Eh Yung Hindi Naman Tayo? DATI (COMPLETED)

Midnight Visitor

"Hala! Susmarya!" Ate Niki exclaimed when she saw me cooking some soup, eggs and toast for you in the kitchen of your condo at three in the morning.

"Good morning, Ate Niks." I smiled at her which made her cover her face.

"Anong good morning? Gabi pa po. Kukuha lang ako ng tubig eh tapos biglang may aparisyon sa kusina. Di ka nang-oorient eh. Nang-aano ka eh."

"Sorry po. Eh kasi nag-aalala po ako kay Meng. Ayaw sana ako papuntahin kaso di ko po talaga kaya na di man lang siya masilip kaya, inagahan ko na lang dito."

"Sobrang aga nga. Nung nanliligaw ka kala namin may lahi kang Intsik dahil pasikat pa lang ang araw nadalaw ka na. Ngayon, confirmed na."

"Na ano po?"

"Bampira ka talaga kaya ang putla mo noh? Natutulog ka ba?"

I laughed at Ate Niki's remarks. Humor does run in your family. "Grabe siya. Natutulog naman po ako. Inagahan ko nga po kagabi para maka-biyahe nang maaga."

"Paano ka nga pala nakapasok?" She asked as she got water from the dispenser.

"May susi po ako." I answered while preparing a tray of food and freshly squeezed orange juice for you.

"Whaaat?!" She exclaimed, almost dropping the glass she was holding. "May susi kaaaa?! Alam ba ni Tatay to? Santisima!"

"Alam po ni Tito. Pinaalam ni Dean nung binigyan ako ng kopya." I smiled.

"Si Dean nagbigay?"

"Opo. Lagi daw kasing alanganing oras ako dumalaw eh kasi ganoong oras lang naman talaga pwede. Kaya ayun binigyan ako ng kopya para di na daw siya ginigising para magbukas ng pinto." I explained.

"Okay lang kay Tatay?"

"Opo." I smiled at her then placed your medicine on the tray. "Mukhang hindi ko naman daw kikidnapin si Meng basta bawal daw po ako sa kwarto niya."

"Aaah bawal. Eh paano mo dadalhin sa kanya yan?"

"Nasa couch po siya. Di niyo nakita?"

"What?! Katabi ko lang kanina ah. Nasipa pa nga ata ni Matti. Ano ba to? Gabi ng gulatan? Hay naku!" Ate said, scratching her head. "Makatulog na nga ulit. Hanggang oras ka ba dito?"

"Sandali lang po. Kailangan ko din bumiyahe ulit ng alas singko pa-Batangas dun kasi po ang baranggay."

"Iba din. Ang lapit na ng Batangas sa Laguna ah. Andun ka na eh tapos pumunta ka dito para dalawin lang si Maine tapos babalik ka dun. E di wow. Pag-ibig nga naman."

"Ate, tama na interview please. Gutom na ako." We heard you say from the living room.

"Sorry naman. O siya. Go na bago lumamig yang sabaw."

"Sige po." I said, picked up the tray and walked to your direction.

"RJ!" She called and I looked over my shoulder.

"Ate?"

"Thank you." She smiled.

"Walang anuman po. Basta para kay Menggay." I smiled back.

--
"Ang hirap pala maging kapatid at fan at the same time. Nakakapanghina sa kilig. Asan na ba oxygen dito? Kunwari tanong-tanong si ateng pero deep inside keleg na keleg. Kaloka, Nicolette. Bakit ba? Bago ang lahat, Ate ako ni Menggay at sinisigurado ko lang na okay ang kapatid ko. Mukhang okay na siya. Okay na okay. This is it. Eto na talaga ang The One. Oras nang magpatahi ng gown. Tunog kasalan na next year." I giggled and quietly made my way back to the bedroom where Matti is still fast asleep after waving at RJ and Meng who were seated at the couch with him feeding her some soup.

I felt a warm feeling in my heart, seeing the look of love in their eyes and the smile on my sister's face.

"Yup. Definitely, Team 2018." 💛🍃

*********

Unbeta'ed and not proofread. Thank you for reading.