek
"Melek yanımızda olduğunu biliyor hayatım haber verdik birazdan hep birlikte burada olurlar "deyince hem gerilmiş hem mutlu olmuştum Melek'in üzülmesini istemezdim .Öğrendiklerimden sonra bir kez daha anladim ki ben .ne kadar acı çektiysem karşımda duran alışmaya çalıştığım ailem de acı çekmişti o yüzden olgun düşünüp kimseyi üzmeden haraket etmeliydim .Onlar ailemdi ne olursa olsun anne ve babamdı .
"Ee burada dikilecek miyiz gel salona geçelim kızım "bana gülümseyerek şefkatle yaklaşan kadına ne diyebilirdim ki hem tedirgin hemde şefkatliydi sanırım ters bir şey söylememden korkuyordu .
Salona geçer geçmez bana gülümseyerek bakan abim ve babama bende gülümseyerek oturdum .Sanırım onlar iyi insanlardı sadece bizim zamana ihtiyacımız vardı ve ben artık zaman kaybetmek istemiyordum .Ilk yürüyüşümü baba deyişimi görmemişlerdi ya da okuma yazma öğrenmeye çalışırken başımda bekleyip bana yardımcı olan bir abim olmamıştı belki ama ilerisi için daha fazla şey yaşabilirdik mesela abimin çocuklarına halalık yapabilirdim ya da anne ve babamla daha fazla vakit geçirebilirdim .
"Düşündüm de "benim konuşmaya başlamamla herkes bana döndü
Anneme dönüp
"Anne"dememle içim bir tuaf olsada üstünde durmadım sadece alışmak adına bundan sonra daha fazla anne demeyi aklımın bir köşesine not ettim .
Daha sonra babama dönüp babama
"Baba "ve en son abime dönüp
"Abi "dedim annem ve babam dolu gözlerle bakarken bunun üzerinde durmamaya çalışıp
"Ben sanırım yani isterseniz kabul edrseniz nasıl olur bilemem ama sizinle yaşaya bilir miyim ?"kaç kişi ailesine sizinle kalabilir miyim diye sorardı ki benden baska
"Abim üzerime atlayıp sonunda be bütün odamı toparlatacağım kahraman kız kardeşim sendin ve geldin "demesiyle göz devirip artık anne ve baba olarak tanımladığım o iki insana döndüm
"Biz yani ben ve baban çok seviniriz hatta bu ev küçül gelir evimizi mi değişsek Güney "deyince gülümsedim karşımda heyecandan konuşamayan insanları görmemle bir kez daha ne kadar iyi bir karar vermiş olduğum anladım .Biz birbirimize bakarken çalan kapı sesiyle annem mutfağa doğru
"Nilgün kapıya bakar mısın?" canım deyince karşıdan gelen "tabi efendim "sesiyle babama döndüm .Babam beni gülümseyerek izlerken bende ona gülümseyerek baktım .
Az sonra içeriye doğru gelen kişilere döndüm "Karahan ailesi " tam kadro karşımda dururken ben yalnızca Melek'im koşarak bana gelmesiyle ilgileniyordum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARTA KALAN / TAMAMLANDI
Romance" Babaane kadın ne zaman hatırlıyor aşık olduğu adamı peki ? " gözlerini kocaman açmış pür dikkat babaannesini dinleyen genç kadın merakla sorduğu sorunun cevabını bekliyordu . " Uğruna her şeyi feda edebileceği adam öldüğü gün " Genç kadın gö...
