28 .Kaçış ...

5K 323 6
                                    

Derin'den

Telefonu kapattıktan sonra sırıtarak bana bakıp yapacağım açıklamayı bekleyen Ateş'e artık dayanamayıp ter s bir bakış attım .Ardından sinirle

"Neden öyle bakıyorsun ?" Dedim .

Beni kısa bir süre süzüp sırıtarak

"Nasıl bakıyormuşum ? " Diye sorunca artık dayanamayacağımı anlayıp sinirle yerimden kalktım .Ateş de benimle hızla kalkınca ben daha ne olduğunu anlamadan bana sarıldı bir süre donmuş bir şekilde öylece sarılmasına anlam vermeye çabalarken bu kez ayağımın yerden kesilmesiyle dönmeye başladım

Ne olduğunu anlamayıp çığlık atmaya başladım. Ateş'e daha çok sarılıp beni indirmesi için

"Lütfen dur !"dedim .

"Hamilesin karnında bizim bebeğimiz var "Hamile olduğumu biliyordu .

Biraz döndürül yere indirmesiyle gözlerine baktım o kadar güzel bir ışıltı kaplamıştı ki gözlerini ellerimi güldüğü için belirginleşen gamzesinin üzerine koydum .

Ateş benden bir tepki beklerken

"Hamileyim"dedim ve kafamı olumlu anlamda salladım .Yüzümde kocaman bir gülümseme oluşurken Ateş'in şaşırmış tepkisiyle gülümsemem genişledi bildiği bir şeyi söylediğim halde sanki ilk defa duyuyormuş gibi tepki vermesi çok komikti .

"Şimdi ne yapsak hamilesin yalnız olmaman lazım en iyisi gel bize taşın ya da dur dur şimdi rahat olamazsın gerilirsin sen ayrı ev mi tutsak ya da dur ya biz evli değiliz değil mi ? "Nefes almadan konuşması beni bir hayli şaşırtırken verdiği tepkileri hayretle izliyordum .Ben bebeği istemeyeceğini düşünürken Ateş evlenmekten bahsediyordu .

Birden elini uzatıp

"Nufüs cüzdanını ver "demesiyle öylece kalakaldım .

"B ben"kekeleyerek veremediğim cevaba karşılık Ateş benim vereceğm cevabı beklemeden

"Hastahaneye gitmeliyiz "deyince bu kez dayanamadım

"Öncelikle biraz sakin olmalısın "Elimi gamzesinin üzerine koymamla gözlerini yuman Ateş 'e yaklaşıp gamzesinden öpüp geri çekildim .Şuan bunu neden yaptığımı bilemesemde daha sonra düşünmeye karar verip konuşmaya başladım

"Bugün çok yoruldum yarın gitsek olur mu ? " dememle olumlu anlamda kafasını sallayan Ateş'e minnetle baktım .

Arabaya binip eve doğru ilerlerken ikimizde de büyük bir sessizlik hakimdi .

Ates'den beni ailem şimdilik şüphelenmesin diye evin yakınlarında bırakmasını rica ettim. Tabi bırakırken bin tane nasihatta bulunmayı da ihmal etmedi .Eve doğru yürürken o an aklıma gelen şeyle bir kaç saat önce çantamın bir köşesine sıkıştırdığım katlanmaktan buruş buruş olan kartı alıp

Deniz haydutunu aradım

Telefon çalar çalmaz açan Deniz 'in sesini duymamla biran telefonu kapatmak istesemde içimdeki merak dürtüsü daha ağır basıyordu .

"Alo ?" Karşımda benden cevap bekleyen kişiyi daha fazla bekletmemek adına

"Deniz bey ? "Diye sordum .Bey mi demiştim ben ona ???

"Derin sen misin ?" Karşıdan gelen soruyla afallasamda hemen toparladım .Bu çocuk sesimi nasıl tanımıştı hemen ? Bu durum rahatsız olmama neden olsada fazla üstelemedim .

"Evet benim "şuan belkide dünyanın en saçma cevabını verirken söylemek istediğim asıl şeyi söyleyememem içler acısıydı .

Benim konuşmayacağımı anlayan karşıdaki haydutun beni bu durumdan kurtarıp konuşması birazcık da olsa sempatimi kazanmasına neden olmuştu .

ARTA KALAN / TAMAMLANDI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin